الأربعون عن الأربعين في فضائل علي أميرالمؤمنين(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابی طالب' به 'ابی‌طالب') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی' به 'ابن بابویه، محمد بن علی') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
در تأیید صحت انتساب کتاب به مؤلف، باید به این نکته اشاره نمود که این اثر، در اکثر منابع، مانند «[[بشارة المصطفی لشيعة المرتضی (طبع قدیم)|بشارة المصطفی لشيعة المرتضی]]» اثر [[عمادالدین طبری آملی، محمد بن علی|ابوجعفر محمد بن علی بن رستم طبری]] (متوفی 553ق)، «[[الفهرست (منتجب‌الدين)|الفهرست]]» و «[[الأربعين في أصول‌الدين (رازی)|الأربعين]]» [[منتجب‌الدین، علی بن عبیدالله|منتجب‌الدین رازی، علی بن عبیدالله بن حسن بن بابویه قمی]] (504- بعد از 600ق)، «[[المناقب]]» [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهرآشوب]] (متوفای 588ق)، «ذيل اللآلي» [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] (849-911ق) و «[[الطرائف في معرفة مذاهب الطوائف|الطرائف]]» و «[[اليقين باختصاص مولانا علي عليه‌السلام بامرة المؤمنين|اليقين]]» [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] (589-664ق)، به [[خزاعي نیسابوري، محمد بن احمد|ابوسعید محمد بن احمد بن حسین خزاعی نیشابوری رازی]] نسبت داده شده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | در تأیید صحت انتساب کتاب به مؤلف، باید به این نکته اشاره نمود که این اثر، در اکثر منابع، مانند «[[بشارة المصطفی لشيعة المرتضی (طبع قدیم)|بشارة المصطفی لشيعة المرتضی]]» اثر [[عمادالدین طبری آملی، محمد بن علی|ابوجعفر محمد بن علی بن رستم طبری]] (متوفی 553ق)، «[[الفهرست (منتجب‌الدين)|الفهرست]]» و «[[الأربعين في أصول‌الدين (رازی)|الأربعين]]» [[منتجب‌الدین، علی بن عبیدالله|منتجب‌الدین رازی، علی بن عبیدالله بن حسن بن بابویه قمی]] (504- بعد از 600ق)، «[[المناقب]]» [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهرآشوب]] (متوفای 588ق)، «ذيل اللآلي» [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] (849-911ق) و «[[الطرائف في معرفة مذاهب الطوائف|الطرائف]]» و «[[اليقين باختصاص مولانا علي عليه‌السلام بامرة المؤمنين|اليقين]]» [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] (589-664ق)، به [[خزاعي نیسابوري، محمد بن احمد|ابوسعید محمد بن احمد بن حسین خزاعی نیشابوری رازی]] نسبت داده شده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
در این مجموعه مختصر، فواید رجالی بسیاری وجود دارد، از جمله شناخت بسیاری از رجال حدیث، طبقات و خصوصیات آنها که از جمله آنها، خود مصنف می‌باشد که خواننده با چهل تن از شیوخ وی و خصوصیات و ویژگی‌های آنان آشنا می‌شود. مؤلف برخی از مشایخ و مشایخ مشایخ خویش را یاد کرده و به وثاقت و عدالت آنان، تصریح نموده و به نظر می‌رسد که وی از روش [[ابن بابویه، | در این مجموعه مختصر، فواید رجالی بسیاری وجود دارد، از جمله شناخت بسیاری از رجال حدیث، طبقات و خصوصیات آنها که از جمله آنها، خود مصنف می‌باشد که خواننده با چهل تن از شیوخ وی و خصوصیات و ویژگی‌های آنان آشنا می‌شود. مؤلف برخی از مشایخ و مشایخ مشایخ خویش را یاد کرده و به وثاقت و عدالت آنان، تصریح نموده و به نظر می‌رسد که وی از روش [[ابن بابویه، محمد بن علی|شیخ صدوق]] در اثبات تشیع آنان، پیروی کرده است<ref>ر.ک: همان، ص5</ref>. | ||
مؤلف در نقل حدیث، خواه به کتابی ختم شده باشد یا نه، به روش اسناد اعتماد کرده و در این اربعین، به هیچ کتابی اشاره نکرده است، اما می‌توان از خلال اسانید وی به برخی از مؤلفین، استفاده کرد که او اسانید خویش را از مسند حسن بن سفیان، کتب [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاکم نیشابوری]]، مسند بهز بن حکیم (از ابن حمدان)، [[صحيفة الرضا(ع)]]، [[مائة منقبة من مناقب أميرالمؤمنين علي بن ابي‌طالب و الأئمة من ولده عليهم‌السلام من طريق العامة|مائة منقبة]] (از [[ابن شاذان، فضل بن شاذان|ابن شاذان]])، [[الخصال]]، کتاب حسن بن رشیق و [[الأمالي (مفيد)|امالی مفید]] استفاده کرده است<ref>ر.ک: همان، ص5-6</ref>. | مؤلف در نقل حدیث، خواه به کتابی ختم شده باشد یا نه، به روش اسناد اعتماد کرده و در این اربعین، به هیچ کتابی اشاره نکرده است، اما می‌توان از خلال اسانید وی به برخی از مؤلفین، استفاده کرد که او اسانید خویش را از مسند حسن بن سفیان، کتب [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاکم نیشابوری]]، مسند بهز بن حکیم (از ابن حمدان)، [[صحيفة الرضا(ع)]]، [[مائة منقبة من مناقب أميرالمؤمنين علي بن ابي‌طالب و الأئمة من ولده عليهم‌السلام من طريق العامة|مائة منقبة]] (از [[ابن شاذان، فضل بن شاذان|ابن شاذان]])، [[الخصال]]، کتاب حسن بن رشیق و [[الأمالي (مفيد)|امالی مفید]] استفاده کرده است<ref>ر.ک: همان، ص5-6</ref>. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۸
| الأربعون عن الأربعین في فضائل علی أمیر المومنین | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | خزاعي نیسابوري، محمد بن احمد (نويسنده) محمودی، محمدکاظم (محقق) |
| ناشر | مجمع إحیای فرهنگ اسلامی |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| موضوع | علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - فضایل - احادیث |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /م7 الف4025 143 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الأربعون عن الأربعين في فضائل علي أميرالمؤمنين(ع)، اثر ابوسعید محمد بن احمد بن حسین خزاعی نیشابوری رازی، کتابی است شامل چهل حدیث از شیوخ مؤلف، در بیان فضایل حضرت علی(ع) که با تحقیق محمدکاظم محمودی، منتشر شده است.
مؤلف کتاب را به درخواست سید ابوالفضل هادی بن حسین بن مهدی علوی حسینی، مبنی بر تدوین کتابی در فضایل امیرالمؤمنین(ع) به نگارش درآورده و در آن، چهل حدیث از فضایل آن حضرت را از چهل تن از شیوخ خویش گرد آورده است[۱].
مؤلف یک‌چهارم ابتدایی احادیث کتاب را به مشایخ علوی خویش اختصاص داده که این امر، نشان‌دهنده میزان علاقه او به ذریه و اولاد پیامبر(ص) است[۲].
در تأیید صحت انتساب کتاب به مؤلف، باید به این نکته اشاره نمود که این اثر، در اکثر منابع، مانند «بشارة المصطفی لشيعة المرتضی» اثر ابوجعفر محمد بن علی بن رستم طبری (متوفی 553ق)، «الفهرست» و «الأربعين» منتجب‌الدین رازی، علی بن عبیدالله بن حسن بن بابویه قمی (504- بعد از 600ق)، «المناقب» ابن شهرآشوب (متوفای 588ق)، «ذيل اللآلي» سیوطی (849-911ق) و «الطرائف» و «اليقين» ابن طاووس (589-664ق)، به ابوسعید محمد بن احمد بن حسین خزاعی نیشابوری رازی نسبت داده شده است[۳].
در این مجموعه مختصر، فواید رجالی بسیاری وجود دارد، از جمله شناخت بسیاری از رجال حدیث، طبقات و خصوصیات آنها که از جمله آنها، خود مصنف می‌باشد که خواننده با چهل تن از شیوخ وی و خصوصیات و ویژگی‌های آنان آشنا می‌شود. مؤلف برخی از مشایخ و مشایخ مشایخ خویش را یاد کرده و به وثاقت و عدالت آنان، تصریح نموده و به نظر می‌رسد که وی از روش شیخ صدوق در اثبات تشیع آنان، پیروی کرده است[۴].
مؤلف در نقل حدیث، خواه به کتابی ختم شده باشد یا نه، به روش اسناد اعتماد کرده و در این اربعین، به هیچ کتابی اشاره نکرده است، اما می‌توان از خلال اسانید وی به برخی از مؤلفین، استفاده کرد که او اسانید خویش را از مسند حسن بن سفیان، کتب حاکم نیشابوری، مسند بهز بن حکیم (از ابن حمدان)، صحيفة الرضا(ع)، مائة منقبة (از ابن شاذان)، الخصال، کتاب حسن بن رشیق و امالی مفید استفاده کرده است[۵].
کتاب با مقدمه مفصلی از محقق آغاز گردیده که در آن، ضمن اشاره به ویژگی‌ها و خصوصیات آن، به شرح حال مؤلف پرداخته شده است[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق.