آذربیگدلی، لطفعلی بن آقاخان: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '= ' به '=') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
'''لطفعلی‌بیگ بیگدلی شاملو''' (1134-1195ق)، متخلص به آذر، سرآمد شاعران ایرانی سده دوازدهم هجری قمری و صاحب «[[آتشکده آذر]]» و «[[مثنوی یوسف و زلیخا]]» است. | '''لطفعلی‌بیگ بیگدلی شاملو''' (1134-1195ق)، متخلص به آذر، سرآمد شاعران ایرانی سده دوازدهم هجری قمری و صاحب «[[آتشکده آذر]]» و «[[مثنوی یوسف و زلیخا]]» است. | ||
=زادروز و زادگاه= | |||
لطفعلی‌بیگ بیگدلی شاملو، متخلص به «آذر»، فرزند آقاخان، صبح شنبه، هشتم ربیع‌الثانی در سنه 1134ق، در دارالسلطنه اصفهان دیده به جهان گشود. | لطفعلی‌بیگ بیگدلی شاملو، متخلص به «آذر»، فرزند آقاخان، صبح شنبه، هشتم ربیع‌الثانی در سنه 1134ق، در دارالسلطنه اصفهان دیده به جهان گشود. | ||
=هجرت= | |||
ولادت او مقارن با فتنه محمود غلیجایی افغان بود و ناچار تمامی خانواده او به دارالمؤمنین قم هجرت کرده و وی چهارده سال از عمر را در آنجا گذرانیده و در آغاز پادشاهی نادر، همراه با پدر به دارالعلم شیراز نقل مکان کرد<ref>ر.ک: بیگدلی، غلامحسین، صفحه سی</ref>. | ولادت او مقارن با فتنه محمود غلیجایی افغان بود و ناچار تمامی خانواده او به دارالمؤمنین قم هجرت کرده و وی چهارده سال از عمر را در آنجا گذرانیده و در آغاز پادشاهی نادر، همراه با پدر به دارالعلم شیراز نقل مکان کرد<ref>ر.ک: بیگدلی، غلامحسین، صفحه سی</ref>. | ||
=اشعار آذر= | |||
به تاراج رفتن آثار آذر در تاراج اصفهان، تأثیر بدفرجام عمیقی در شاعر گذاشت که مدت‌ها از گفتن قاصر و قلمش از نوشتن عاجز بود و سرانجام پس از سال‌ها سکوت و خموشی کم‌کم از نو زبان باز می‌کند و به سرودن اشعار نغز و پرمغز می‌پردازد و تذکره مشهور «آتشکده» را جمع‌آوری و تألیف می‌نماید و مثنوی زیبای «یوسف و زلیخا» را به نظم می‌کشد و بنا به نوشته بعضی از پژوهشگران، میراثش به بیست هزار بیت می‌رسد که در حقیقت نیز بیش از این است<ref>ر.ک: همان، صفحه سی‌وپنج</ref>. | به تاراج رفتن آثار آذر در تاراج اصفهان، تأثیر بدفرجام عمیقی در شاعر گذاشت که مدت‌ها از گفتن قاصر و قلمش از نوشتن عاجز بود و سرانجام پس از سال‌ها سکوت و خموشی کم‌کم از نو زبان باز می‌کند و به سرودن اشعار نغز و پرمغز می‌پردازد و تذکره مشهور «آتشکده» را جمع‌آوری و تألیف می‌نماید و مثنوی زیبای «یوسف و زلیخا» را به نظم می‌کشد و بنا به نوشته بعضی از پژوهشگران، میراثش به بیست هزار بیت می‌رسد که در حقیقت نیز بیش از این است<ref>ر.ک: همان، صفحه سی‌وپنج</ref>. | ||
=وفات= | |||
وفات لطفعلی‌بیگ آذر بیگدلی، به‌تحقیق در سال 1195ق، در شهر قم می‌باشد<ref>ر.ک: همان، صفحه پنجاه‌ودو</ref>. | وفات لطفعلی‌بیگ آذر بیگدلی، به‌تحقیق در سال 1195ق، در شهر قم می‌باشد<ref>ر.ک: همان، صفحه پنجاه‌ودو</ref>. | ||
=آثار= | |||
# دیوان آذر بیگدلی؛ | # دیوان آذر بیگدلی؛ | ||
# مثنوی یوسف و زلیخا<ref>ر.ک: همان، صفحه سی‌وپنج</ref>. | # مثنوی یوسف و زلیخا<ref>ر.ک: همان، صفحه سی‌وپنج</ref>. | ||
=پانویس = | |||
<references/> | <references/> | ||
=منابع مقاله= | |||
بیگدلی، غلامحسین، مقدمه «دیوان لطفعی‌بیک آذر بیگدلی»، به کوشش دکتر حسن سادات ناصری و غلامحسین بیگدلی، چاپخانه علمی (جاویدان)، چاپ اول، 1366. | بیگدلی، غلامحسین، مقدمه «دیوان لطفعی‌بیک آذر بیگدلی»، به کوشش دکتر حسن سادات ناصری و غلامحسین بیگدلی، چاپخانه علمی (جاویدان)، چاپ اول، 1366. | ||
=وابسته‌ها= | |||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۶
| آذربیگدلی، لطفعلی بن آقاخان | |
|---|---|
 | |
| نام پدر | آقاخان |
| ولادت | شنبه، هشتم ربیع‌الثانی 1134ق |
| محل تولد | اصفهان |
| محل زندگی | اصفهان - شیراز |
| رحلت | 1195ق |
| مدفن | قم |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | دیوان لطفعلی بیک آذر بیگدلی |
لطفعلی‌بیگ بیگدلی شاملو (1134-1195ق)، متخلص به آذر، سرآمد شاعران ایرانی سده دوازدهم هجری قمری و صاحب «آتشکده آذر» و «مثنوی یوسف و زلیخا» است.
زادروز و زادگاه
لطفعلی‌بیگ بیگدلی شاملو، متخلص به «آذر»، فرزند آقاخان، صبح شنبه، هشتم ربیع‌الثانی در سنه 1134ق، در دارالسلطنه اصفهان دیده به جهان گشود.
هجرت
ولادت او مقارن با فتنه محمود غلیجایی افغان بود و ناچار تمامی خانواده او به دارالمؤمنین قم هجرت کرده و وی چهارده سال از عمر را در آنجا گذرانیده و در آغاز پادشاهی نادر، همراه با پدر به دارالعلم شیراز نقل مکان کرد[۱].
اشعار آذر
به تاراج رفتن آثار آذر در تاراج اصفهان، تأثیر بدفرجام عمیقی در شاعر گذاشت که مدت‌ها از گفتن قاصر و قلمش از نوشتن عاجز بود و سرانجام پس از سال‌ها سکوت و خموشی کم‌کم از نو زبان باز می‌کند و به سرودن اشعار نغز و پرمغز می‌پردازد و تذکره مشهور «آتشکده» را جمع‌آوری و تألیف می‌نماید و مثنوی زیبای «یوسف و زلیخا» را به نظم می‌کشد و بنا به نوشته بعضی از پژوهشگران، میراثش به بیست هزار بیت می‌رسد که در حقیقت نیز بیش از این است[۲].
وفات
وفات لطفعلی‌بیگ آذر بیگدلی، به‌تحقیق در سال 1195ق، در شهر قم می‌باشد[۳].
آثار
- دیوان آذر بیگدلی؛
- مثنوی یوسف و زلیخا[۴].
پانویس
منابع مقاله
بیگدلی، غلامحسین، مقدمه «دیوان لطفعی‌بیک آذر بیگدلی»، به کوشش دکتر حسن سادات ناصری و غلامحسین بیگدلی، چاپخانه علمی (جاویدان)، چاپ اول، 1366.