بدرود بهار: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]')
    خط ۶: خط ۶:
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[مصباح یزدی، محمد تقی]] (نويسنده)
    [[مصباح یزدی، محمد تقی]] (نويسنده)
    [[گرایی، عباس ]] (محقق)
    [[گرایی، عباس]] (محقق)
    [[علی بن حسین (ع)، امام چهارم]] ( نویسنده)
    [[علی بن حسین (ع)، امام چهارم]] ( نویسنده)
    |زبان
    |زبان

    نسخهٔ ‏۲۸ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۳:۴۶

    بدرود بهار
    بدرود بهار
    پدیدآورانمصباح یزدی، محمد تقی (نويسنده)

    گرایی، عباس (محقق)

    علی بن حسین (ع)، امام چهارم ( نویسنده)
    عنوان‌های دیگرالصحیفة السجادیة. فارسی. برگزیده. شرح ** شرح دعای امام سجاد علیه السلام در وداع با ماه مبارک رمضان
    ناشرمؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی (ره). انتشارات
    مکان نشرایران - قم
    سال نشر1396ش
    چاپ1
    شابک978-600-444-73-8
    موضوععلی بن حسین (ع)، امام چهارم، 38 - 94ق. - دعاها - علی بن حسین (ع)، امام چهارم، 38 - 94ق. صحیفه سجادیه - نقد و تفسیر - دعاهای ماه رمضان - نقد و تفسیر
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    1396 304238ص8ع 267/1 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    بدرود بهار، شرح دعای چهل‌وپنجم صحیفه سجادیه است که در ماه مبارک رمضان 1436ق/1394ش، توسط محمدتقی مصباح یزدی، ایراد شده و توسط عباس گرایی، تدوین و نگارش گردیده است.

    در بررسی این دعا، شاید ابتدا به نظر برسد لطایفی مختلف و پراکنده، آن را شکل داده‌اند و مضامینش باهم چندان ارتباطی ندارند، اما با دقت و ژرف‌نگری درمی‌یابیم که در این دعای شریف، چه نکته‌های دقیق و ظریفی با نظمی زیبا و شگف‌انگیز، گنجانیده شده است و ما را برای بهره‌مندی از نعمت ماه مبارک رمضان و انجام دادن وظایف در برابر آن، مهیا می‌کند و با نزدیک شدن هنگامه وداع با این ماه مبارک، روش خداحافظی با آن را به ما می‌آموزد[۱].

    پیش از ورود به بحث‌های تفصیلی درباره فرازهای دعای شریف وداع با ماه مبارک رمضان، نگاهی کلی و گذرا به مضامین آن شده تا خواننده به‌اجمال با معارف موجود در این نیایش، آشنا شود و به چشم‌اندازی روشن از این مکتب تعلیمی زینت عابدان(ع) دست یابد؛ بدین منظور، ابتدا بخشایندگی خداوند متعال، محور اصلی دعای وداع معرفی شده و سپس به بحث پیرامون ربوبیت خاص خدا برای مخلوق خاص خود، رابطه مستقیم سطح معرفت با سطح درخواست و بی‌نیازی خدا از ستایش ستایندگان پرداخته شده و در نهایت، ماه مبارک رمضان، به‌عنوان نعمت خاص خداوند معرفی گردیده است[۲].

    مطالب اصلی کتاب در سه بخش و هر بخش، در چندین فصل، سامان‌دهی شده است. بخش نخست، درباره مدح و ثنای خداوند می‌باشد. رازگویی با بی‌نیاز مهربان، قضا و قدر و نظام احسن، شکرگزاری بنده و شکرگزاری خداوند متعال، رنج‌های ظاهری و رحمت‌های باطنی و رحمت‌های معنوی، از جمله مهم‌ترین موضوعاتی است که فرازهایی از دعا، بدان مربوط می‌شود[۳].

    در بخش دوم، در شش فصل، وداع با ماه مبارک رمضان و جایگاه و چرایی این وداع، تشریح شده است[۴].

    در بخش سوم، در هفت فصل، تمناهای امام زین‌العابدین(ع) از خداوند درباره ولایت خدا بر اهل ماه مبارک رمضان، آداب بندگی، نعمت‌هایی که می‌توانند به نقمت تبدیل شوند، توبه نصوح و لطایفی درباره صلوات مطرح گردیده است[۵].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ص17-18
    2. ر.ک: متن کتاب، ص19-30 (بعد از مقدمه و قبل از بخش اول)
    3. ر.ک: همان، ص37-219
    4. ر.ک: همان، ص227-319
    5. ر.ک: همان، ص331-448

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها