قزوینی، حسین بن محمدابراهیم
| نام | قزوینی، حسین بن محمدابراهیم |
|---|---|
| نام های دیگر | قزوینی، سيد حسين بن محمدابراهيم
ح‍س‍ی‍ن‍ی، حسین بن محمدابراهیم |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1208 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | غنا، موسیقی / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده |
| کد مولف | AUTHORCODE90AUTHORCODE |
زندگينامۀ مؤلف
مرحوم سيد حسين بن محمد ابراهيم حسينى قزوينى قدس سره از عالمان بزرگ سدۀ دوازدهم هجرى[1]
او از مشايخ اجازۀ علاّمۀ بحر العلوم بوده است.[2]
گفتار بزرگان
علاّمۀ بحر العلوم او را اين گونه ستوده است:«فخر السادة الأعاظم، و نُخبة العلماء الأكارم، العالم العامل الورع الفاضل الفقيه المطّلع المتضلّع».[3]
شيخ عبد النبى قزوينى كه سالها مصاحب او بوده است در وصف او مى‌نويسد:
البحر الخضمّ، و الطود الأشمّ، الفاضل المكرم، العالم المفخم، أفقه الفقهاء، و أكرم العلماء، صاحب الفكر المستقيم و الذهن القويم...و ليس فنّه مقصوراً على الفقه و لا منظوره موقوفاً عليه...[4]
تأليفات
از قزوينى چندين كتاب و رساله بر جاى مانده است؛ از جمله معارج الأحكام في شرح مسالك الأفهام و شرائع الإسلام و مستقصى الاجتهاد في شرح ذخيرة المعاد و الإرشاد و رسالۀ اخلاق و سير و سلوك.
رساله‌هاى الأحفاد مع وجود الأجداد، أحكام النبش، الزنا بذات البعل، نكاح الكوافر نيز، از تأليفات قزوينى است كه نزد شيخ عبد النبى قزوينى موجود بوده و آنها را در كمال حُسن و متانت و اتقان و رزانت يافته است.[5]
(1)تاريخ دقيق ولادت قزوينى دانسته نيست و شيخ آقا بزرگ آن را حدود 1126 دانسته است.
(2)قزوينى در 1194 به سيد بحر العلوم اجازۀ روايى داده است. الكرام البررة،ج 1،ص 373؛ مستدرك الوسائل،ج 3،ص 384.
(3)الكرام البررة،ج 1،ص 374.
(4)تتميم أمل الأمل، ص 131.
(5)تتميم أمل الآمل، ص 32 بسيارى ديگر از تأليفات وى را شيخ آقا بزرگ در الذريعة و الكرام البررة(ج 1، ص 374 375) شناسانده است. نسخۀ خطى چندين رساله از او نيز در مجموعۀ 76 كتابخانۀ آية الله زنجانى هست.شرح حال مفصّل او نيز در كتاب شجرۀ طيّبه(قزوين، 1392 ق)، نوشتۀ يكى از نوادگان ايشان آقاى حاج سيد جو ادى آمده است.&