موسوی قزوینی، سید محمدحسن
| نام | محمدحسن قزوینی |
|---|---|
| نام های دیگر | موسوي قزويني، محمد حسن |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | / 1960م |
| اساتید | |
| برخی آثار |
|
| کد مولف | AUTHORCODE09711AUTHORCODE |
سید محمدحسن موسوی قزوینی فرزند سید محمدباقر، مشهور به حاج آقامیر است.
وی در روز عرفه سال 1296ق در کربلای معلا متولد شد و در همان‌جا مشغول به تحصیل شد.
ایشان در سال 1319ق، در سن 23 سالگی، به نجف اشرف مهاجرت و در محافل علمی و مجالس درس استادان مختلف، شرکت کرد.
اساتید
مدت ده سال در مجلس بحث مرحوم ملا محمدکاظم خراسانی حضور یافت و تقریرات مباحث وی را در فقه و اصول با دقت و اتقان می‌نگاشت و تا زمان مرگ استاد، با وی همراه بود.
نزدیک به پنج سال از محضر، مرحوم سید محمدکاظم طباطبایی، صاحب کتاب «عروة‌الوثقی» استفاده کرد.
از دیگر استادان او در اصول فقه، مرحوم شیخ هادی تهرانی و شیخ الشریعه اصفهانی بود.
هجرت به سامرا
وی نزدیک یک سال پس از مرگ استادش محقق خراسانی، یعنی در سال 1329ق، از نجف اشرف به شهر سامرا مهاجرت کرد. سامرا در آن روز، حوزه علمیه دایری داشت که زعامت آن با مرحوم میرزا محمدتقی شیرازی بود. وی مدت سه سال در آنجا توقف کرد و از محضر میرزای شیرازی استفاده برد و در همین زمان، به گردآوری بخشی از تقریرات مرحوم آخوند خراسانی در فقه پرداخت و نیز شرحی مزجی بر لمعه دمشقیه نوشت که کتاب طهارت آن منتشر شده است.
هجرت به کربلا
وی با شروع جنگ جهانی دوم، در سال 1130ق به وطن خود؛ کربلا بازگشت.
آثار
از آثار وی، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- «هدی الملة إلی أن فدكا نحلة» که با نام «فدک» نیز منتشر شده است؛
- «البراهين الجلية في رفع تشكيكات الوهابية»؛
- «المناهج الحائرية في نقض كتاب الهداية السنية» یا «التحفة الإمامية في دحض حجج الوهابية»؛
- «الإمامة الكبری و الخلافة العظمی» که به تشویق استادش محقق خراسانی در کتاب «مناهج السنة» ابن تیمیه ، در 8 جلد نگاشته است.
وفات
وی در 28 ماه رجب سال 1380ق در کربلا چشم از جهان فروبست و بدن او را در مدرسه بقعه دفن نمودند[۱].
پانویس
- ↑ وحید دامغانی، ابراهیم، ص13-16
منابع
وحید دامغانی، ابراهیم، «وهابیان چه می‌گویند؟» ترجمه البراهين الجلية في رفع تشكيكات الوهابية اثر محمدحسن موسوی قزوینی، تهران، گلستان کوثر، چاپ سوم، 1387ش.