الممدود و المقصور: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =  

}}

کتاب، نشانی از مهجوریت تلفظ «همزه» در گویش‌های عربی است که پس از اسلام، در کشورهای تازه مسلمان شده، پدید آمد. به نظر می‌رسد عدم استعمال همزه در غیر از ابتدای کلمات در گویش‌های ارتباطی این کشورها، رواج داشته، چنانکه گویا در لهجه‌های حجاز قبل از اسلام نیز، چنین امری متداول بوده است. این پدیده، باعث خلط میان الف ممدود با الف مقصور گردید که معضل آن، زمانی آشکار می‌گردد که یک کلمه واحد، دو صورت داشته باشد، یکی با الف ممدوده و دیگری با الف مقصوره که در هر صورتی، معنای متفاوتی با دیگری داشته باشد، مانند: «الحيا» به معنی باران و «الحياء» به معنی خجالت و حیا داشتن، «الخلا» به معنی علف تازه و «الخلاء» به معنی فضا. ازاین‌رو، به‌منظور حساسیت این موضوع و برای تبیین این مسأله، تألیفات بسیاری به رشته تحریر درآمد که اثر حاضر، از جمله آنها می‌باشد<ref>مقدمه محقق،ص3</ref>.

به دنبال مباحث فوق، موضوع ممدود و مقصور قیاسی مطرح شده و برای هریک از آنها، به بیش از ده نوع، اشاره شده است و سپس در شش باب، به ممدود و مقصور سماعی، پرداخته شده و برای آن، مثال‌های زیادی، ذکر گردیده است<ref>همان</ref>.