کچکول نامه: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
# این رساله سرشار از مسائل کلامی و اصطلاحات معرفتی است و سراینده‌اش از روش فلسفی بیزار شده و به قانون شریعت روی کرده است و اعتقاد اسلامی را توضیح می‌دهد که آن را سواد اعظم (اهل‌سنت) انتخاب کرده‌اند. | # این رساله سرشار از مسائل کلامی و اصطلاحات معرفتی است و سراینده‌اش از روش فلسفی بیزار شده و به قانون شریعت روی کرده است و اعتقاد اسلامی را توضیح می‌دهد که آن را سواد اعظم (اهل‌سنت) انتخاب کرده‌اند. | ||
# [[داهری، مخدوم ابوالحسن|داهری نقشبندی]] بعد از مناجات به درگاه مجیب الدعوات، سبیل الله را ذکر می‌کند که نجات‌دهنده از جمیع مهلکات است....<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص9-10</ref>. | # [[داهری، مخدوم ابوالحسن|داهری نقشبندی]] بعد از مناجات به درگاه مجیب الدعوات، سبیل الله را ذکر می‌کند که نجات‌دهنده از جمیع مهلکات است....<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص9-10</ref>. | ||
سراینده اشعار خودش را چنین معرفی کرده است: | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''بگوید بوالحسن کاین خوش‌نمیقه''|2=''نوشتم در معانی بس دقیقه''}} | {{ب|''بگوید بوالحسن کاین خوش‌نمیقه''|2=''نوشتم در معانی بس دقیقه''}} | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
==نمونه مباحث== | ==نمونه مباحث== | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''چو یک الله گفتی در بدایت''|2=''بگفتی نام‌هایش بی‌نهایت''}} | {{ب|''چو یک الله گفتی در بدایت''|2=''بگفتی نام‌هایش بی‌نهایت''}} | ||
{{ب|''هزاران حمد ربّ العالمین را''|2=''که اول نور احمد کرد پیدا''<ref>ر.ک: همان، ص1</ref> }} {{پایان شعر}} | {{ب|''هزاران حمد ربّ العالمین را''|2=''که اول نور احمد کرد پیدا''<ref>ر.ک: همان، ص1</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|''به الفاظی نکوهیده قبیحه''|2=''همین سازند الفاظ فضیحه''}} | {{ب|''به الفاظی نکوهیده قبیحه''|2=''همین سازند الفاظ فضیحه''}} | ||
{{ب|''ببین دیوان شیرازی ز حافظ''|2=''نه الفاظش بگوید هیچ لافظ''<ref>ر.ک: همان، ص8</ref> }} {{پایان شعر}} | {{ب|''ببین دیوان شیرازی ز حافظ''|2=''نه الفاظش بگوید هیچ لافظ''<ref>ر.ک: همان، ص8</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|''یکی خالق نکوکار است یزدان''|2=''دگر بدکار خالق اهرمن دان''}} | {{ب|''یکی خالق نکوکار است یزدان''|2=''دگر بدکار خالق اهرمن دان''}} | ||
{{ب|''همین گفتارشان شرک شدید است''|2=''مذاهب فلسفه جمله پلید است''<ref>ر.ک: همان، ص16</ref>}} {{پایان شعر}} | {{ب|''همین گفتارشان شرک شدید است''|2=''مذاهب فلسفه جمله پلید است''<ref>ر.ک: همان، ص16</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|''شده ختمش بفضل الله افضل''|2=''الهی کن نصیبم راه افضل''}} | {{ب|''شده ختمش بفضل الله افضل''|2=''الهی کن نصیبم راه افضل''}} | ||
{{ب|''صواب و حقّ نداند غیر مولی''|2=''نه هادی کس بود جز حقّ تعالی''<ref>ر.ک: همان، ص52</ref> }} {{پایان شعر}} | {{ب|''صواب و حقّ نداند غیر مولی''|2=''نه هادی کس بود جز حقّ تعالی''<ref>ر.ک: همان، ص52</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
==انتقاد== | ==انتقاد== | ||
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۷
| کچکول نامه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | داهری، مخدوم ابوالحسن (نويسنده) قاسمی، غلام مصطفی (محقق) |
| ناشر | حواریون |
| مکان نشر | پاکستان - حیدر آباد |
| سال نشر | 1344ش - 1965م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | شعر فارسی - قرن 11ق. - شعر عرفانی - قرن 11ق. - نقشبندیه |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1344 3ک 6248 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
کچکول‌نامه، از آثار شاعر س‍ن‍دی و صوفی طریقت نقشبندیه قرن دوازدهم هجری قمری، مخدوم ابوالحسن داهری نقشبندی (متوفای 1181ق) مجموعه اشعاری است که دیدگاه‌های کلامی، فلسفی و عرفانی سراینده را توضیح می‌دهد. این کتاب را پژوهشگر معاصر غلام‌مصطفی قاسمی، تحقیق و تصحیح کرده و شخصیت پدیدآورنده و اثر حاضر را همدلانه و طرف‌دارانه معرفی کرده است.
هدف و روش
- غلام‌مصطفی قاسمی، اثر حاضر را کم‌برگ، ولی پُربار شمرده و افزوده است:
- این رساله سرشار از مسائل کلامی و اصطلاحات معرفتی است و سراینده‌اش از روش فلسفی بیزار شده و به قانون شریعت روی کرده است و اعتقاد اسلامی را توضیح می‌دهد که آن را سواد اعظم (اهل‌سنت) انتخاب کرده‌اند.
- داهری نقشبندی بعد از مناجات به درگاه مجیب الدعوات، سبیل الله را ذکر می‌کند که نجات‌دهنده از جمیع مهلکات است....[۱].
سراینده اشعار خودش را چنین معرفی کرده است:
| بگوید بوالحسن کاین خوش‌نمیقه | نوشتم در معانی بس دقیقه | |
| نهادم نام او کچکول‌نامه | بود کچکول‌نامه بهر عامه[۲] |
.
ساختار و محتوا
- در این مجموعه اشعار، برخی از مسائل مورد توجه عبارت است از: نفرت از روش فلسفی، فرقه ناجیه، سلوک و قرب فرائض و قرب نوافل، حقیقت تصوف، وحدت وجود، حضرات خمس، توبه، أنا الحقّ و شطحیات.
نمونه مباحث
| چو یک الله گفتی در بدایت | بگفتی نام‌هایش بی‌نهایت | |
| هزاران حمد ربّ العالمین را | که اول نور احمد کرد پیدا[۳] |
| به الفاظی نکوهیده قبیحه | همین سازند الفاظ فضیحه | |
| ببین دیوان شیرازی ز حافظ | نه الفاظش بگوید هیچ لافظ[۴] |
| یکی خالق نکوکار است یزدان | دگر بدکار خالق اهرمن دان | |
| همین گفتارشان شرک شدید است | مذاهب فلسفه جمله پلید است[۵] |
| شده ختمش بفضل الله افضل | الهی کن نصیبم راه افضل | |
| صواب و حقّ نداند غیر مولی | نه هادی کس بود جز حقّ تعالی[۶] |
انتقاد
- در اثر حاضر از نظر روشی و محتوایی (کلامی، فلسفی و عرفانی)، برجستگی خاصی مشاهده نمی‌شود، ولی پدیدآورنده که اثر خودش را با شیفتگی «خوش‌نمیقه» و دارای معانی «بس دقیقه» شمرده، ارزش والای دیوان لسان‌الغیب شیرازی را، که یکی از شاهکارهای ادبی و عرفانی جهان اسلام است، درنیافته است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.