مناظر المحاضر للمناظر الحاضر: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - 'مناظره (ابهام زدایی)' به 'مناظره (ابهام‌زدایی)')
     
    خط ۲۱: خط ۲۱:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    {{کاربردهای دیگر| مناظره (ابهام زدایی)}}
    {{کاربردهای دیگر| مناظره (ابهام‌زدایی)}}
    '''مَناظِرُ المُحاضِر للمُناظِر الحاضر''' از آثار شاعر و صوفی قرن هفتم و هشتم هجری، [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاء‌الدوله سمنانى]] (659-736ق)، شرح اسرار عرفانی است.  
    '''مَناظِرُ المُحاضِر للمُناظِر الحاضر''' از آثار شاعر و صوفی قرن هفتم و هشتم هجری، [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاء‌الدوله سمنانى]] (659-736ق)، شرح اسرار عرفانی است.  



    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۹

    مناظر المحاضر للمناظر الحاضر
    مناظر المحاضر للمناظر الحاضر
    پدیدآورانعلاء‌الدوله سمنانى (نویسنده)
    ناشرمکتبة الثقافة الدینیة
    مکان نشرقاهره مصر
    موضوعامامت - تصوف - ولایت
    زبانعربی
    کد کنگره
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    مَناظِرُ المُحاضِر للمُناظِر الحاضر از آثار شاعر و صوفی قرن هفتم و هشتم هجری، علاء‌الدوله سمنانى (659-736ق)، شرح اسرار عرفانی است.

    نویسنده در مقدمه می‌نویسد به من الهام شد که از معدن کمالات ولایت علوی، گوهرهای اسراری را آشکار سازم که تاکنون پنهان مانده و از خاتم‌الانبیاء(ص) به عنوان وصایت علوم لدنّی دریافت شده است. [۱]

    • این کتاب کم‌حجم (کمتر از 20 صفحه)، تصحیح نشده است و اشتباهات حروفچینی آن کم نیست و افزون بر آنکه تقسیم به بخش و فصل نشده است، مطالبش نیز از آغاز تا انجام هیچ عنوانی ندارد و فقط شماره‌گذاری شده است: از 1 تا 44.[۲]
    • او روش خودش را در این کتاب، انصاف، حقیقت‌جویی و پرهیز از افراط و تفریط شمرده است.[۳]
    • سمنانى با ذکر آیه تبلیغ و حدیث صحیح غدیر می‌گوید: این روایت اشاره دارد بر اینکه باید علم را از امام علی علیه‌السلام آموخت همان طور که در روایت أنا مدینة العلم و علیٌّ بابها، آمده است و من همین را در مکاشفه‌ای دیدم.[۴]
    • نگارنده می‌نویسد: حضرت علی علیه‌السلام را الگو و سرمشق خود قرار دهید. او یادآور می‌شود: یک خارجی وقتی سخنی حکیمانه از امام(ع) شنید ناراحت شد و گفت: قاتله اللهُ کافراً! ما أفقهه! (خدا او را در حال کفر بکشد! چقدر ژرف‌اندیش است!) یاران امام(ع) حمله کردند که آن خارجی را بکشند ولی امام مانع شد و گفت: آرام باشید، او دشنامی گفت و پاسخش نیز دشنام است یا بخشیدن گناه.[۵]
    • نویسنده سبّ و لعن صحابه و حرم پیامبر(ص) را افراطی‌گری می‌داند و می‌نویسد سخن پایانی این است که در نظر شیعیان، دشنام دادن به یاران پیامبر(ص) و خانواده او پسندیده نیست.[۶]
    • او می‌نویسد من از دو گروه تعجب می‌کنم: آنانی که کسی را بر امام علی علیه‌السلام بعد از پیامبر(ص) ترجیح می‌دهند و کسانی که می‌پندارند شیعه او هستند و به سبّ صحابه (مهاجر و انصار) و کافر شمردن سواد اعظم می‌پردازند و نهج‌‌البلاغه می‌خوانند و آن را فروتر از کلام خالق و فراتر از کلام مخلوق می‌دانند و با این همه، از هدایتش در زهد و قناعت و... بهره نمی‌برند![۷]


    پانويس

    منابع مقاله

    مقدمه نویسنده و متن كتاب.

    وابسته‌ها