تحفة الأديب في نحاة مغني اللبيب
تحفة الأديب في نحاة مغنیاللبيب، تأليف جلال‌الدين سيوطى (متوفى 911ق)، به زبان عربى، موسوعه ارزشمندى از شرح حال علماى نحو، لغت، ادب، بلاغت و تفسير مذكور در كتاب «مغنیاللبيب عن كتب الأعاريب»، نوشته ابن هشام انصارى (متوفى 761ق) است.[۱]
| تحفة الأديب في نحاة مغنیاللبيب | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ملخ، حسن (محقق)
نعجه، سهی (محقق) سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر (نویسنده) |
| ناشر | عالم الکتب الحديث |
| مکان نشر | عمان - اردن |
| سال نشر | 1429 ق |
| چاپ | 2 |
| موضوع | ابن هشام، عبدالله بن یوسف، 708 - 761ق. مغنی اللبیب عن کتب الاعاریب - نقد و تفسیر زبان شناسان عرب |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | PJ 6063 /س9ت3 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
اين اثر با تحقيق و تصحيح حسن الملخ و سهى نعجه در دو جلد منتشر شده است.
ساختار
كتاب، مشتمل بر مقدمه تحقيقى محققان، مقدمه مؤلف و متن اثر است. در مقدمه تحقيقى كتاب شرح حال و آثار ابن هشام انصارى و به‌طور ويژه مباحث و تحقيقات پيرامون «مغنیاللبيب» و «تحفة الأديب» بيان شده است. در متن اثر عناوين اسامى نحويون به ترتيب حروف الفبا، البته نه بر اساس نام، بلكه بر مبناى شهرت فرد مرتّب شده است. شماره‌گذارى اسامى از سوى محقق كتاب انجام شده است.
شيوه نگارش كتاب بدين‌گونه است كه پس از عنوان، ابتدا نام كامل فرد ذكر و سپس مطالب يافت‌شده پيرامون وى با ذكر نام قائل آن ارائه و سپس تأليفات و كارهاى قلمى او نيز معرفى شده است.
گزارش محتوا
از آنجا كه كتاب «مغنیاللبيب»، از مهم‌ترين ميراث نحو عربى است و نحويونى كه در آن ذكر شده، از برجسته‌ترين علماى نحو هستند؛ لذا سيوطى سعى كرده كه آنها را معرفى نمايد و معلومات ارزشمندى از زندگى نحويون، آثار، مجالس، مناظرات و آراء آنها را براى ما روشن نموده است. در بسيارى از معلوماتى كه ذكر كرده، با از بين رفتن منابع اصلى ديگر، تنها مصدر موجود مى‌باشد. در اين اثر، بزرگان نحو عربى از قرن دوم تا هشتم هجرى ذكر شده است.[۲]
آثار نحوى كه سيوطى مورد مطالعه قرار داده، دلالت بر آن دارد كه نحويون عصر او به كتب ابن هشام مانند «قواعد الإعراب» و «مغنیاللبيب» توجه ويژه داشته‌اند. وى پنج كتاب درباره «مغنیاللبيب» نوشته كه اثر مورد بحث از آن جمله است.[۳]
سيوطى در اين اثر از 221 نحوى نام برده است؛ البته درباره تعدادى از نحويون تنها عنوان وجود دارد و معرفى نشده‌اند كه از آن جمله است: صفّار، سكّاكى و ابن يعسون. به‌علاوه سيوطى از برخى از نحويون «مغنیاللبيب» حتى نام هم نبرده است كه از آن جمله است: ابوالاسود دئلى، الزيادى، ابن سعدان و ابن هشام خضراوى.
ابن هشام در چهار جا به اشعار ابوالأسود دئلى استشهاد كرده، اما تصريح به نام او نكرده، لذا سيوطى نامى از او نبرده است. محقق كتاب، معتقد است كه بقيه اين افراد نيز از نحويون معروفند كه فراموش شدن شرح حالشان وجهى ندارد.[۴]
وضعيت كتاب
فهارس آيات قرآنى، احاديث نبوى، اقوال، اشعار، مصرع‌ها، مصادر نویسنده، شرح حال‌ها به ترتيب مؤلف و حروف الفبا، مصادر و فهرست تفصيلى مطالب در انتهاى جلد دوم كتاب آمده است. در پاورقى‌ها منابع مختلفى براى مراجعه معرفى شده است.
محققین اثر، بناى بر معرفى منابع مختلف درباره هر نحوى داشته‌اند و لذا تا حد امكان، منابع مختلفى با ذكر جلد و صفحه ارائه شده است. در مواردى هم كه نویسنده، شرح حال نحوى را ذكر نكرده محققین سعى كرده‌اند كه به ديگر منابع ارجاع دهند؛ به‌عنوان مثال، شرح حال طاهر بن احمد قزوينى به كتاب «الوافي» ارجاع داده شده است.[۵]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.