۱٬۸۰۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
فصل اول: مبادی امامشناسی؛ این فصل به جایگاه امامت در اسلام میپردازد و ضمن ارائه ادله قرآنی و روایی فراوان، ثابت میکند که امامت اصلی از اصولدین است و انحراف از آن، موجب انحراف از کل دین میشود. برای اثبات محوری بودن امامت، از ادلهای چون آیه ابلاغ، آیه اکمال دین، حدیث ثقلین و حدیث سفینه استفاده شده است. در ادامه، دلایل برتری اهلبیت(ع) بر قرآن (بهعنوان ثقل اکبر) ارائه شده و اشاره گردیده که اهلبیت(ع) مبیّن قرآن و مفسر واقعی آن هستند. همچنین، این فصل به بررسی دیدگاه علمای شیعه و اهلسنت درباره امامت میپردازد و بیان میکند که انکار امامت در مکتب شیعه به انکار نبوت و کفر میانجامد<ref>همان، ص27- 114</ref>. | فصل اول: مبادی امامشناسی؛ این فصل به جایگاه امامت در اسلام میپردازد و ضمن ارائه ادله قرآنی و روایی فراوان، ثابت میکند که امامت اصلی از اصولدین است و انحراف از آن، موجب انحراف از کل دین میشود. برای اثبات محوری بودن امامت، از ادلهای چون آیه ابلاغ، آیه اکمال دین، حدیث ثقلین و حدیث سفینه استفاده شده است. در ادامه، دلایل برتری اهلبیت(ع) بر قرآن (بهعنوان ثقل اکبر) ارائه شده و اشاره گردیده که اهلبیت(ع) مبیّن قرآن و مفسر واقعی آن هستند. همچنین، این فصل به بررسی دیدگاه علمای شیعه و اهلسنت درباره امامت میپردازد و بیان میکند که انکار امامت در مکتب شیعه به انکار نبوت و کفر میانجامد<ref>همان، ص27- 114</ref>. | ||
فصل دوم: علم امام؛ فصل دوم به علم گسترده، جامع و کامل حضرات چهاردهمعصوم(ع) اختصاص دارد. در این بخش، ابتدا موضوع تساوی یا تفاضل ائمه در علم و فضایل بررسی میشود و دلایل هر دو دسته روایات (مساوات و تفاضل) مورد تجزیهوتحلیل قرار میگیرد. سپس، به منابع و مصادیق علم امام پرداخته میشود که نشان میدهد علم ایشان لدنی و الهی است، نه اکتسابی. منابع اصلی علم امام عبارتاند از قرآن کریم (علم به تنزیل، تأویل و ناسخ و منسوخ)، روحالقدس که همواره در نزد ایشان است، اسم اعظم خداوند متعال که تنها بخشی از آن در اختیار سایر مخلوقات است، ارثبردن از انبیا و اولیای گذشته و مصاحفی خاص مانند مصحف حضرت زهرا (س) و کتب جامعه و جفر. در پایان این فصل، مصادیقی از علم امام مانند علم به اعمال بندگان، علم به صنایع و علوم مختلف (علم به زبان حیوانات)، علم وصایا و اسباب و علم کل شیء تشریح شده است<ref>همان، ص115- 201</ref>. | فصل دوم: علم امام؛ فصل دوم به علم گسترده، جامع و کامل حضرات چهاردهمعصوم(ع) اختصاص دارد. در این بخش، ابتدا موضوع تساوی یا تفاضل ائمه(ع) در علم و فضایل بررسی میشود و دلایل هر دو دسته روایات (مساوات و تفاضل) مورد تجزیهوتحلیل قرار میگیرد. سپس، به منابع و مصادیق علم امام پرداخته میشود که نشان میدهد علم ایشان لدنی و الهی است، نه اکتسابی. منابع اصلی علم امام عبارتاند از قرآن کریم (علم به تنزیل، تأویل و ناسخ و منسوخ)، روحالقدس که همواره در نزد ایشان است، اسم اعظم خداوند متعال که تنها بخشی از آن در اختیار سایر مخلوقات است، ارثبردن از انبیا و اولیای گذشته و مصاحفی خاص مانند مصحف حضرت زهرا (س) و کتب جامعه و جفر. در پایان این فصل، مصادیقی از علم امام مانند علم به اعمال بندگان، علم به صنایع و علوم مختلف (علم به زبان حیوانات)، علم وصایا و اسباب و علم کل شیء تشریح شده است<ref>همان، ص115- 201</ref>. | ||
در فصل سوم، به شبهات مربوط به علم امام، پاسخ داده شده است. این شبهات، در موضوعاتی همچون علم غیب، علم به قیامت و علم زمان ظهور امامزمان(عج) است<ref>همان، ص203- 260</ref>. | در فصل سوم، به شبهات مربوط به علم امام، پاسخ داده شده است. این شبهات، در موضوعاتی همچون علم غیب، علم به قیامت و علم زمان ظهور امامزمان(عج) است<ref>همان، ص203- 260</ref>. | ||