۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
فصل اول: مقام شهید و فضیلت شهادت: این فصل به عظمت مقام شهادت در اسلام، با استناد به آیات قرآن کریم و روایات اهلبیت(ع) میپردازد. بر این نکته تأکید دارد که شهیدان زنده هستند و نزد پروردگارشان روزی میخورند، و این نعمات الهی مختص افرادی است که به مقام شهادت نائل میشوند. همچنین، این فصل فضیلتهای اخروی شهادت از جمله مقام قرب الهی، شفاعت، ورود به بهشت و اجر عظیم را شرح میدهد <ref>ر.ک: متن کتاب، ص22-13</ref>. | فصل اول: مقام شهید و فضیلت شهادت: این فصل به عظمت مقام شهادت در اسلام، با استناد به آیات قرآن کریم و روایات اهلبیت(ع) میپردازد. بر این نکته تأکید دارد که شهیدان زنده هستند و نزد پروردگارشان روزی میخورند، و این نعمات الهی مختص افرادی است که به مقام شهادت نائل میشوند. همچنین، این فصل فضیلتهای اخروی شهادت از جمله مقام قرب الهی، شفاعت، ورود به بهشت و اجر عظیم را شرح میدهد <ref>ر.ک: متن کتاب، ص22-13</ref>. | ||
فصل دوم: مقام نورانیت انبیا و اولیا(ع): این بخش به بررسی مقام نورانیت انبیا و اولیا، بهویژه [[امام حسین علیهالسلام|سیدالشهدا(ع)]]، قبل از خلقت مادی میپردازد. توضیح داده میشود که این مقام نوری، معرفت به حق و اسماء و صفات الهی است و انبیا و اولیا از این مقام برخوردارند <ref>ر.ک: همان، ص26-24</ref>. بحثهایی درباره چگونگی پیوند این مقام نورانی با ولایت الهی و تأثیر آن بر سایر موجودات و عالم هستی مطرح میشود <ref>ر.ک: همان، ص 27- 29</ref>. . | فصل دوم: مقام نورانیت انبیا و اولیا(ع): این بخش به بررسی مقام نورانیت انبیا و اولیا، بهویژه [[امام حسین علیهالسلام|سیدالشهدا(ع)]]، قبل از خلقت مادی میپردازد. توضیح داده میشود که این مقام نوری، معرفت به حق و اسماء و صفات الهی است و انبیا و اولیا از این مقام برخوردارند <ref>ر.ک: همان، ص26-24</ref>. بحثهایی درباره چگونگی پیوند این مقام نورانی با ولایت الهی و تأثیر آن بر سایر موجودات و عالم هستی مطرح میشود <ref>ر.ک: همان، ص 27- 29</ref>.. | ||
فصل چهارم: روایات وارده در دوستی [[امام حسین علیهالسلام|سیدالشهدا(ع)]]: این فصل به روایاتی میپردازد که در آنها بر دوستی و محبت به [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]] تأکید شده است محبت به اهلبیت(ع) بهعنوان یک امر فطری و الهی معرفی میشود که ریشههای آن در ذات خلقت انسان قرار دارد. این دوستی، نهتنها یک علاقه عادی، بلکه پیوندی عمیق با ذات الهی و مظاهر آن محسوب میشود و به سعادت دنیا و آخرت منجر میگردد <ref>ر.ک: همان، ص56-52</ref>. | فصل چهارم: روایات وارده در دوستی [[امام حسین علیهالسلام|سیدالشهدا(ع)]]: این فصل به روایاتی میپردازد که در آنها بر دوستی و محبت به [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]] تأکید شده است محبت به اهلبیت(ع) بهعنوان یک امر فطری و الهی معرفی میشود که ریشههای آن در ذات خلقت انسان قرار دارد. این دوستی، نهتنها یک علاقه عادی، بلکه پیوندی عمیق با ذات الهی و مظاهر آن محسوب میشود و به سعادت دنیا و آخرت منجر میگردد <ref>ر.ک: همان، ص56-52</ref>. | ||