رسالة في تحقيق معنی البيع
| نام کتاب | رسالة في تحقیق معنی البیع |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | شریعت اصفهانی، فتحالله بن محمدجواد (نويسنده)
سبحانی تبریزی، محمد حسین (محقق) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | |
| موضوع | |
| ناشر | مؤلف |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE216AUTOMATIONCODE |
مؤلف
فتح الله بن محمد جواد شيخ الشريعه اصفهانى . وى از علماى بزرگ شيعه در قرن چهاردهم هجرى و متوفاى سال 1339 هجرى قمرى مى‌باشد.
شيوه نگارش
اين كتاب به سبك ديگر كتب فقهى استدلالى علماى شيعه نگاشته شده است. يعنى با استناد به آيات قرآن، روايات معتبر، نظرات فقهاى شيعه و ادله آنها، بررسى آن ادله و طرح نظر صحيح و ادله آن مى‌باشد.
ارزش و اعتبار كتاب
اين كتاب منبعى خوب براى آشنايى با سبك و عنوان‌هاى درس خارج فقه حضرت آیت‌الله شيخ الشريعه اصفهانى مى‌باشد. و همچنين منبعى معتبر براى آشنايى با ديدگاههاى فقهى و فتاواى شرعى و استدلالهاى علمى آن استاد بزرگ حوزه علميه نجف اشرف است.
مباحث كتاب
اين كتاب شامل يك مقدمه و هشت مبحث مى‌باشد: بيع چيست؟
مبيع كلى، فرق ميان حق و حكم، حق رجوع در مطلقه رجعى، آيا مى‌توان بر حق يمين صلح كرد، آيا حق عوض از مبيع قرار مى‌گيرد، حقيقت بيع، تعريف شيخ انصارى درباره بيع.
اين كتاب در 43 صفحه آمده است.
تقريرات درس خارج فقه
اين كتاب تقريرات درس خارج فقه، شيخ الشريعه اصفهانى مى‌باشد كه در حوزه علميه نجف اشرف برگزار گرديده است. مقرر اين درس، شاگرد برجسته ايشان، آیت‌الله محمد حسين سبحانى تبريزى پدر حضرت آیت‌الله جعفر سبحانى از علماى بزرگ حوزه علميه قم مى‌باشد. سبك نگارش تقريرات درسهاى خارج فقه و اصول از سبكهاى زيبايى است كه مختص حوزه‌هاى علميه شيعه در قرن اخير مى‌باشد. در اين شيوه يك يا چند تن از شاگردان برجسته يك استاد، تمام جلسات درس را مى‌نويسند و آنرا منظم و به صورتى كتابى قابل استفاده براى عموم در مى‌آورند. و گاها آنرا به تأييد استاد نيز مى‌رسانند. از مزاياى اين سبك جاودانى كردن جلسات درس استاد مى‌باشد به شكلى كه آيندگان نيز بتوانند از جلسات درس بهره ببرند. از مزاياى ديگر تقريرات درسهاى خارج اين است كه مطالبى در جلسات درس عنوان مى‌گردد كه بسيار روشن‌تر از نگارش كتاب به صورت معمولى است.
معرفى مقرر كتاب
حضرت آیت‌الله جعفر سبحانى در كتاب ارزشمند خود موسوعة طبقات الفقهاء، ج 14 قسم 2، ص 691 مى‌فرمايد: «محمد حسين بن محمد جعفر بن فرج الله السبحانى التبريزى (والد الفقيه و المؤلف المعروف جعفر السبحانى)
كان فقيها، مجتهدا، عالما، اماميا، جليلا».
يعنى محمد حسين فرزند محمد جعفر فرزند جعفر فرزند فرج الله سبحانى تبريزى (پدر دانشمند فقيه و نويسنده مشهور، جعفر سبحانى) شخصيتى فقيه، مجتهد، دانشمند، امامى و جليل القدر مى‌باشد.
نسخه نگارش
نسخه‌اى كه در چاپ اين كتاب از آن استفاده شده است، نسخه‌اى به نگارش خود مقرر كتاب يعنى محمد حسين فرزند محمد جعفر تبريزى خيابانى مى‌باشد. محل نگارش شهر مقدس نجف اشرف و تاريخ نگارش سال‌هاى آخر عمر شيخ الشريعه اصفهانى مى‌باشد. زيرا مقرر درس، محمد حسين تبريزى، سبحانى، خيابانى در پايان كتاب مى‌فرمايد: «و لكن حالت العوائق، بين شيخنا العلامة دام ظله و ما كان يرومه من إدامة البحث حسب ما في متاجر الشيخ الأنصارى قدس الله سره، فلأجل ذلك نختم البحث في هذا المقام».
يعنى موانعى باعث شد كه شيخ علامه ما يعنى شيخ الشريعه اصفهانى كه خداوند سايه ايشان را بر سر ما مستدام فرمايد نتوانند درس را ادامه دهند و مانند شيخ انصارى مباحث بعدى را مطرح نمايند. لذا ما بحث را در همين جا خاتمه مى‌دهيم».
با توجه به اينكه اين كتاب بعد از كتاب أحكام ملاقى الشبهات المحصوره نوشته شده كه تاريخ پايان نگارش آن سال 1337 مى‌باشد. و وفات مؤلف نيز سال 1339 مى‌باشد. لذا احتمالا تاريخ نگارش اين كتاب سال 1338 هجرى قمرى باشد.
نسخه حاضر
نسخه حاضر در برنامه ناشر آن انتشارات امام اميرالمؤمنين علىعليه‌السلام است. تاريخ نشر 1404 هجرى قمرى، محل چاپ، چاپخانه علميه قم، چاپ اول، به زبان عربى، در قطع وزيرى و در يك جلد مى‌باشد. اين كتاب به همراه كتاب نخبة الأزهار به چاپ رسيده است.