المدارس النحویة (حدیثی): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ' به ''
جز (جایگزینی متن - 'المدارس النحویة (ابهام زدایی)' به 'المدارس النحویة (ابهام‌زدایی)')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - ' ' به '')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
خط ۳۱: خط ۳۱:
نویسنده در این نوشتار بر آثار و نوشته‌های نحویان و همچنین بر مصادر تاریخ و تراجم تکیه کرده است همچنان که از نوشته‌های جدید نیز در تدوین این اثر به‌ویژه در بحث از رویکردها و روش‌های نحوی و شخصیت‌های نحوی بهره گرفته است.<ref> رک: همان، ص 6</ref>
نویسنده در این نوشتار بر آثار و نوشته‌های نحویان و همچنین بر مصادر تاریخ و تراجم تکیه کرده است همچنان که از نوشته‌های جدید نیز در تدوین این اثر به‌ویژه در بحث از رویکردها و روش‌های نحوی و شخصیت‌های نحوی بهره گرفته است.<ref> رک: همان، ص 6</ref>


کتاب در چهار بخش تنظیم شده است. در بخش‌های مختلف کتاب از دانش نحو در محیط‌های مختلف مانند  بصره، کوفه، بغداد، مصر اندلس، شام، حجاز، یمن و مغرب که شاهد شکل‌گیری و توسعه و پیشرفت نحو بوده و شخصیت‌های نحوی را در خود پرورش داده سخن به میان آمده است. باتوجه‌به ضرورت انسجام میان مباحث فصل‌های مختلف کتاب در هریک از فصل‌ها نخست به پیدایش و شکل‌گیری مکتب نحوی موردبحث و تطور آن پرداخته شده سپس به ویژگی‌ها و عالمان برجسته آن اشاره شده است. در معرفی عالمان نحوی هر مکتب به مشهورترین افراد آن پرداخته شده است. ازاین‌رو در مکتب بصره خلیل به احمد، سیبویه و مبرد موردتوجه قرار گرفته‌اند. در مکتب کوفه کسایی، فراء و ثعلب و در بغداد [[ابن انباری، محمد بن قاسم|ابوبکر انباری]] و [[ابن کیسان نحوی، محمد|ابن کیسان]] ذکر شده‌اند و از   [[نحاس، احمد بن محمد|ابوجعفر نحاس]] و [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] نیز به نمایندگی از مکتب نحوی مصر یاد شده است. در مکتب نحوی شام از عالمانی مانند [[فارسی، حسن بن احمد|ابوعلی فارسی]]، [[ابن جنی، عثمان بن جنی|ابن جنی]]، [[ابن خالویه، حسین بن احمد|ابن خالویه]] نام ‌برده‌شده است. نویسند از [[ابن مضاء قرطبی]] و همچنین از ابو حیان که روشی مبتنی بر مذهب ظاهری را در بررسی مسائل نحوی و لغوی تبعیت می‌کرد، به‌عنوان نمایندگان مکتب نحوی اندلس یاد کرده است. در پایان از ابن وزیر و رویکرد او به‌عنوان نمایند مکتب نحوی مغرب یاد شده است.<ref> رک: همان </ref>
کتاب در چهار بخش تنظیم شده است. در بخش‌های مختلف کتاب از دانش نحو در محیط‌های مختلف مانند  بصره، کوفه، بغداد، مصر اندلس، شام، حجاز، یمن و مغرب که شاهد شکل‌گیری و توسعه و پیشرفت نحو بوده و شخصیت‌های نحوی را در خود پرورش داده سخن به میان آمده است. باتوجه‌به ضرورت انسجام میان مباحث فصل‌های مختلف کتاب در هریک از فصل‌ها نخست به پیدایش و شکل‌گیری مکتب نحوی موردبحث و تطور آن پرداخته شده سپس به ویژگی‌ها و عالمان برجسته آن اشاره شده است. در معرفی عالمان نحوی هر مکتب به مشهورترین افراد آن پرداخته شده است. ازاین‌رو در مکتب بصره خلیل به احمد، سیبویه و مبرد موردتوجه قرار گرفته‌اند. در مکتب کوفه کسایی، فراء و ثعلب و در بغداد [[ابن انباری، محمد بن قاسم|ابوبکر انباری]] و [[ابن کیسان نحوی، محمد|ابن کیسان]] ذکر شده‌اند و از[[نحاس، احمد بن محمد|ابوجعفر نحاس]] و [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] نیز به نمایندگی از مکتب نحوی مصر یاد شده است. در مکتب نحوی شام از عالمانی مانند [[فارسی، حسن بن احمد|ابوعلی فارسی]]، [[ابن جنی، عثمان بن جنی|ابن جنی]]، [[ابن خالویه، حسین بن احمد|ابن خالویه]] نام ‌برده‌شده است. نویسند از [[ابن مضاء قرطبی]] و همچنین از ابو حیان که روشی مبتنی بر مذهب ظاهری را در بررسی مسائل نحوی و لغوی تبعیت می‌کرد، به‌عنوان نمایندگان مکتب نحوی اندلس یاد کرده است. در پایان از ابن وزیر و رویکرد او به‌عنوان نمایند مکتب نحوی مغرب یاد شده است.<ref> رک: همان </ref>


==پانویس ==
==پانویس ==