عضدالدین ایجی، عبدالرحمن بن احمد

نام
نام‎های دیگر
نام پدر
متولد
محل تولد
رحلت
اساتید	[[ \| ]] [[ \| ]]؛
برخی آثار	[[ ]] [[ ]]
کد مؤلف	AUTHORCODE01830AUTHORCODE

قاضی عضدالدین عبدالرحمن بن رکن‌الدین احمد بن عبدالغفار ایجی (701/708 – 756/760ق)، متکلم، اصولی، فقیه شافعی، قاضی، نحوی و شاعر، معروف به عضد، عضدی و عضد ایجی و صاحب کتاب «المواقف».

زادروز و زادگاه

ایشان در سال 701 یا 708ق، در ایج از توابع اصطهبانات متولد شد.

شاگردان

قاضی عضدالدین ایجی، صوفی‌مشرب بود و شاگردان بسیاری داشت. شمس‌الدین کرمانی و سیف‌الدین ابهری و سعدالدین تفتازانی از شاگردان وی بودند.

مناصب

ایشان در زمان سلطنت آل مظفر در شیراز به قضاوت اشتغال داشت. حافظ او را در زمره یکی از مفاخر علمی پنج‌گانه فارس ستایش کرده است. وی زمانی که از سوی شیخ ابواسحاق نزد امیر مبارزالدین برای انصراف وی از حمله به شیراز رفت، مورد احترام فوق‌العاده امیر مبارزالدین قرار گرفت و امیر از او درخواست کرد که کتاب «المفصل» زمخشری را در نحو، به فرزندش شاه شجاع تعلیم دهد.

وفات

در مذهب خود بسیار متعصب و با امامیه شدیداً مخالفت می‌ورزید. کار او به سختی رسید و توسط والی کرمان زندانی شد و در زندان قلعه دریمیان کرمان درگذشت.

آثار

کتب بسیاری در فلسفه، کلام، اصول دین و اخلاق به زبان عربی دارد، از جمله تألیفات اوست:

المواقف (در علم کلام که به نام خواجه غیاث‌الدین محمد بن رشیدالدین وزیر تألیف کرده و میرشریف جرجانی نیز شرحی بر آن نوشته است)؛
شرح «مختصر الأصول» ابن حاجب؛
«الفوائد الغياثية» (که اختصاری است از قسمت سوم «مفتاح العلوم»)؛
تحقيق التفسير في تكثير التنوير؛
الرسالة العضدية (در علم وضع)؛
المدخل في علم المعاني و البيان و البديع؛
العقائد العضدية^[۱].