قرآن مجید (رهنما)
| نام کتاب | قرآن مجید |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | رهنما، زین‌العابدین (نويسنده) |
| زبان | عربی
فارسی |
| کد کنگره | BP 59/66 /ر9 |
| موضوع | قرآن - ترجمهها |
| ناشر | سازمان اوقاف |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1354 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE2002AUTOMATIONCODE |
«قرآن مجيد با ترجمه و جمع آورى تفسير»، توسط زين العابدين رهنما (متوفاى 1368ش) در سال 1354ش به زبان فارسى منتشر شده است.
اين ترجمه همراه با مختصرى از تفسير است كه در پايين هر صفحه ذكر شده است.
ويژگى‌ها
1- مترجم و مفسر محترم در ابتداى هر سوره، آيات آن سوره را بر اساس موضوعات تقسيم بندى نموده است. ايشان برخى از سوره‌ها به چندين بخش بر حسب موضوع تقسيم مى كند. مثلا در ابتداى سورۀ مؤمنون، مى‌گويد:اين سوره شامل پنج بخش مى‌باشد. سپس آن پنچ بخش را مى‌شمارد و درباره آن توضيحاتى مى‌دهد.
2-كتاب داراى مقدمه‌اى است كه در آن توضيح برخى از موضوعات مهم علوم قرآنى همچون كاتبان وحى، اعجاز قرآن، زبان قرآن، قراء هفت‌گانه گنجانده شده است.
3-نويسنده در پايان هر صفحه برخى از مطالب مورد نياز براى فهم بيشتر، آورده است. مثلا در آيۀ 286 بقره پيرامون كلمۀ «اصر» چنين مى‌گويد: اصر (بارى است كه آدمى را از حركت باز مى‌دارد) و تكاليفى است كه شخص را از ترقى و پيشرفت روحى و معنوى باز مى‌دارد.
4-ايشان سعى كرده كه تمام كلمات آيات، را ترجمه كند.
5-وى در ابتداى هر سوره برخى از نكات مربوط به آيات را توضيح داده است.مثلا در ابتداى سورۀ يونس در مورد آيۀ 28 «يوم نحشرهم» چنين آورده است: حشر در قرآن به دو معنى است: يكى به معنى جمع‌كردن و گردآوردن چنانكه در سورۀ سليمان آمده: «و حشر لسليمان جنوده» ديگرى به معنى سوق است چنانكه در سورۀ و الصافات آمده: «احشروا الذين ظلموا و ازواجهم» يعنى سوق بدهيد انكسان را كه ستم كردند و همسرانشان را.
6-متن ترجمه نسبت به زمان تألیف خود، داراى سلاست و روانى و دقت بسيار بالايى مى‌باشد.
7-ادات تاكيد مانند انّ و انّما و...در ترجمه، تاكيد آنها بيان شده است. مانند آيۀ 81 سورۀ اسراء: انّ الباطل كان زهوقا كه در ترجمه آمده:بى‌گمان باطل نابود شده است.
8-اين ترجمه داراى دو شماره مى‌باشد يكى در ابتداى ترجمۀ هر آيه كه مربوط است به شمارۀ آيۀ همان سوره، ديگرى در پايان هر آيه كه مربوط است به شمارۀ مسلسل آيات از ابتدا.
اشكالات
1-توضيح و ترجمۀ برخى از كلمات صحيح نمى‌باشد مثلا در توضيح كلمۀ «بصر» در ابتداى سورۀ يونس آورده: بصر در قرآن بر چند وجه است: يكى ديدار دل است چنانچه در سورۀ الملائكه آمده: و ما يستوى الاعمى و البصير . يعنى بيناى دل. اشكال اين است كه در آيۀ شريفه بصير آمده كه به معناى بينايى باطنى است. ولى اصل كلمۀ «بصر» به معناى ديدن با چشم ظاهرى است در صورتيكه در آيۀ 7 سورۀ بقره «ابصار» را به معناى ديدگانشان گرفته، كه همان چشمان ظاهرى است.
2-جملاتى كه از نظر صيغه و وزن الفعلى يكسان مى‌باشند ترجمۀ آنها يكسان نيست مثلا در آيۀ 11 سورۀ بقره: «انّما نحن مصلحون» در ترجمه آمده: ما فقط اصلاح كنندگانيم. ولى آيۀ 14 همين سوره: «انما نحن مستهزءون» چنين ترجمه شده: و فقط آنها را استهزاء مى‌كرديم. در صورتيكه «مصلحون» و «مستهزءون» هر دو اسم فاعل مى‌باشند ولى در آيۀ دوم به صورت فعلى ترجمه شده است.
3-ترجمۀ برخى از كلمات صحيح نيست مانند واژۀ «مداد» در آيۀ شريفه 109 اسراء: قل لو كان البحر مدادا... كه در ترجمه آمده: بگو: اگر دريا مدادى باشد در صورتيكه واژۀ «مداد» در اين آيه و آيات ديگر به معناى «مركب» و يا «جوهر»است كه با آن مى‌نويسند. و يا مانند كلمۀ «امانى» در آيۀ 78 سورۀ بقره: «و منهم أميّون لا يعلمون الكتاب الاّ امانى...» كه در ترجمه آمده: و بعضى از آنان، امّى هستند. كتاب را جز سخنان پراكنده نمى‌دانند...در صورتيكه امانى جمع امنيه به معناى آرزوهاست.