معرفة الإمام
| نام کتاب | معرفة الإمام |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | امام شناسي
امام شناسي. عربي |
| پدیدآورندگان | حسینی طهرانی، محمدحسین (نويسنده)
هاشم، علي (مترجم) حسيني مرندي، محمدمسعود (مترجم) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 223 /ح5 الف8043 1375 |
| موضوع | امامت
علي بن ابي طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - اثبات خلافت علي بن ابي طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - فضايل ولايت |
| ناشر | دار المحجة البيضاء |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | مجلد1: 1416ق
مجلد2: 1416ق مجلد3: 1416ق مجلد4: 1417ق مجلد5: 1417ق مجلد6: 1418ق مجلد7: 1418ق مجلد8: 1418ق مجلد9: 1418ق مجلد10: 1416ق مجلد11: 1416ق مجلد12: 1416ق مجلد13: 1416ق مجلد14: 1416ق مجلد15: 1416ق مجلد16: 1416ق مجلد17: 1416ق |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE13078AUTOMATIONCODE |
معرفة الإمام، تعریب «امام شناسی» اثر سید محمدحسین حسینی طهرانی، یک مجموعه 18 جلدی در رابطه با موضوع امام‌شناسی و معرفی جایگاه امام در مذهب تشیع است.
از آنجا که کتاب‌شناسی درباره متن اثر نوشته شده است، لذا در این نوشتار مطالبی درباره تعریب ذکر می‌شود. به لحاظ ذکر منبع، تعریب کتاب با متن فارسی کاملاً تطابق ندارد؛ گاه در متن فارسی آدرس آیات ذکر شده، اما در متن عربی اشاره‌ای به شماره سوره و آیه نشده است[۱]
جالب آنکه در رابطه با روایات، عکس آن مشاهده گردید؛ یعنی آدرس کامل روایت در متن عربی ذکر شده، اما در متن فارسی حتی نام منبع روایت نیز نیامده است[۲]
در ابتدای برخی جلدهای متن فارسی مانند جلد دوم کتاب پیش از فهرست مطالب، اهم مطالب و عناوین برگزیده در 14 عنوان ذکر شده است که خواننده را در جریان کلیت این جلد قرار می‌دهد؛ اما در تعریب کتاب این عناوین ترجمه نشده است. در متن فارسی کتاب پس از اهم مطالب مذکور، فهرست مطالب آمده که در متن عربی یافت نگردید. تصور می‌شد که همانند برخی آثار به انتهای جلد منتقل شده است، اما با کمال تعجب مشاهده گردید که در انتهای اثر نیز تنها فهرست تألیفات آمده و از فهرست مطالب خبری نیست. البته در همه جلدها این‌گونه عمل نشده، بلکه در ابتدای جلد سیزدهم متن فارسی، اهم مطالب و فهرست مطالب ذکر شده و در متن عربی اگرچه اهم مطالب نیامده، اما فهرست مطالب در ابتدای کتاب ذکر شده است.
در بحث تعریب و ترجمه به جهت تمایز کلام نویسنده از مترجم، از الفاظی مانند مترجم یا «م» استفاده می‌شود. این شیوه در این اثر نیز در مورد تعریب اعمال شده است؛ مثلا در یک جا مترجم عبارتی را از خود در داخل پرانتز آورده است و در آخر آن علامت اختصاری «م» را ذکر کرده است[۳]
پانویس
منابع مقاله
- متن کتاب.
- حسینی تهرانی، سید محمدحسین، امام‌شناسی، قم، انتشارات حکمت، طبع سوم، 1425ق.