بررسی سیر تحول غزل معاصر: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =

}}

==گزارش کتاب==

پس از آنکه شعر نیمایی در جامعۀ ادبی ایران گسترش یافت و با تحولات وسیعی که نیما و شاگردانش در عناصر مختلف شعر ایجاد کردند، تغییراتی نیز در شعر سنتی به‌ویژه غزل پدید آمد. شاعران نوگرای معاصر با تلفیق غزل سنتی و شعر آزاد (اعم از نیمایی، سپید و ....) شعری را پدید آوردند که غزل نو نامیده می‌شود.

نوع پژوهش در این کتاب نظری است و روش آن توصیفی ـ تحلیلی. نگارنده با استفاده از این روش، غزل معاصر را از مشروطه تا امروز مورد بررسی قرار داده است. سپس بر اساس عواملی چند از جمله دورۀ تاریخی و ویژگی‌های سبکی، این دورۀ صدساله را به هفت جریان تقسیم نموده است: مشروطه، سنتی، رمانتیک (فردی و اجتماعی)، سمبولیک اجتماعی، پایداری (انقلاب و دفاع مقدس)، مدرن (نو و فرم) و پست‌مدرن. این جریان‌ها با وجود نقاط مشترک و تأثیرپذیری از یکدیگر، دارای ویژگی‌های منحصربه‌فردی هستند که قابلیت خط‌کشی بین آنها را فراهم می‌کند. پس از معرفی هر جریان و بررسی نحوۀ پیدایش آنها، به تأثیر آنها از جریان‌های پیش از خود، جریان‌های شعر آزاد، مکتب‌ها و ادبیات غرب و تحولات سیاسی ـ اجتماعی جامعه پرداخته شده و شاعران بزرگ و صاحب‌نام در آن دوره معرفی شده‌اند. سپس با استفاده از مثال‌های فراوان از دیوان‌ها و دفترهای شعر شاعران، هر جریان از دو منظر فرم (زبان، ساختار، خیال، موسیقی و عاطفه) و محتوا مورد پژوهش و تحلیل قرار گرفته است و در ادامه، نوآوری و ویژگی‌های آن بر اساس اشعار شاعران جریان‌های مختلف استخراج و ذکر شده است. همچنین برای تحلیل بهتر اطلاعات، به نقل اقوال و آرای موافقین و مخالفین این جریان‌ها پرداخته شده است.<ref>[https://literaturelib.com/books/4035 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>

==پانويس ==

<references />