۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'سيد عبدالله شبر' به 'سيد عبدالله شبر ') |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
حاجى خليفه (ج1، ستون 445)، بهاشتباه، تدوين هريك از اين دو بخش تفسير را به مؤلف بخش ديگر نسبت داده (قس [[ذهبى]]، ج1، ص334-336) و بروكلمان (د. اسلام، چاپ اول، ذيل «سيوطى») نيز بهاشتباه تفسير الجلالين را نام ديگرى براى «لباب النقول في أسباب النزول» پنداشته و گفته است كه [[سيوطى]] و محلى مشتركا كتاب لباب را تأليف كردهاند. | حاجى خليفه (ج1، ستون 445)، بهاشتباه، تدوين هريك از اين دو بخش تفسير را به مؤلف بخش ديگر نسبت داده (قس [[ذهبى]]، ج1، ص334-336) و بروكلمان (د. اسلام، چاپ اول، ذيل «سيوطى») نيز بهاشتباه تفسير الجلالين را نام ديگرى براى «لباب النقول في أسباب النزول» پنداشته و گفته است كه [[سيوطى]] و محلى مشتركا كتاب لباب را تأليف كردهاند. | ||
مؤلفان اين تفسير، بدون تطويل در بيان وجوه صرف و نحو و قرائت و مانند آنها، بيشتر كوشيدهاند كه با تكيه بر روايات مأثور و سنت تفسيرى گذشته، ترجمهاى مفهومى از آيات قرآن به شيوه مزجى ارائه دهند. ايجاز و سبك اين تفسير را مىتوان با تفاسير موجز متأخرى چون «الجوهر الثمين في تفسير القرآن المبين» تأليف سيد عبدالله شبر و تفسير فريد وجدى مقايسه كرد. | مؤلفان اين تفسير، بدون تطويل در بيان وجوه صرف و نحو و قرائت و مانند آنها، بيشتر كوشيدهاند كه با تكيه بر روايات مأثور و سنت تفسيرى گذشته، ترجمهاى مفهومى از آيات قرآن به شيوه مزجى ارائه دهند. ايجاز و سبك اين تفسير را مىتوان با تفاسير موجز متأخرى چون «الجوهر الثمين في تفسير القرآن المبين» تأليف [[شبر، عبدالله|سيد عبدالله شبر]] و تفسير فريد وجدى مقايسه كرد. | ||
در تفسير الجلالين پس از ذكر هر كلمه، عبارت، جمله يا آيهاى از قرآن، توضيحى كوتاه در معناى لغوى آن، اختلاف قرائت، تركيب نحوى، بيان مبهمات و شأن نزول و معناى كلى آيه آمده است (درباره اهميت نحو و اختلاف قرائات در اين تفسير: بوبتسين، nizboB، ص33-44). بلندترين و مفصلترين توضيحات درباره شأن نزول برخى آيات است (براى نمونه: ج1، ص28، 100، 151-152؛ ج2، ص85، 111، 114، 228-229). اين توضيحات بهندرت به مباحث فقهى و گاه كلامى برمىگردد كه در اين موارد، هر دو مفسر، رأى فقهى شافعى و ديدگاه كلامى اشاعره را منعكس مىكنند (براى نمونه: ج1، ص29-30، ص97-98، 143؛ ج2، ص173). در اينگونه موارد، نقل برخى اسرائيليات و قصههاى باور نكردنى متداول است (براى نمونه: توصيف آبادانى و نعمت قوم سبأ در ج2، ص116؛ كيفيت هلاكت اصحاب فيل در ج2، ص274؛ داستانهايى از حضرت داود و سليمان(ع) در ج2، ص138-139). | در تفسير الجلالين پس از ذكر هر كلمه، عبارت، جمله يا آيهاى از قرآن، توضيحى كوتاه در معناى لغوى آن، اختلاف قرائت، تركيب نحوى، بيان مبهمات و شأن نزول و معناى كلى آيه آمده است (درباره اهميت نحو و اختلاف قرائات در اين تفسير: بوبتسين، nizboB، ص33-44). بلندترين و مفصلترين توضيحات درباره شأن نزول برخى آيات است (براى نمونه: ج1، ص28، 100، 151-152؛ ج2، ص85، 111، 114، 228-229). اين توضيحات بهندرت به مباحث فقهى و گاه كلامى برمىگردد كه در اين موارد، هر دو مفسر، رأى فقهى شافعى و ديدگاه كلامى اشاعره را منعكس مىكنند (براى نمونه: ج1، ص29-30، ص97-98، 143؛ ج2، ص173). در اينگونه موارد، نقل برخى اسرائيليات و قصههاى باور نكردنى متداول است (براى نمونه: توصيف آبادانى و نعمت قوم سبأ در ج2، ص116؛ كيفيت هلاكت اصحاب فيل در ج2، ص274؛ داستانهايى از حضرت داود و سليمان(ع) در ج2، ص138-139). |
ویرایش