دسوقی، ابراهیم بن ابی‌المجد
| نام | دسوقی، ابراهیم بن ابی‌المجد |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 633ق-644ق-653ق |
| محل تولد | ابى‌المجد |
| رحلت | 676 ق یا 1277 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | الترادف فی صیغ الافعال بین الصرفیین و المعاجم |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03803AUTHORCODE |
برهان‌الدين ابراهيم بن ابى‌المجد دَسوقى (حدود 653-696ق)، ملقب به ابوالعينين، يكى از بزرگان متصوفه قرن هفتم هجرى مصر و بنيان‌گذار فرقه دسوقيه (برهانيه) است، که یکی از چهار طریقت بزرگ مصر که از مؤسسان آنها با عنوان اقطاب اربعه یاد می‌شود.
ولادت
زادگاه وى روستاى مرقوس در بخش غربیه در مصر سفلى بود. سال تولد او را در روايات مختلف، 633ق / 1235م، 644ق / 1246م و 653ق / 1255م نوشته‌اند.
آموزه‌هاى او باعث انشعاب در طريقت صوفيان شاذليه شد. ابراهیم دسوقی که به طریقتهای سهروردیه، بدویه، و رفاعیه درآمده بود، پس از طی مراحل سیر و سلوک، طریقتی مستقل در زادگاه خود مصر بنیان نهاد. این طریقت که پس از مرگ دسوقی برادرش ابوعمران موسی(متوفی 739)، آن را سازماندهی کرد تا ثرن نهم به ابراهیمیه معروف بود و از آن پس، پیروان دسوقی طریقت خود را دسوقیه نامیدند.آمده بود، پس از طی مراحل سیر و سلوک، طریقتی مست
وفات
آرامگاه او در شهر دسوق مصر، امروزه زيارتگاه است.
آثار
از جمله آثار او مى‌شود به «الجوهرة المضيئة في سلوك الطالب و نصح البرية» و «الترادف في صيغ الأفعال بين الصرفيين و المعاجم» اشاره كرد.
اطلاع ديگرى از وى در دست نيست.
منابع مقاله
- پايگاه خبرى ويكى‌پديا.
- لغت‌نامه دهخدا، مدخل دسوقى.