تفسیر القرآن العظیم (سخاوی)

تفسیر القرآن العظیم اثر ابوالحسن علی بن محمد بن عبدالصمد علم‌الدین سخاوی مصری شافعی (642ق)، تفسیر قرآن کریم است که با تحقیق موسی علی موسی مسعود و اشرف محمد عبدالله قصاص، به چاپ رسیده است.

تفسیر القرآن العظیم
تفسیر القرآن العظیم (سخاوی)
پدیدآورانسخاوی، علی بن محمد (نویسنده)

مسعود، موسی علی موسی (محقق)

قصاص، اشرف محمد (محقق)
ناشردار النشر للجامعات
مکان نشرمصر - قاهره
سال نشر1430ق. = 2009م.
چاپچاپ يکم
شابک977-316-280-x
زبانعربي
تعداد جلد2
کد کنگره
‏/س2ت7 / 95 BP

تفسیر حاضر را اگر نخستین تفسیر تراثی این مفسر مصری ندانیم، لااقل باید آن را یکی از اولین تفاسیر وی، (بهتر است اشاره‌ای به تفاسیر دیگر وی داشته باشید)ذکر کنیم. این تفسیر، از جمله تفاسیر لغوی اثری(کلمه اثری به نظر زاپد می‌آید) است که برخی از ویژگی‌های آن را می‌توان در امور زیر، مورد بحث و بررسی قرار داد:

  1. اهتمام خاص و ویژه سخاوی به:
    1. جنبه‌های لغوی و نحوی و استفاده بسیار از شواهد شعری؛
    2. تفسیر به مأثور (تفسیر قرآن با قرآن، حدیث و اقوال و آثار صحابه و تابعین)؛
    3. اشاره به اسباب نزول آیات و سوره‌ها؛
    4. پرداختن به مسائل فقهی، کلامی و بلاغتی به صورت سؤال و جواب
  2. جمع اقوال در تفسیر آیات؛
  3. بررسی اقوال مطرح شده و ترجیح قول برتر؛
  4. اعتنا و توجه خاص به قرائات قرآنی و توجیه آنها؛
  5. اشاره به مکی یا مدنی بودن سوره‌ها؛
  6. استفاده از منابع و مصادر متعدد و متنوع؛
  7. استفاده فراوان از اشعار و دقت در صحت انتساب آنها؛
  8. پرهیز از اسرائیلیات (مگر در موارد بسیار اندک)
  9. رد زمخشری در آراء اعتزالی[۱].

پانویس

  1. مقدمه محقق، ص6

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.


وابسته‌ها