ایزدی، سیروس
| نام | ایزدی، سیروس |
|---|---|
| نام های دیگر | یزدی، سیروس |
| نام پدر | |
| متولد | 1316 هـ.ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1389 هـ.ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | ادبیات فارسی بر مبنای تأليف استوری |
| کد مؤلف | AUTHORCODE10934AUTHORCODE |
سيروس ايزدى يزدى در شانزدهم مهرماه 1316، در شهرستان يزد متولد شد. پس از اتمام تحصيلات ابتدائى و متوسطه در شهرستان يزد، راهى تهران گرديد و در مهرماه سال 1325ش به دانشكده پزشكى دانشگاه تهران راه يافت و در آذرماه 1341 به اخذ درجه دكترى پزشكى از دانشگاه مزبور نائل شد.
وى در ضمن تحصيل پزشكى، خيلى زود به رشته روانپزشكى علاقمند شد، به‌طورى كه از اول آذرماه سال 1338 يعنى زمانى كه سال چهارم پزشكى را مى‌گذرانيد، تا پايان تحصيلات پزشكى عمومى، به عنوان كارورز مقيم در بيمارستان‌هاى روانى تهران (چهرازى، ميمنت، روزبه و روانى رازى) اشتغال داشت.
در اول اسفند ماه 1341، به عنوان پزشك پزشكى پيشگيرى استان پنجم و همدان (کرمانشاه و همدان فعلى) استخدام گرديد و تا تاريخ 1344/6/7 كه در امتحان انتخاب دستيارى رشته بيمارى‌هاى روانى پذيرفته شد، در آن استان مسئوليت‌هائى بشرح زير بر عهده داشت:
1- سرپرست سرويس مصون‌سازى.
2- سرپرست اكيپ‌هاى مبارزه با سل.
3- سرپرست امور مربوط به مبارزه با كچلى.
4- مسئول بهداشت روانى اداره بهداشت استان پنجم و همدان.
از تاريخ اول مهرماه 1344 به عنوان دستيار حق‌الزحمه بگير كرسى بيمارى‌هاى روانى در بيمارستان روزبه، استخدام گرديد و تا تاريخ 1347/12/7 كه به اخذ درجه تخصص در رشته روانپزشكى نائل گرديد، همزمان در بيمارستان روانى رازى و بيمارستان روانى ازگل، اشتغال داشت و در عين حال، مدت يكسال در كلاس‌هاى اختصاصى روان‌درمانى تحت نظر شادروان استاد دكتر محمود صناعى، آموزش‌هاى لازم را در زمينه مكاتب روانشناختى و روان‌درمانى كسب كرد.
ايشان پس از احراز درجه تخصص در روانپزشكى در مسابقه استاديارى شركت كرد و پس از برنده شدن در مسابقه مزبور در تاريخ يازدهم ارديبهشت ماه 1348 به عنوان استاديار گروه روانپزشكى مشغول كار شد.
استاد در سال 1352ش به لندن عزيمت كرد و امتحانات تخصصى كالج سلطنتى روانپزشكان انگلستان را با موفقيت گذرانيد و به اخذ عنوان M RCPsych نائل گرديد.
در تاريخ 1354/7/29 به مقام دانشيارى رسيد و بالاخره در تاريخ 1364/8/3 به مقام استادى گروه روانپزشكى دانشكده پزشكى دانشگاه تهران دست يافت.
وى در طول مدت خدمت آموزشى خود، مدتى به عنوان رئيس بيمارستان روزبه و در غياب مدير گروه وقت، به عنوان سرپرست گروه روانپزشكى انجام وظيفه كرد.
ايشان در طول خدمت آموزشى و پژوهشى خود، علاوه بر تدريس و اشتغال به كار روانپزشكى در بيمارستان روزبه و شركت در برنامه‌هاى آموزشى و پژوهشى دانشكده پزشكى دانشگاه تهران در دانشكده‌ها و مدارس عالى ديگرى در زمينه‌هاى روانپزشكى، مكاتب روانشناختى، گروه درمانى و روانشناسى زن، سال‌ها تدريس مى‌كرد.
وى پس از سى و چهار سال خدمت و تلاش مستمر و كوشش شبانه روزى، در تاريخ 1375/8/3ش در پايه بيست يك مرتبه استادى، به افتخار بازنشستگى نائل گرديد.
آثار و تأليفات استاد كه بعضى از آن‌ها بارها تجديد چاپ شده است و هنوز هم به عنوان مرجع به آن‌ها استناد مى‌گردد، شامل هيجده كتاب و جزوه درسى، بيست و پنج مقاله پژوهشى و بيست و هفت مقاله تحليلى مى‌باشد. وى همچنين در بسيارى از انجمن‌هاى داخلى و خارجى وابسته به كار خود، عضويت دارد.
ايشان در سال 1367ش، به اتفاق چند تن از دوستان نزديك خود كه همه روانپزشك بودند، به اميد بنيان‌گذارى بيمارستان روانپزشكى در سطح بالا شركت روانسنج را تأسيس كردند كه بالاخره پس از سيزده سال كوشش مستمر، اين گروه توانستند در اواخر ديماه 1380ش، بيمارستان را به بهره‌بردارى برسانند و دكتر ايزدى از همان بدو تأسيس شركت، يكى از اعضاء هيت مديره و مدير عامل گروه پزشكى روانسنج (بيمارستان ايرانيان) بودند.
ايشان كه ترجمه نزديك به شصت جلد كتاب معتبر را از زبان‌هاى روسى، آلمانى و انگليسى در كارنامه فرهنگى خود دارد در ابتداى دهه پنجاه، پس از سال‌ها اقامت در شوروى، اين كشور را ترك گفت و به آلمان رفت.
وى همزمان با آغاز انقلاب اسلامى و اوجگيرى مبارزات مردم عليه نظام ستمشاهى، پيوستگى خود را به نهضت اسلامى اعلام كرد. پس از پيروزى انقلاب اسلامى نيز با سفرهاى مكرر به ميهن و ديدار با شخصيت‌هاى مؤثر فرهنگى و انتشار كتب و مقالات روشنگرانه، به‌ويژه در هفته‌نامه كيهان هوايى (نشريه ويژه ايرانيان مقيم خارج كشور) و ماهنامه «از ديگران» (نشريه رايزنى فرهنگى ايران در برلين) از هيچگونه همكارى دريغ نورزيد.
خوانندگان آثار ايشان، او را مردى شجاع، صريح، ميهن‌دوست، مردمگرا، ضدسلطه‌گرى بيگانگان شرقى و غربى و وفادار به نظام مقدس جمهورى اسلامى مى‌شناسند كه با ترجمه متون تاريخى و سياسى معتبر، در احقاق حقوق تاريخى كشور خويش با غيرت و حميّت كوشيده است.
اين مترجم و محقق نامور ايرانى كه مقيم آلمان بودند، روز جمعه 13 شهريورماه 1389 پس از يكسال بيمارى، در تهران درگذشت و در قطعه نويسندگان و هنرمندان بهشت زهراى تهران، به خاك سپرده خواهد شد.
آثار
1- ترجمه «پژوهش‌هايى پيرامون تاريخ نوين ايران»؛ نينا آلكسى يونا كوزنتسووا و ديگران.
2- ترجمه تاريخ ادبيات فارسى؛ يوگنى ادواردويچ برتلس.
3- ترجمه تصوف و ادبيات تصوف؛ يوگنى ادواردويچ برتلس.
4- ترجمه خليفه و سلطان و مختصرى درباره برمكيان؛ واسيلى ولاديميروويچ بارتولد.
5- ترجمه داستان اقتصادى: فريدريش فليك و مضحكه بزرگ، نخستين امپراطورى؛ فليك گونتراگر.
6- ترجمه درآمدى بر تاريخ فلسفه؛ ترجمه بخش‌هاى اول سه كتاب سه نويسنده واسيلى پاولويچ رژين، باريس آلكساندروويچ پاگين، ف. يا. كاماروا.
7- نگارش روان شناسى شخصيت از ديدگاه مكاتب.
8- تصحيح عصر اساطيرى تاريخ ايران: خطوط برجسته داستان‌هاى ايران قديم از حسن پيرنيا.
9- ترجمه فردوسى و سروده‌هايش؛ يوگنى ادواردوويچ برتلس.