خورشیدی که در شاهنامه می‌درخشد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    خط ۸: خط ۸:
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان = فارسی
    | زبان = فارسی
    | کد کنگره = ۲۱۳۹۵ن۸۷خ/۳۳۹۷ PIR
    | کد کنگره = PIR ۴۴۹۷/خ۹ن۲ ۱۳۹۵
    | موضوع = فردوسی، ابوالقاسم - شاهنامه - نقد و تفسیر، خورشید در ادبیات
    | موضوع = فردوسی، ابوالقاسم - شاهنامه - نقد و تفسیر، خورشید در ادبیات
    |ناشر  
    |ناشر  
    خط ۵۸: خط ۵۸:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
    [[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
    [[رده:مقالات(تیر 1404) باقی زاده]]
    [[رده:مقالات(تیر 1404) باقی زاده]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1404]]
    [[رده:فاقد اتوماسیون]]
    [[رده:فاقد اتوماسیون]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۴۲

    خورشیدی که در شاهنامه می‌درخشد
    خورشیدی که در شاهنامه می‌درخشد
    پدیدآوراننبوی، محمدحسن (نویسنده)
    ناشرآگه
    مکان نشرتهران
    سال نشر۱۳۹۵
    چاپاول
    شابک۹۷۸-۹۶۴-۳۲۹-۳۱۲-۳
    موضوعفردوسی، ابوالقاسم - شاهنامه - نقد و تفسیر، خورشید در ادبیات
    زبانفارسی
    تعداد جلد۱
    کد کنگره
    PIR ۴۴۹۷/خ۹ن۲ ۱۳۹۵

    خورشیدی که در شاهنامه می‌درخشد تألیف محمدحسن نبوی؛ این کتاب پژوهشی است تحلیلی درباره ۴۲۳ چامه (تصویر شعری) مربوط به خورشید، روز و شب در شاهنامه فردوسی که با روشی نظام‌مند به بررسی جایگاه نمادین خورشید در حماسه ملی ایران می‌پردازد.

    ساختار

    این کتاب در هفت فصل اصلی و دو پیوست تنظیم شده است که شامل تحلیل محتوایی چامه‌های خورشید، گروه‌بندی آنها، بررسی واژگان و آماری دقیق از بسامد این تصاویر در شاهنامه می‌باشد.

    گزارش کتاب

    کتاب خورشیدی که در شاهنامه می‌درخشد اثر محمدحسن نبوی، پژوهشی نوآورانه در حوزه شاهنامه‌پژوهی است که به بررسی نظام‌مند ۴۲۳ تصویر شعری مرتبط با خورشید در شاهنامه می‌پردازد. نویسنده در این اثر نشان می‌دهد که چگونه فردوسی از خورشید نه تنها به عنوان جرم آسمانی، بلکه به عنوان نمادی پویا و جاندار با ویژگی‌های انسانی بهره برده است.

    نبوی در این پژوهش، چامه‌های خورشید را در چند گروه اصلی دسته‌بندی کرده است:

    1. خورشید به عنوان ناظر رویدادها

    2. خورشید به عنوان کنشگر فعال در صحنه‌های حماسی

    3. خورشید در تقابل نمادین با شب

    4. خورشید با ویژگی‌های انسانی (اندوهگین، شادمان، مهربان)

    وی با تحلیل دقیق این تصاویر، نشان می‌دهد که چگونه فردوسی از خورشید برای بیان حالات درونی شخصیت‌ها، پیش‌بینی رویدادها و ایجاد فضاسازی‌های حماسی استفاده کرده است. از نکات برجسته این پژوهش، بررسی آماری بسامد چامه‌های خورشید در بخش‌های مختلف شاهنامه و تحلیل دگرگونی‌های معنایی آن در بافت‌های گوناگون روایی است.

    کتاب با ارائه پیوست‌های ارزشمندی شامل فرهنگ واژگان و جدول آماری چامه‌های خورشید در شاهنامه چاپ مسکو، منبعی معتبر برای پژوهشگران ادبیات حماسی و اسطوره‌شناسی ایرانی محسوب می‌شود.[۱]

    پانويس

    منابع مقاله

    پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات

    وابسته‌ها