کاشفالغطاء، احمد
| نام | کاشفالغطاء، احمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | آل‌ک‍اش‍ف‌ال‍غ‍طاء، احمد بن علی
احمد کاشفالغطاء کاشفالغطاء، احمد بن علی |
| نام پدر | |
| متولد | 1875 م |
| محل تولد | |
| رحلت | 1344 ق یا 1925 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | النظر الثاقب و نیل الطالب: تعلیقتان علی المکاسب (لمرتضی الانصاری) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00306AUTHORCODE |
شيخ احمد کاشفالغطاء، فرزند شيخ على و برادر علامه بزرگوار محمدحسين کاشفالغطاء، يكى از علماى شيعه اماميه، در سال 1295ق، در نجف به دنيا آمد.
کسب علم و دانش
وى در ايام كودكى، مقدمات دروس حوزوى را در سامراء آموخت و در سال 1312ق، به اتفاق برادرش در درس آيت‌الله سيد محمدكاظم يزدى شركت جست و يكى از اوصياى چهارگانه مرحوم سيد گرديد.
اين دو برادر، از جوان‌ترين انديشمندان حوزه علميه نجف و از هوشمندترين شاگردان آيت‌الله يزدى بودند.
استاد كه استعداد درخشان و پشتكارشان را در درس به‌خوبى دريافته بود، به آنها احترام زيادى مى‌گذاشت و علاقه فراوانى به آنها نشان مى‌داد. آنان نيز پروانه‌وار دور شمع وجود استاد مى‌چرخيدند و از او درس مى‌گرفتند. كم‌كم جايگاه ويژه‌اى نزد استاد يافتند و به‌خاطر نبوغ و شوق فراوان در زمينه فراگيرى علوم اسلامى و به دستور استاد، به افتخار پاسخ‌گويى به سؤالات شرعى مقلدان استاد نايل آمدند.
ايشان از مراجع تقليد شيعه بود و در كشورهاى عربى، مقلدان زيادى داشت و پشتوانه محكمى براى برادرش به حساب مى‌آمد.
در اين ميان، استاد كه در حال نگارش كتاب «العروة الوثقی» براى پاسخ‌گويى به سؤال‌هاى شرعى مردم بود، احمد و محمدحسين، به يارى استاد شتافتند و در چاپ كتاب، نقش مؤثرى را ايفا كردند و از دانشوران مجمع فقهى آيت‌الله يزدى به شمار آمدند. استاد چنان به اين دو برادر اعتماد داشت كه آنان را جزو اوصياى چهارگانه‌اش معرفى كرد.
شاگردان
برخى از شاگردان اين عالم بزرگ عبارتند از:
- آيت‌الله مرعشى نجفى،
- شيخ جعفر بن حاج محمد بن عبدالله بن محمدتقى معروف به نقدى
- حاج شيخ ابراهيم بن حاج شيخ عباس عاملى.
آثار
وى تأليفات بسيارى دارد و در علوم مختلف، به‌خصوص فقه و اصول، تبحرى خاص داشت.
از جمله آثار ايشان، مى‌توان به كتاب‌هاى زير اشاره كرد:
- أحسن الحديث في الوصايا و المواريث؛
- قلائد الدرر في مناسك من حج و اعتمر؛
- سفينة النجاة و مشكاة الهدى و مصباح السعادات؛
وفات
وی در سن 49 سالگى در سال 1344ق، در بغداد رحلت كرده و در نجف اشرف دفن گرديد. عروج روح بلندش، ضربه بزرگى براى برادر و ثلمه‌اى جبران‌ناپذير براى اسلام بود.
منابع مقاله
- پايگاه خبرى حوزه‌نت، يك‌شنبه 21 فروردين 1390ش.
- مدرس، ميرزا محمدعلى، «ريحانة الأدب»، ج 6، ص 277.
- رازى، شيخ محمدشريف، «گنجينه دانشمندان»، ج 2، ص 120.
- الزركلى، خيرالدين بن محمود بن محمد «الأعلام قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعمرين و المستشرقين»، ج 1، ص 183.