تفسیر عرفانی قرآن

تفسیر عرفانی قرآن
پدیدآوران	جعفر بن محمد (ع)، امام ششم (نويسنده) تدین، مهدی (مصحح) میرباقرى‌ فرد، علی‌اصغر (مصحح)
عنوان‌های دیگر	تفسیر الإمام جعفر بن محمد الصادق علیه‌السلام. فارسی
ناشر	سخن
مکان نشر	ایران - تهران
سال نشر	1393ش
چاپ	1
شابک	‎978-964-372-680-5
موضوع	تفاسیر شیعه - قرن 2ق.
زبان	عربی
تعداد جلد	1
کد کنگره	/7041ت 7ج 93 BP
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

تفسیر عرفانی قرآن، منسوب به امام جعفر صادق(ع) است و شامل تفسیر باطنی و اشاری برخی از آیات قرآن کریم می‌شود. استادان زبان و ادبیات فارسی دانشگاه، مهدی تدین (1317-۱۴۰۲ش) و سید علی‌اصغر میرباقری فرد (متولد 1342ش) این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه و تعلیقاتی ارزشمند بر آن افزوده‌ و همچنین توضیح کافی درباره روش آن و چگونگی تشکیک‌ها درباره انتساب آن به امام جعفر صادق(ع) ارائه کرده‌اند.

هدف و روش

• مهدی تدین و سید علی‌اصغر میرباقری فرد با تأکید بر آنکه اهل طریقت در تفسیر عرفانی کوشیده‌اند واژه‌ها، اشارات و مفاهیم کلی آیات را متناسب با مبانی عرفانی خود تفسیر و تأویل کنند، افزوده‌اند:

1. استناد به احادیث و به‌خصوص روایات امام جعفر صادق(ع) یکی از ویژگی‌های متون و تفاسیر عرفانی است....
2. یکی از طرح‌های پژوهشی قطب علمی تحقیق در متون حکمی و عرفانی دانشگاه اصفهان، تصحیح تفسیر منسوب به امام جعفر صادق(ع) بود که به لطف الهی به انجام رسید....
3. مصححان، با بیان آنکه شرق‌شناس و عرفان‌پژوه مشهور فرانسوى پل نویا برای اولین بار به معرفی تفسیر منسوب به امام جعفر صادق(ع) پرداخت، افزوده‌اند: پل نویا چند اشتباه دارد یکی آنکه او این تفسیر را همان تفسیر نعمانی پنداشته و دیگر اینکه راوی تفسیر منسوب به امام جعفر صادق(ع) را شیعی و همه روایات آن را هم‌خوان با اعتقادات شیعه شمرده و سوم آنکه این تفسیر را دارای الفاظ و تعابیر یکسان با حقائق التفسير عنوان کرده است!

ساختار و محتوا

• در این اثر، تفسیر اشاری (عارفانه) برخی از آیات سوره‌های حمد تا ناس ذکر شده است.

نمونه مباحث

• با سند نقل کرده است که امام جعفر صادق(ع) در تفسیر سخن خدای متعال «بِسمِ اللهِ» گفت: «باء» بقای او، «سین» اسامی او و «میم» مقام اوست. معنایش این است: بقای من و اسامی من و مقام مرا یاد کنید. ایمان مؤمن یادکرد خدا با توجه به بقای اوست....
• امام جعفر صادق(ع) گفت: مردم سه دسته هستند: عاقل، عالم و عارف. عاقل غایب از عیوب (غیوب) است و عالم، محبوبش را می‌طلبد و عارف، از هرچه که او را از علّام‌الغیوب دور می‌کند، می‌گریزد.

منابع مقاله

• مقدمه و متن کتاب.