نجفی اصفهانی، محمدباقر

نام	نجفی اصفهانی، محمدباقر
نام‌های دیگر	حجةالاسلام، محمدباقر بن محمدتقی شیخ الکبیر، محمدباقر بن محمدتقی ایوان کیفی، محمدباقر بن محمدتقی
نام پدر	محمدتقى نجفى اصفهانى
متولد	۱۲۳۴
محل تولد
رحلت	1301ق
اساتید	محمدحسن نجفى کاشف‌الغطاء شيخ انصارى
برخی آثار	شرح هدایة المسترشدین (حجیة الظن)
کد مؤلف	AUTHORCODE02446AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، اصفهانی (ابهام زدایی) را ببینید.

برای دیگر کاربردها، آقا نجفی اصفهانی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

1. با نجفی، محمدباقر اشتباه نشود.

آیت‌الله شيخ محمدباقر نجفى اصفهانى (۱۲۳۴-۱۳۰۱ق)،، فرزند محمدتقى نجفى اصفهانى، فقیه و اصولی امامی نام‌دار قرن سيزدهم هجرى، در اصفهان مى‌باشد كه به مبارزه با فرقه ضاله بابيه پرداخت. وی تحصیلات خود را در اصفهان و نجف نزد حسن کاشف‌الغطاء، محمد حسن نجفی صاحب جواهر و شیخ مرتضی انصاری تکمیل کرد و پس از آن به اصفهان بازگشت. وی برای امر به معروف و نهی از منکر اهمیت خاصی قائل بود و صاحب منصب قضاوت و فتوا بود. مردم برای رفع گرفتاری‌هایشان به وی مراجعه می‌کردند. وی در بین مردم محبوبیت فراوانی داشت. محمدتقی نجفی اصفهانی و آقا نورالله اصفهانی از فرزندان او هستند.

محمدرضا بن محمدحسین بن محمدباقر بن محمدتقى ايوان كيفى تهرانى اصفهانى نوه ایشان است.

ولادت

وى به سال 1234ق، در خانه شيخ محمدتقى، پدرى فاضل، متولد شد.

تحصیلات

او كه تا سن 13 سالگى از محضر درس پدر بهره‌ها برد، به نجف اشرف رفت و تحت تربيت استادانى مانند محمدحسن نجفى، حسن کاشف‌الغطاء، و شيخ انصارى قرار گرفت و با كوله‌بارى از علم و دانش، به اصفهان رفت و توشه سال‌هاى تحصيل در نجف را در كلاس درسش در اصفهان در اختيار طالبان علم قرار داد.

وى، پس از بازگشت به اصفهان، در مسجد شاه(مسجد امام)، به تدريس علوم دينى پرداخت و شاگردانى چون سيد اسماعيل صدر، سيد محمد كاظم يزدى طباطبايى و شريعت اصفهانى را تربيت كرد.

دیگر فعالیتها

وى فقط به تدريس اكتفا نكرد و رسيدگى به امور مردم و كمك به حل و فصل مشكل آنها را نيز سرلوحه كار خود قرار داد.

ايشان، در مقام قضاوت نيز بود و در دوران مشروطيت، در كنار ساير علماى روشن‌فكر، به مبارزه با مبلغان دروغين دينى مى‌پرداخت.

يكى از ويژگى‌هاى ايشان اين بود كه با انحرافات دينى، به‌ويژه بابيت كه در اصفهان در آن مقطع زمانى، تبليغات زيادى داشت، مبارزات شديدى كرد و بعضى از آنها را از صحنه خارج كرده است.

وفات

وى، در 23 صفر 1301ق، در نجف اشرف درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد.

آثار

لبّ‌الفقه، که آن را در ۳۲ سالگی نوشت و فقط یک جلد ناقص آن که درباره طهارت تا باب وضوء است و در کتابخانه حسن الصدرالدین موجود است.
لبّ‌الاصول
شرح بر كتاب «هداية المسترشدين» پدرش كه شرح بر معالم مى‌باشد، از دیگر تأليفات وى است.