فقه الخمس و الأنفال: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره =BP ۱۸۸/۶/م۲ف۷ | | کد کنگره =BP ۱۸۸/۶/م۲ف۷ | ||
| موضوع =خمس (فقه),انفال (فقه) | | موضوع =خمس (فقه),انفال (فقه) | ||
|ناشر | |ناشر | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۱۹
| فقه الخمس و الأنفال | |
|---|---|
| پدیدآوران | مامقانی، محمدامین (نويسنده) |
| ناشر | [بی نا] |
| مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| موضوع | خمس (فقه),انفال (فقه) |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP ۱۸۸/۶/م۲ف۷ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
فقه الخمس و الأنفال، مجموعه دروس فقهی دوره عالی اجتهاد و از آثار فقیه معاصر، محمدامین مامقانی است که حکم فقهی 2 موضوع مذکور را از دیدگاه استدلالی با محوریت کتاب العروة الوثقی بررسی و تبیین میکند. خمس، واجب الهی است و به پرداخت مالیات بیستدرصدی شرعی گفته میشود و انفال، غنائم جنگی و ثروتهای عمومی است که به پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) تعلّق دارد تا در مصالح عامّ جامعه اسلامی مصرف شود[۱].
هدف و روش
- نگارنده تأکید کرده که این کتاب، محصول درسهای خارج فقه با شیوه رایج درباره خمس و انفال و مسائل مرتبط است که کاربرد عملی بسیاری دارد و مورد نیاز همه است[۲] و این دروس را در تاریخ سوم ربیعالثانی 1427ق، به پایان رسانده است[۳].
ساختار و محتوا
- نگارنده مباحثش را بهترتیب کتاب عروه سامان داده است. البته بیشتر مطالب درباره مسائل خمس است و به گفته محمدامین مامقانی، بسیاری از فقیهان عادت دارند که در ذیل مبحث خمس، به بحث انفال بپردازند؛ همان طور که برخی از محدثان، روایات انفال را بعد از احادیث خمس میآورند؛ زیرا ارتباط بین این دو موضوع فراوان است و در بسیاری از احکام، حکم یکسان یا نزدیک به هم دارند و انفال نیز همانند خمس در قرآن آمده است[۴].
نمونه مباحث
- نظری که برگزیدیم و فهم ما از روایات صحیح، دیدگاه جدیدی نیست، بلکه همان نظری است که گروهی از اندیشوران برگزیدهاند و برخی از متقدمان نیز در ذهن داشتهاند؛ همان طور که از عبارات و فتاوای نقلشده از آنان میتوان فهمید که خمس، همهاش یا نصفش (فقط سهم امام یا همه آن حتی سهم سادات)، حقّ امامت و زعامت دینی است و تصرف در آن یا مصرف کردن آن جایز نیست، مگر با اجازه حاکم شرع و مجتهد عدل نایب امام معصوم(ع)[۵].
- انفال و فیء نیز حکمشان این است که حقّ خدا و رسول(ص) و امام معصوم(ع) است؛ یعنی حقّ منصب امامت و زعامت است و بعد از آن به نائب امام و در عصر غیبت کبری به فقیه عدل میرسد تا در مصالح عمومی مصرف شود[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.