افندی، عبدالله بن عیسی‌بیگ: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'فاضل هندى' به 'فاضل هندى') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
افندى تقريبا شهرت عمومى اوست كه همگان او را بدين شهرت معرفى كرده‌اند و لفظى تركى جغتايى و مغولى است كه به معناى سيد، مولا، صاحب، مالك، اهل قلم، قاضى و حاكم شرع مى‌باشد. | افندى تقريبا شهرت عمومى اوست كه همگان او را بدين شهرت معرفى كرده‌اند و لفظى تركى جغتايى و مغولى است كه به معناى سيد، مولا، صاحب، مالك، اهل قلم، قاضى و حاكم شرع مى‌باشد. | ||
وى از چهره‌هاى علمى شاخص سه دهه پايانى دولت صفويه به‌شمار مى‌رود. وى به جهت دانش‌پژوهى و سفرهاى فراوان در جست جوى کتاب، همراهى با [[علامه مجلسى]] در تدوين [[بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ع)|بحار الانوار]] و هم‌چنين تاليف کتاب با ارزش «رياض العلماء و حياض الفضلاء» شهرت يافته است. | وى از چهره‌هاى علمى شاخص سه دهه پايانى دولت صفويه به‌شمار مى‌رود. وى به جهت دانش‌پژوهى و سفرهاى فراوان در جست جوى کتاب، همراهى با [[علامه مجلسى]] در تدوين [[بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار(ع)|بحار الانوار]] و هم‌چنين تاليف کتاب با ارزش «رياض العلماء و حياض الفضلاء» شهرت يافته است. | ||
وى هفت ساله بود كه پدرش را از دست داد و مادرش نيز وقتى هفت ماهه بوده از دنيا رفت. از آن پس توسط برادر بزرگترش آميرزا محمد جعفر و دائيش تربيت شده است. | وى هفت ساله بود كه پدرش را از دست داد و مادرش نيز وقتى هفت ماهه بوده از دنيا رفت. از آن پس توسط برادر بزرگترش آميرزا محمد جعفر و دائيش تربيت شده است. | ||
نسخهٔ ۳۰ دسامبر ۲۰۱۶، ساعت ۰۲:۵۷
| نام | افندی، عبدالله بن عیسی‌بیگ |
|---|---|
| نام های دیگر | افندی اص‍ف‍ه‍ان‍ی، عبدالله بن ع‍ی‍س‍ی ب‍ی‍گ
افندی ت‍ب‍ری‍زی، عبدالله بن ع‍ی‍س‍ی ب‍ی‍گ عبدالله بن ع‍ی‍س‍ی ب‍ی‍گ م‍ی‍رزاع‍ب‍د الله افندی افندی اصبهانی، میرزا عبدالله صاحب ریاض |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1130 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مولف | AUTHORCODE413AUTHORCODE |
ولادت
«ميرزا عبدالله اصفهانى افندى» در سال 1067ق (برخى تولد او را 1066ق ذكر كرده اند) در اصفهان متولد شد، پدر او ميرزا عيسى بن محمد صالح بيك بن حاج شاه ولى بيك بن حاج پير محمد بك بن حضر شاه اصفهانى، از متمولين شهر اصفهان و از شاگردان خليفه سلطان، محمد تقى مجلسى و ميرزا رفيعا نائينى بود.
افندى تقريبا شهرت عمومى اوست كه همگان او را بدين شهرت معرفى كرده‌اند و لفظى تركى جغتايى و مغولى است كه به معناى سيد، مولا، صاحب، مالك، اهل قلم، قاضى و حاكم شرع مى‌باشد.
وى از چهره‌هاى علمى شاخص سه دهه پايانى دولت صفويه به‌شمار مى‌رود. وى به جهت دانش‌پژوهى و سفرهاى فراوان در جست جوى کتاب، همراهى با علامه مجلسى در تدوين بحار الانوار و هم‌چنين تاليف کتاب با ارزش «رياض العلماء و حياض الفضلاء» شهرت يافته است.
وى هفت ساله بود كه پدرش را از دست داد و مادرش نيز وقتى هفت ماهه بوده از دنيا رفت. از آن پس توسط برادر بزرگترش آميرزا محمد جعفر و دائيش تربيت شده است.
اساتيد
او مقدمات دروس حوزوى را نزد برادرش ميرزا جعفر آموخت، اساتيد ديگر او را مى‌توان استاد فاضل (ملا محمد باقر فاضل سبزوارى)، ميرزا على نواب، استاد علامه (ملا ميرزاى شيروانى)، استاد محقق (آقا حسين خوانسارى)، علامه آقا جمال الدين خوانسارى، علامه ملا محمد بن تاج الدين حسن مشهور به فاضل هندى، علامه مجلسى و امير خليل الله تونى اصفهانى دانست.
مشايخ اجازات و روايات وى بسيارند كه برخى جزو استادان او مى‌باشند كه ذكر شد و برخى ديگر مانند ملا محمد صالح مازندارنى، شيخ حر عاملى، علامه ملا كمال الدين فسائى، علامه ميرلوحى سبزوارى اصفهانى، ملا شمسا كشميرى اصفهانى، ميرزاى جزائرى و ميرزا على نواب را مى‌توان ذكر كرد.
آثار
رياض العلاماء و حياض الفضلاء
تعليقه امل الآمل.
وابسته‌ها
ریاض العلماء و حیاض الفضلاء / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
تعلیقة أمل الآمل / نوع اثر: کتاب / نقش: حاشيه نويس
ریاض العلماء و حیاض الفضلاء / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
الصحیفة الثالثة السجادیة / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
ریاض العلماء و حیاض الفضلاء / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده