لهجه تهرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''لهجه تهرانی''' تألیف لازار ساموئیلوویچ پی‌سیکوف، ترجمه محسن شجاعی، با یادداشت‌های علی‌اشرف صادقی، این کتاب حاصل مشاهده‌های نویسنده از گویش مردم تهران در سال‌های پس از شهریور ۱۳۲۰ است. وی همچون یک زبان‌شناسِ کاملاً توصیف‌گرا بر پیکرۀ زبانی‌ای که از زبان مردم کوچه و بازار فراهم آورده، تکیه نموده است؛ اما در عین حال، در موارد بسیاری، نظریات و داوری‌های دیگر فارسی‌شناسان را نیز در مقایسه با داده‌های زبانی گردآوردۀ خود، به نقد کشیده است.

لازار ساموئیلوویچ پی‌سیکوف در دسامبر 1915 در خوقند، شهری از شهرهای استان فرغانه در جمهوری ازبکستان چشم به جهان گشود. در 1947 از پایان‌نامۀ دکتری خود با عنوان «بررسی ویژگی‌های آوایی و دستوری زبان عامیانۀ تهرانی (فارسی)» دفاع کرد. در 1950 به درجۀ دانشیاری و در 1966 به مقام استادی ارتقاء یافت و تا نوامبر 1978 که چشم از جهان فروبست، مدیر گروه زبان‌ها و ادبیات ایرانی در دانشگاه مسکو بود. بیش از پنجاه اثر از او منتشر شده که تقریباً همگی مربوط به جنبه‌های گوناگون زبان فارسی است.