قزوینی، فضل‌علی
| نام | قزوینی، فضل‌علی |
|---|---|
| نامهای دیگر | فضلعلي بن ملا ولي‌محمد شريعت مهدوي قزويني
آيت‌الله قزويني، فضلعلي مهدوي قزويني، فضلعلي بن ولي‌محمد |
| نام پدر | آیت‌الله ولی‌محمد قزوینی |
| متولد | 1251ش / 1290ق |
| محل تولد | روستای توره الموت قزوین |
| رحلت | 1326ش / 1367ق |
| اساتید | میرزا حبیب‌الله رشتی |
| برخی آثار | حياه الزهراء عليها السلام بعد ابيها الرسول صلي الله عليه و آله |
| کد مؤلف | AUTHORCODE08070AUTHORCODE |
فضل‌علی قزوینی (1290-1367ق)، روحانی ایرانی، تحصیل‌کرده حوزه علمیه قم، اصفهان و نجف و از شاگردان میرزا حبیب‌الله رشتی و آخوند خراسانی.
ولادت
شیخ فضل‌علی مهدوی قزوینی به سال 1290ق در روستای «توره» الموت قزوین متولد شد. پدرش، علامه زاهد آن روزگار، آیت‌الله ولی‌محمد قزوینی بود.
تحصیلات
دوران کودکی را در زادگاهش گذراند و هنوز به سن پانزده‌سالگی پا نگذاشته بود که به خواسته پدرش به قزوین هجرت کرد و در مدرسه صالحیه آن شهر به تحصیل علوم دینی و حوزوی پرداخت و برخی از دانش‌های مقدماتی حوزوی را در آنجا آموخت و برای ادامه تحصیل عازم تهران شد و از معروف‌ترین عالمان آن شهر بهره برد. پس از آن به اصفهان مهاجرت کرد و در آنجا افزون بر آموختن دیگر کتاب‌های رایج در حوزه‌های علمیه، با فلسفه و دیگر علوم عقلی آشنا شد و سپس راهی نجف اشرف گردید و سال‌ها در آن دیار به‌منظور طی مراتب علمی و معنوی اقامت گزید.
اساتید
میرزا حبیب‌الله رشتی و ملا محمدکاظم، معروف به آخوند خراسانی، دو تن از معروف‌ترین اساتید ایشان بودند.
ملا فضل‌علی قزوینی پس از مدتی جزو اعضای گروه استفتای آخوند خراسانی شد و موفق به دریافت اجازه اجتهاد از استادش گردید.
تدریس
آخوند خراسانی از جناب شیخ فضل‌علی مهدوی قزوینی خواست به زادگاهش قزوین بازگردد و به تحقیق، تدریس و تبلیغ بپردازد؛ ازاین‌رو ایشان سخن استادش را گوش داده و به وطنش بازگشت. او در قزوین فقه و اصول را تدریس کرد و در مسجد خلج و مسجدالنبی(ص) اقامه جماعت کرد.
علاوه بر این او هر سال مدتی به مشهد و قم می‌رفت و در آنجا درس خارج فقه و اصول می‌گفت و گروهی از فاضلان و دانش‌طلبان از او بهره می‌بردند.
ایشان با مرحوم شیخ حسنعلی نخودکی ارتباط تنگاتنگی داشت و چون به مشهد مقدس می‌رفت با او و با مرحوم کفایی فرزند آخوند خراسانی معاشرت می‌کرد.
وفات
شیخ فضل‌علی قزوینی در اواخر عمرش به کربلا مهاجرت کرد و مدت چهارده ماه در آنجا ساکن شد و از این فرصت برای تألیف آثاری بهره گرفت. سپس برای زیارت ثامن‌الحجج علی بن موسی‌الرضا(ع) راهی ایران شد و چون به قم رسید، سه روز بیمار شد و در 5 شعبان سال 1367ق، در سن 77 سالگی از دنیا رفت و در قبرستان شیخان در نزدیکی مزار میرزای قمی به خاک سپرده شد.
آثار
- تقریر مباحث درس استادش آخوند خراسانی؛
- الإمام الحسين وأصحابه؛
- شرح خطبة الزهراء(ع)؛
- أحوال السيدة المعصومة[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: پایگاه اینترنتی مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی‌عصر(عج)