موسوی زنجانی، سید ابراهیم
| نام | موسوی زنجانی، ابراهیم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | سید ساجدین |
| متولد | 1303ش |
| محل تولد | صائین قلعه |
| رحلت | |
| اساتید | شیخ حسین حلى |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01843AUTHORCODE |
سید ابراهیم موسوى زنجانى (1303-، فیلسوف، متكلم، فقیه، اصولی، رجالی، نسب‌شناس
ولادت
سید ابراهیم احمدی، اغلب مشهور به موسوی زنجانی در قصبه صائین قلعه كه هم اكنون شهری است از توابع ابهر در استان زنجان در تاریخ 1344ق/ 1303ش به دنیا آمد.
تحصیلات
وى قرآن و ادبیات فارسى را نزد پدرش مرحوم سید ساجدین آموخت و در تاریخ 1320ش در 16سالگى به قم مهاجرت نمود و دروس سطوح را نزد بزرگان اساتید حوزه تلمذ نمود. 5 سال در آنجا ماند.
در سال 1325ش به نجف اشرف مهاجرت كرده، از محضر مراجع و فلاسفه بزرگ آن سامان همچون سید عبدالهادی شیرازی، میرزاباقر زنجانی، شیخ حسین حلى، سید محسن حكیم، میرزاآقا (سید ابراهیم) شیرازی،فیلسوف الاسلام شیخ صدرا بادكوبی، سید جواد تبریزی، سید ابوالقاسم خویی، سید حسین حمامی نجفی بهره برد تا در حدود 29یا30 سالگی به درجه اجتهاد دست یافت. از مشایخ اجازه اجتهاد وی میتوان از شیخ محمد حسین كاشف الغطاء، شیخ عبدالكریم زنجانی،سید ابوالقاسم خویی، شیخ كاظم شیرازی،سید محمد حسن بغدادی،سید عبدالاعلی سبزواری،سید علی طباطبایی تبریزی و... هم نام برد.
آیت اله احمدی زنجانی از سال 1347 یا 1348 ش پس از در گذشت شیخ عبدالکریم زنجانی در جایگاه نماز وی در رواق امیرالمومنین ع امامت نماز جماعت را عهده دار شد تا سال 1355ش/1395ق (6ذیحجه:کشکول 10) که پس از 30 سال اقامت در نجف و با تشدید حکومت وقت بعث با ترک عراق راهی مکه مکرمه گردید و پس از زیارت در اول محرم الحرام 1396ق وارد بحرین شد و پس از چندی به اصرار دوستان اهل بیت و برخی دوستان خود جهت زعامت شیعیان کویت حدود 10 سال در این کشوراقامت و به ترتیب در اواخر عمر نیز چند سالی در جوار مرقد مطهر زینب( س ) در سوریه مسکن گزید (کشف المراد ص10).علامه احمدی زنجانی به شهادت آثار چاپی و غیر چاپی اش که در دسترس است بیش از 50 عنوان کتاب را در رشته های گوناگون فقه، اصول، فلسفه،و عقاید (کلام)، تاریخ،انساب و تراجم / شرح حال نویسی،سفر نامه،و نیز شرح حاشیه نویسی (بر رسائل و مکاسب شیخ انصاری وکفایه آخوند خراسانی ) تالیف نمود.ایشان همچنین بیش از 700 شاگرد اهل کشور های گوناگون همچون ایران،عراق،لبنان، عربستان سعودی، بحرین،هند، پاکستان و افغانستان، را از علوم آل محمد به ویژه در شاخه های فقه، اصول، کلام وفلسفه سیراب نمودند ( کشکول،ص8) وبدین وسیله ونیز با سفرهای مداوم خود شماری از اهالی مناطق یاد شده را مرید و مقلد خود ساختند (نک مثلا نشریه اردو زبان جامعه الثقلین چاپ لاهور، ص.) این بجز مناطق مربوط به مسقط الراس ایشان دراستانهای زنجان،قزوین وآذربایجان است که به طور سنتی دوست دار خاندان اهل علم و بعضا صاحب کرامات وی نظیر سیدالساجدین هستند.رساله علمیه ایشان به خواست مقلدین در 1394 ق / ح 1354 ش به دو زبان فارسی و عربی تالیف ومنتشر شد.
ایشان گذشته از تدریس و تالیف، بانی مشاریع و ابنیه خیریه ای در شهرهای مختلف نظیر زنجان، کرکوک، استامبول وبحرین نیزشده اند.(کشکول ص8). وی افزون بر 15 بار سفر زیارت مکه مکرمه (تا سال 1358 ش)، 5بار به قاهره،2بار استامبول ونیز دست کم به شهرها یا کشور های بحرین، قطر، مسقط (عمان ) دبی (امارات متحده عربی ( اردن،هند وپاکستان )ولندن به جهت معالجه، مسافرت نموده است.(کشکول ص7).
این محقق خستگی نا پذیر سرانجام در اردیبهشت 1376 پس از بیش از 50 سال اقامت در خارج از کشور وتبلیق دین مبین اسلام،به حال بیماری به کشورباز گشت و پس از 2سال تحمل بیماری،در 20 ابان 1378 برابر با 2 شعبان 1420ق به دیدار معبود شتافت و مطابق وصیتش به علت محظور / دفن در نجف اشرف، در قصبه رادکان از توابه تاکستان قزوین در کنار پدر محبوب ونیز دو برادرمدفونش درهمان مكان به خاک سپرده شد.از آیت الله احمدی زنجانی که بر تکثیر نفوس مسلمین بویژه سادات تاکید داشت،15 فرزند شامل 7 پسر و 8 دختر و 25 نواده و 11 نتیجه به یادگار مانده که هم اکنون در شهرهای تهران،قم،صایین قلعه ونیز در کشورهای عراق،یونان، سوریه وایتالیا ساکنند و بعضا در رشته های : جراحی، پزشکی، مهندسی، علوم سیاسی، ریاضی،الهیات، حقوق،فلسفه،جامه شناسی،حسابداری،تاریخ،جغرافی، ادبیات فارسی و... نیز علوم حوزوی تحسیلات عالیه از سطح کارشناسی تا دكتری تخصص داشته یا مشغول تحصیل اند.
وى از شخصیت‌هاى برجسته‌اى است كه در كشور كویت به تبلیغ و ترویج دین مبین اسلام پرداخته است.
اساتید ایشان عبارتند از
سید عبدالهادى شیرازى، میرزا باقر زنجانى، شیخ حسین حلى فقیه‌الامه، سید محسن حكیم، میرزا آقا شیرازى، شیخ صدرا بادكوبى، سید جواد تبریزى، سید ابوالقاسم موسوى خوئى، سید حسین حمامى نجفى.
بعد از آن وى مشغول تدریس فقه، اصول، كلام و فلسفه شد و درنجف به مدت 31 سال اقامت گزید. ایشان صاحب اجازه اجتهاد از آیت‌الله شیخ محمدحسین كاشف الغطاء و شیخ عبدالكریم زنجانى و سیدعلى تبریزى هستند. ایشان مؤسسات خیریه فراوانى در استامبول، كركوك، بحرین و زنجان (صائین قلعه) ساخته‌اند.