تفسیر و بیش‌تفسیر: جهان، تاریخ، متن: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی نظریه‌های معاصر نقّادی قائل‌اند که تنها خوانش قابل‌اعتماد از یک متن خوانش نادرست است، تنها موجودیتی که متن دارد معلوم زنجیره‌ای از پاسخ‌هایی است که آن متن برمی‌انگیزد ... و متن فقط یک پیک‌نیک است که در آن مؤلف واژه‌ها را می‌آورد و خوانندۀ معنا را. حتی اگر این سخن درست بود، واژگانی که مؤلف می‌آورد مجموعه‌ای بسیار دردسرآفرین از شواهد با‌اهمیتی هستند که خواننده نمی‌تواند به سکوت یا همهمه از کنارشان بگذرد. تفسیر متن همانا تبیین این مطلب است که چرا این واژگان می‌توانند از طریق شیوه‌ای که تفسیر می‌شوند، کارهایی خاص (و نه هر کاری را) انجام دهند. بین سرگذشت اسرارآمیز تولید متنی و انحراف کنترل‌ناپذیر خوانش‌های آتی آن، متن به ما هو متن هنوز نمایانگر حضوری دلگرم‌کننده است، نقطه‌ای که می‌توانیم به آن بچسبیم.