حیدره یمنی، علی بن سلیمان
| نام | حیدره یمنی، علی بن سلیمان |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 599 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE16385AUTHORCODE |
«على بن سليمان تميمى حيدره»، اديب، شاعر، نحوى و فقيه يمنى در قرن ششم، كنيه‌اش ابوالحسن و لقبش حيدره بود. شايد وى به قبيله يمنى حيدره در حضرموت منتسب بوده كه چنين لقبى يافته است. وى را با القابى چون شيخ امام، عالم صدر و علامه ستوده‌اند. علاوه بر اين، به دليل محل زندگى‌اش، بكيل (سرزمين قبيله بزرگ بكيل در بخش ذمار يمن)، به بكيلى نيز مشهور شد. از سال ولادتش اطلاعى در دست نيست و در منابع از استادان او سخنى به ميان نيامده است. تنها خود وى از يكى از استادانش به نام ابوالسعود بن فتح نام برده و او را اديب الادباء ناميده است. حيدره شاگردان بسيارى داشته كه از ميان آنان فقط به ابوالحسن على بن يحيى فضيلى اشاره شده است. حيدره در 599ق درگذشت.
او فقيه، نحوى، اديب و سرآمد بزرگان يمن بود. اشعار باقى‌مانده از او، به تبحر او در سرودن شعر دلالت دارد.
مهم‌ترين اثر ادبى حيدره كشف المشكل في النحو است. با مطالعه اين اثر مى‌توان دريافت كه اعطاى چنان القابى به او اغراق نبوده است. گروهى از ادبا و دوستداران ادبيات از وى درخواست كرده بودند كه كتاب مرجعى براى رفع مشكلات ادبى تأليف كند. اين كتاب توانايى‌هاى نحوى و لغوى حيدره را به‌خوبى آشكار مى‌سازد. حيدره حافظ قرآن بود و به همين دليل، در اين كتاب از آيات فراوانى بهره گرفته و حتى باب ويژه‌اى براى احكام قرائت قرار داده است. او به اشعار عرب نيز آگاهى بسيار داشته است.
علاوه بر اين كتاب، كتاب المباني و المعاني في القرآن را در زمينه علم قرائت تأليف كرده كه نسخه خطى آن موجود است[۱]
پانويس
- ↑ محمد مالكى، ج14، ص515
منابع مقاله
محمد مالكى، دانشنامه جهان اسلام، زير نظر غلامعلى حداد عادل، تهران، بنياد دايرةالمعارف اسلامى، 1375ش.