رشید یاسمی، غلامرضا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''غلامرضا رشید یاسمی''' (1275-1330ش) نویسنده، مورخ، محقق، مترجم و شاعر کرد ایرانی، از نخستین استادان دانشگاه تهران و از اعضای فرهنگستان ایران بود که تألیفات، ترجمه‌ها و تحقیقات فراوانی در حوزه تاریخ و ادبیات ایران از خود به جای گذاشت. مهم‌ترین اثر او «دیوان اشعار»ش است و ترجمه کتاب «ایران در زمان ساسانیان» اثر آرتور کریستین سن از مهم‌ترین کارهای اوست.

تحصیلات مقدماتی را در کرمانشاه به پایان برد و سپس برای ادامه تحصیل به تهران رفت و دوره متوسطه را در دبیرستان سن‌لویی گذراند. در همین دوران، تحت تأثیر و تشویق نظام وفا (معلم ادبیاتش) به سرودن شعر روی آورد. برای تکمیل تحصیلات به فرانسه رفت و در بازگشت، نزد استادانی چون میرزا طاهر تنکابنی،<ref>ر.ک: همان، صفحه سه</ref> ادیب نیشابوری، مهدی الهی قمشه‌ای، حاج عباسعلی کیوان قزوینی و ارنست هرتسفلد (برای آموختن زبان پهلوی) به فراگیری فلسفه، عرفان و زبان‌های باستانی پرداخت.  

پس از اتمام تحصیلات، مدتی در کرمانشاه به تدریس و مدیریت مدرسه پرداخت، اما سپس به تهران بازگشت و در وزارت معارف، مالیه و دربار مشغول به کار شد. او «جرگه دانشوری» را تأسیس کرد که بعدها با همکاری محمدتقی بهار به «انجمن دانشکده» تبدیل شد و با نویسندگان و شاعرانی چون بهار، سعید نفیسی، عباس اقبال آشتیانی و ابراهیم الفت همکاری نزدیک داشت. از سال ۱۳۱۲ش، همزمان با تأسیس دانشگاه تهران، به سمت استادی کرسی تاریخ اسلام در دانشکده ادبیات و دانشسرای عالی منصوب شد و تا پایان عمر به تدریس پرداخت. همچنین به عضویت فرهنگستان ایران درآمد و در سال ۱۳۲۲ش به همراه هیئتی از استادان به هند سفر کرد. در سال ۱۳۲۴ش برای مطالعه و تحقیق به فرانسه رفت و دو سال در آنجا اقامت داشت. رشید یاسمی علاوه بر تدریس و تحقیق، با نشریات مهمی چون شفق سرخ، نوبهار، آینده، ارمغان، یغما و مهر همکاری می‌کرد و مقالات ادبی، تاریخی و انتقادی فراوانی منتشر می‌ساخت. او از نخستین شاعرانی بود که لزوم تجدد در شعر فارسی را پذیرفت و کوشید مضامین نو را در قالب‌های سنتی بیان کند.