تحریم دو حکم حلال
تحریم دو حکم حلال | |
---|---|
پدیدآوران | حسینی میلانی، علی (نويسنده) |
عنوانهای دیگر | بررسی و نقد حکم تحريم متعه حج و ازدواج موقت |
ناشر | مرکز الحقائق الإسلامية |
مکان نشر | ايران - قم |
سال نشر | مجلد1: 1389ش |
چاپ | 1 |
شابک | 978-600-5348-35-4 |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
تحریم دو حکم حلال؛ بررسی و نقد حکم تحریم متعه حج و ازدواج موقت، ترجمه فارسی کتاب «رسالة في المتعتين» تألیف سید علی حسینی میلانی، توسط هیئت تحریریه مرکز حقایق اسلامی است.
در ابتدای کتاب، مقدمهای از مرکز حقایق اسلامی افزوده شده که در آن، به موضوع و اهمیت کتاب اشاره شده است.[۱]
در این اثر، ترجمهای نسبتا شیوا و رسا و تا اندازهای آزاد ارائه شده است. بهمنظور آشنایی با سبک و نوع ترجمه، به گوشهای از متن عربی و ترجمه فارسی آن، اشاره میشود: «متعة الحج: أن ينشئ الإنسان بالمتعة إحرامه في أشهر الحجّ من الميقات، فيأتي مكة و يطوف بالبيت، ثمّ يسعى، ثمّ يقصِّر و يحلّ من إحرامه، حتّى ينشئ في نفس تلك السفرة إحراماً آخر للحجّ من مكة و الأفضل من المسجد الحرام و يخرج إلى عرفات، ثمّ المشعر... إلى آخر أعمال الحج... فيكون متمتّعاً بالعمرة إلى الحجّ و إنّما سمّي بهذا الاسم لما فيه من المتعة؛ أي اللذّة بإباحة محظورات الإحرام في تلك المدّة المتخلّلة بين الإحرامين و هذا ما حرّمه عمر و تبعه عليه عثمان و معاوية و غيرهما».[۲]
«متعه حج چیست؟ منظور از متعه حج این است که انسان در ماههاى حج به قصد انجام حج تمتع از میقات، لباس احرام بپوشد، سپس به خانه خدا بیاید و طواف کند و پس از سعى بین صفا و مروه، تقصیر نماید و از احرام درآید. آنگاه در همان سفر، دوباره از مکه لباس احرام بپوشد و مُحرِم شود؛ هرچند بهتر است که از مسجد الحرام مُحرِم شود. سپس بهسوى عرفات و مشعر الحرام برود و اعمال حج را تا پایان بهجاى آورد. با این اقدام، حج تمتع و عمره آن را انجام داده است. واژه «متعه» به معناى بهره و لذت بردن است. از آنجا که در این نوع حج، انجام امور ممنوع در حال احرام و لذت بردنها، در فاصله زمانى میان دو احرام مباح مىشود، از آن به متعه حج یاد مىشود».[۳]
فهرست مطالب، در ابتدا و کتابنامه منابع، در انتهای آن آمده است.
در پاورقیها علاوه بر ذکر منابع.[۴]، به توضیح برخی از مطالب متن پرداخته شده است.[۵]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- حسینی میلانی، سید علی، «رسالة في المتعتين»، قم، مرکز حقایق اسلامی، 1385.