ابن شهید ثانی، محمد بن حسن
| نام | ابن شهید ثانی، محمد بن حسن |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1030 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE7725AUTHORCODE |
معرفى اجمالى
«فخر الدين، ابوجعفر محمد بن حسن بن زيد الدين» نوه شهيد ثانى و فرزند صاحب معالم است.
وى تحصيل را در محضر پدر آغاز كرد، و با بهره‌ورى از محضر آن فقيه ژرف‌انديش بزرگ و فقيه جليل‌القدر سيد محمد، صاحب «المدارك» به جايگاه بلندى از دانش و فقاهت دست يافت. پس از ارتحال آن دو بزرگوار به مكه رفت و در محضر ميرزا محمد استرآبادى صاحب «کتاب الرجال» به تعميق و توسيع آموخته‌هايش پرداخت و به‌ويژه در حديث و رجال از آن بزرگوار بسى بهره برد.
مؤلف گاه به دمشق مى‌رفت و با عالمان عامّه، ديدار مى‌كرد و در فراگيرى و فرادهى مرزهاى مذهبى را در مى‌نورديد. پيوستگى پنج‌ساله‌ى او با رجالى بزرگ محمد امين استرآبادى او را در دانش رجال به چيرگى عظيمى رساند. گستردگى آگاهى‌هاى مؤلف در دانش رجال از شرح مورد گفتگو به روشنى پيدا است.
محققان برخى از آراء رجالى مؤلف را بدين‌سان گزارش كرده‌اند:
1. روايت بزرگانى چون كلينى از كسى، نشانگر اعتبار او است.
2. اعتماد بر نقل مراسيل، صلاحيت براى قدح رجالى ندارد.
3. در تعارض اقوال نجاشى و شيخ در جرح و تعديل، قول نجاشى را مقدم مى‌دارد.
4. اگر نجاشى مذهب كسى ياد نكند، نشانگر نفى مذهب خاص از او است.
5. حديث ابراهيم بن هاشم را «حسن» مى‌داند و نه «صحيح»
6. «اضمار» موجب ضعف حديث نيست.
7. وكالت امامان(ع) وثاقت وكيل را ثابت نمى‌كند.
تأليفات
1- استقصاء الاعتبار فى شرح الاستبصار
2- شرح صحيفه سجاديه