تسلية الفؤاد في بيان الموت و المعاد
| تسلیة الفؤاد في بیان الموت و المعاد | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شبر، عبدالله (نویسنده) |
| ناشر | مؤسسة الأعلمي للمطبوعات |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 1415 ق یا 1995 م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | مرگ - احادیث معاد - احادیث |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 222 /ش2ت5 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تسلية الفؤاد في بيان الموت و المعاد، اثر سيد عبدالله شبر در احوال انسان به هنگام مرگ عالم قبر برزخ بهشت و جهنم است كه به زبان عربى فصيح تأليف شده است. انگيزه تأليف، مصنف درصدد تهيه و تنظيم كتابى بوده است كه بتواند دل‌هاى زنگارزده را به سوى جايگاه ابدى متوجه سازد.
ساختار و گزارش محتوا
كتاب در عين اين كه مستدل و متقن بحث كرده، بيشتر جنبۀ تربيتى و اخلاقى دارد. حتى خود ايشان فصلى را تحت عنوان «فيه نصائح» آورده‌اند، مصنف سعى كرده‌اند تمامى مطالب احوال انسان از مرگ تا جايگاهش در بهشت يا جهنم را جمع‌آورى كنند.
روش كلى و طريقه وارد شدن ايشان در هر مبحثى بدين ترتيب است كه در ابتداى هر فصلى آيات و سپس روايات تفسيرشان را ذكر مى‌كند، كتاب 38 فصل دارد و در آخر فهرست مصادر و محتويات ذكر شده است كه مهم‌ترين آنها عبارتند از: 1. كراهت طلب مرگ و شدت آن 2. سكرات مرگ 3. احتضار 4. جايگاه ارواح مؤمنين 5. کیفیت حشر 6. ميزان 7. شفاعت 8. خالدين جهنم.
هدف مؤلف تفسير كامل آيات و روايات نيست بدين جهت فقط بحث روايى مى‌كنند و كمتر از مباحث عقلى استفاده مى‌كنند، ايشان نظريات خود را كمتر آورده‌اند و در حقيقت با همان متن آيات و روايات عقيده خودشان را هم بيان مى‌كنند، از آنجا كه مباحث كتاب مربوط به عالم مرگ است و سئوالات زيادى در اين مورد مطرح است، مصنف صرفا به مباحث نقلى اكتفا كرده‌اند. ايشان از عناوين زير جهت ارائه مطالبشان استفاده كرده‌اند «كشف، ايضاح، بيان، تحقيق، موعظة» كه محتوى بررسى مطالب، ذكر اختلاف اقوال و رفع منافات بين ظواهر اخبار و مباحث عقلى، جواب شبهات، رفع ابهام در لغات معرفى اعلام، مباحث ادبى و نكات اخلاقى مى‌باشد.
معرفى نسخه، توسط مؤسسه اعلمى واقع در بيروت با تصحيح علاءالدين اعلمى براى اولين بار در سال 1415ق - 1995م به چاپ رسيده است.
در پاورقى مصادر آيات روايات و مطالب آورده شده و همين طور معانى بعضى لغات، اختلاف مصادر، معرفى بعضى اشخاص، محقق در بعضى موارد سائر اقوال و رواياتى كه مؤلف به آن اشاره نكرده است را ذكر كرده‌اند و گاهى اوقات كه مصنف مطلبى را آورده‌اند كه مضمون حديثى يا آيه‌اى است، محقق به آن آيه يا روايت در پاورقى اشاره كرده است.
مصنف در انتهاى كتاب، مصادر تأليف خود را بيان كرده‌اند كه از مهم‌ترين آنها مى‌توان به موارد زير اشاره كرد: امالى صدوق، طوسى، مفيد، احتجاج طبرسى، بحار الانوار، تفسير عياشى، مجمع البيان ثواب الاعمال، خصال صدوق، الذكرى شهيد اول، عيون اخبار الرضا، علل الشرايع لسان العرب، معانى الاخبار، من لا‌يحضره الفقيه، نهج‌البلاغه، وسائل الشيعه.