خواص الحیوان (ترجمه حیات الحیوان): تفاوت میان نسخه‌ها

'''خواص الحیوان (ترجمۀ حیات الحیوان)''' تألیف کمال‌الدین دمیری (742-808ق)، دانشمند و فقیه شافعی قرن هشتم هجری؛ ترجمۀ محمدتقی تبریزی با تحقیق فاطمه مهری. این کتاب ترجمه‌ای خلاصه شده از اثر معروف دمیری با عنوان «حیات الحیوان» است که دانشی گسترده درباره حیوانات از جنبه‌های مختلف لغوی، دینی، تاریخی، طبی و جادویی ارائه می‌دهد.

خواص الحیوان ترجمه‌ای است از بخش‌هایی از کتاب حیات الحیوان دمیری که توسط محمدتقی تبریزی در دوره صفوی انجام شده است. مترجم در مقدمه اشاره می‌کند که این ترجمه به درخواست میرزا محمدابراهیم ابن صدرالدین محمد، از نزدیکان شاه عباس دوم صورت گرفته است.  

کتاب اصلی (حیات الحیوان) اثری جامع در مورد حیوانات است که علاوه بر مباحث جانورشناسی، شامل اطلاعاتی در زمینه‌های تفسیر، حدیث، فقه، تاریخ، حکایات صوفیانه، طب، سحر و تعبیر خواب می‌باشد. دمیری در این اثر از حدود 107 منبع مختلف استفاده کرده و مداخل را به ترتیب الفبایی و با ساختاری منظم ارائه داده است. هر مدخل معمولاً شامل بخش‌هایی مانند «لغت»، «حکم»، «خواص»، «امثال» و «تعبیر» است.

تبریزی در ترجمه خود عمدتاً بر بخش «خواص» متمرکز شده که شامل خواص طبی، جادویی و کاربردی حیوانات و اجزای بدن آنهاست. این رویکرد باعث شده خواص الحیوان بیشتر به عنوان کتابی در دانش طبیعی و طب حیوانات شناخته شود، در حالی که کتاب اصلی ابعاد بسیار گسترده‌تری دارد.

مصحح کتاب (فاطمه مهری) برای تصحیح این اثر از چهار نسخه خطی استفاده کرده که قدیمی‌ترین آنها مربوط به سال 1080 قمری است. کتاب با مقدمه‌ای مفصل درباره مؤلف، مترجم و ویژگی‌های اثر آغاز می‌شود و سپس متن اصلی در 28 باب (بر اساس حروف الفبا) ارائه شده است. هر باب به چند فصل تقسیم شده و هر فصل به بررسی حیوانات با حرف خاصی می‌پردازد.