الباب الحادي عشر (تحقیق مهدی محقق): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'الذريعة' به 'الذريعة ') |
جز (جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو') |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
«الباب الحادى عشر»، داراى شروح و تعليقات فراوانى است. [[آقا بزرگ تهرانى]] در«[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] » بيش از 20 شرح براى آن نام مى‌برد. از ميان شرح‌هاى متعدد آن، شرح مقداد بن عبداللّه سيورى حلّى، معروف به [[فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله|فاضل مقداد]] با نام «النافع يوم الحشر في شرح الباب الحادى عشر» بيش از شروح ديگر مورد توجه دانشمندان و مدرسان كلام و اصول عقايد قرار گرفته است. | «الباب الحادى عشر»، داراى شروح و تعليقات فراوانى است. [[آقا بزرگ تهرانى]] در«[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] » بيش از 20 شرح براى آن نام مى‌برد. از ميان شرح‌هاى متعدد آن، شرح مقداد بن عبداللّه سيورى حلّى، معروف به [[فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله|فاضل مقداد]] با نام «النافع يوم الحشر في شرح الباب الحادى عشر» بيش از شروح ديگر مورد توجه دانشمندان و مدرسان كلام و اصول عقايد قرار گرفته است. | ||
از ديگر شروح اين كتاب مى‌توان به شرح «مفتاح الباب» ابوالفتح بن مخدوم الخادم الحسينى العربشاهى متوفاى 976ق از أحفاد [[جرجانی، علی بن محمد|مير سيد شريف جرجانى]] ياد كرد. تفاوت اين دو شرح در اين است كه شرح | از ديگر شروح اين كتاب مى‌توان به شرح «مفتاح الباب» ابوالفتح بن مخدوم الخادم الحسينى العربشاهى متوفاى 976ق از أحفاد [[جرجانی، علی بن محمد|مير سيد شريف جرجانى]] ياد كرد. تفاوت اين دو شرح در اين است كه شرح ابوالفتح شرحى مزجى است، برخلاف شرح [[فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله|فاضل مقداد]] كه بر مبناى «قال» «اقول» است و چنانكه ملاحظه خواهد شد، شرح ابوالفتح مفصل‌تر و مبسوطتر از شرح [[فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله|فاضل مقداد]] است و مؤلف در آن به نقد آراء فلاسفه و متكلمان اشعرى و معتزلى پرداخته و از مواضع شيعه در مسائل مختلف كلامى به صورت عالمانه‌اى دفاع كرده است. | ||
شروح ديگر اين كتاب كه در «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] » آمده، بدين قرار است: «جامع الدرر» شيخ خضر جبل رودى نجفى، «ذخيرة المحشر في شرح الباب الحادى عشر» شيخ ميرزا على آقا بن عبدالعظيم تبريزى، «ارشاد البشر» شيخ سليمان بن احمد قطيفى، «مطالع النظر» صفى‌الدين طريحى، «معين الفكر» محمد بن على بن ابى جمهور احسايى، «الزاد المدخر» شيخ محمدرضا غراوى نجفى و.... | شروح ديگر اين كتاب كه در «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] » آمده، بدين قرار است: «جامع الدرر» شيخ خضر جبل رودى نجفى، «ذخيرة المحشر في شرح الباب الحادى عشر» شيخ ميرزا على آقا بن عبدالعظيم تبريزى، «ارشاد البشر» شيخ سليمان بن احمد قطيفى، «مطالع النظر» صفى‌الدين طريحى، «معين الفكر» محمد بن على بن ابى جمهور احسايى، «الزاد المدخر» شيخ محمدرضا غراوى نجفى و.... | ||
نسخهٔ ۱۳ دسامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۳:۵۵
| نام کتاب | الـباب الحادي عشر |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | علامه حلی، حسن بن یوسف (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | |
| موضوع | |
| ناشر | [بی نا] |
| مکان نشر | [بی جا] - |
| سال نشر | |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE1179AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى:
«الباب الحادي عشر»، كتابى است دربردارندۀ موضوعات عمدۀ كلامى در اصول عقايد اماميه. مؤلف اين كتاب،ابو منصور حسن بن يوسف بن على بن مطهر، معروف به علامه حلّى متوفاى 726ق است. وى به درخواست وزير محمد بن محمد قوهدى كتاب «مصباح المتهجد» شيخ طوسى را كه موضوع آن فروع دين و ادعيه و عبادات بود، در 10 باب خلاصه كرد و آن را «منهاج الصلاح في مختصر المصباح» ناميد. سپس باب ديگرى با عنوان «الباب الحادى عشر فيما يجب على عامة المكلفين من معرفة اصول الدين» در اصول دين بر آن افزود تا كتاب را تكميل كرده باشد. اين باب از جهت اختصار و جامعيت مورد توجّه اهل علم واقع شد به نحوى كه آن را جدا از ده باب ديگر مورد نسخ و تدوين قرار دادند و شروح و تعليقات فراوانى بر آن نگاشته شد.
ساختار و گزارش محتوا:
باب حادى عشر در هفت فصل تنظيم شده است: فصل نخست در اثبات صانع.
فصل دوم، در صفات ثبوتى. فصل سوم در صفات سلبى. فصل چهارم در عدل. فصل پنجم در نبوت. فصل ششم در امامت و فصل هفتم در معاد.
اين كتاب در دوره‌اى به نگارش درآمد كه متكلمان از مسائل و استدلال‌هاى فلسفى بهره مى‌بردند.
با اين همه روش كلامى اين كتاب تحت تأثير آراء و انديشه‌هاى معتزلى است. علامه حلّى در اين كتاب، واجب الوجود را به كمك برهان امكان و وجوب اثبات مى‌كند. در مبحث عدل، ابتدا موضوع حسن و قبح عقلى افعال را پيش مى‌كشد و سپس مختار بودن انسان را مورد تأكيد قرار مى‌دهد. در فصل‌مربوط به نبوت پس از تعريف، به بحث نبوت خاصه و نبوت عامه مى‌پردازد. آنگاه دربارۀ عصمت سخن مى‌گويد و آن را مطابق قاعدۀ لطف مى‌شمارد. علامه در فصل مربوط به امامت، آن را رياست عامه در امور مربوط به دنيا و دين و به نيابت از پيامبر مى‌داند كه طبق لطف خداوند صورت مى‌گيرد. آن گاه به لزوم عصمت ائمه مى‌پردازد و معصوم نبودن ايشان را نقض غرض مى‌شمارد.
سپس به امامت خاصه مى‌پردازد و سرانجام بحث معاد را مطرح كرده و بر ضرورت معاد جسمانى استدلال مى‌كند.
معرفى شروح:
«الباب الحادى عشر»، داراى شروح و تعليقات فراوانى است. آقا بزرگ تهرانى در«الذريعة » بيش از 20 شرح براى آن نام مى‌برد. از ميان شرح‌هاى متعدد آن، شرح مقداد بن عبداللّه سيورى حلّى، معروف به فاضل مقداد با نام «النافع يوم الحشر في شرح الباب الحادى عشر» بيش از شروح ديگر مورد توجه دانشمندان و مدرسان كلام و اصول عقايد قرار گرفته است.
از ديگر شروح اين كتاب مى‌توان به شرح «مفتاح الباب» ابوالفتح بن مخدوم الخادم الحسينى العربشاهى متوفاى 976ق از أحفاد مير سيد شريف جرجانى ياد كرد. تفاوت اين دو شرح در اين است كه شرح ابوالفتح شرحى مزجى است، برخلاف شرح فاضل مقداد كه بر مبناى «قال» «اقول» است و چنانكه ملاحظه خواهد شد، شرح ابوالفتح مفصل‌تر و مبسوطتر از شرح فاضل مقداد است و مؤلف در آن به نقد آراء فلاسفه و متكلمان اشعرى و معتزلى پرداخته و از مواضع شيعه در مسائل مختلف كلامى به صورت عالمانه‌اى دفاع كرده است.
شروح ديگر اين كتاب كه در «الذريعة » آمده، بدين قرار است: «جامع الدرر» شيخ خضر جبل رودى نجفى، «ذخيرة المحشر في شرح الباب الحادى عشر» شيخ ميرزا على آقا بن عبدالعظيم تبريزى، «ارشاد البشر» شيخ سليمان بن احمد قطيفى، «مطالع النظر» صفى‌الدين طريحى، «معين الفكر» محمد بن على بن ابى جمهور احسايى، «الزاد المدخر» شيخ محمدرضا غراوى نجفى و....
نسخه‌شناسى:
نسخۀ خطى‌اى از «الباب الحادى عشر» به خط احمد بن الحسن بن العودى به تاريخ 741ق در ضمن مجموعه‌اى در كتابخانۀ بودليان به شماره 469152 موجود است.
اما متن شرح فاضل مقداد ؛ يعنى «النافع يوم الحشر» داراى نسخه‌اى خطى به شمارۀ 323 در كتابخانۀ مركزى دانشگاه تهران مى‌باشد. اين شرح همچنين داراى چاپ سنگى و حروفى در تهران و نيز بمبئى مى‌باشد. شرح مذكور با تحقيق شيخ محسن صدر رضوانى در سال 1395ق در قم به چاپ رسيده است.
اما شرح «مفتاح الباب» نسخۀ خطى‌اى از آن به خط مصنف در كتابخانۀ آستان قدس رضوى موجود است كه مربوط به سال 955ق است. در همان كتابخانه نسخۀ خطى ديگرى به خط السيد محمد امين نگهدارى مى‌شود كه مربوط به سال 1058ق است.
همچنين نسخه‌اى از آن در كتابخانۀ راجۀ فيض‌آباد هند و نسخه‌اى به خط مير محمد اشرف مؤلف (فضائل السادات) در كتابخانۀ آيت اللّه مرعشى نجفى در قم موجود است.
نسخۀ حاضر در برنامه با تحقيق و مقدمه آقاى دكتر مهدى محقق به همراه دو شرح فوق، در قطع وزيرى با جلد گالينگور در 296 صفحه + 22 مقدمه محقق كتاب، توسط انتشارات «موسسۀ مطالعات اسلامى دانشگاه مك گيل شعبۀ تهران» با همكارى دانشگاه تهران در سال 1365ش براى بار نخست به چاپ رسيده است.
منابع:
1-مقدمه دكتر محقق.
2-فهرس التراث، ج 1، ص 707 و 755.
3-دائرة المعارف بزرگ اسلامى، ج 11، مدخل: باب الحادى عشر.