ابن حنش، محمد بن یحیى: تفاوت میان نسخه‌ها
(←آثار) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
'''ابن حَنَش، ابوعبدالله شرف‌الدین محمد بن یحیى بن احمد بن حنش''' (ح 650 - 719ق/1252- 1319م)، فقیه و متكلم زیدی یمنى. | '''ابن حَنَش، ابوعبدالله شرف‌الدین محمد بن یحیى بن احمد بن حنش''' (ح 650 - 719ق/1252- 1319م)، فقیه و متكلم زیدی یمنى. | ||
پدر وی یحیى و نیای او احمد بن سلطان حنش از فقیهان یمن بوده‌اند. | پدر وی یحیى و نیای او [[احمد بن سلطان حنش]] از فقیهان یمن بوده‌اند. | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
ابن حنش نزد پدر خود یحیى بن احمد (د 697ق/1298م) و عبدالله بن على بن احمد | ابن حنش نزد پدر خود یحیى بن احمد (د 697ق/1298م) و [[عبدالله بن على بن احمد اَكْوع]]، دانش آموخت. وی تمایل داشت كه بین اصول و فروع جمع كند و مشكلات علمى را علت‌یابى نموده و تفاوت‌های متشابهات را دریابد. از این رو او را چراغ راهنمای طالبان علم و زبان متكلمان و امام مجتهدان نامیده‌اند. [[شوکانی، محمد|شوكانى]] وی را مردی زاهد و عابد و فصیح و حاضرجواب و ذوفنون دانسته است. | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
از شاگردان معروف وی، امام مهدی محمود بن مطهر بن یحیى (د 729ق/1329م) از پیشوایان زیدیه و مرتضى بن مفضل و جماعتى دیگر از بزرگان را مى‌توان نام برد. | از شاگردان معروف وی، امام مهدی محمود بن مطهر بن یحیى (د 729ق/1329م) از پیشوایان زیدیه و [[مرتضى بن مفضل]] و جماعتى دیگر از بزرگان را مى‌توان نام برد. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وفات وی در ظفار در سال 719ق واقع شد و در الطفة در كنار قبر پدرش به خاك سپرده شد. | وفات وی در ظفار در سال 719ق واقع شد و در الطفة در كنار قبر پدرش به خاك سپرده شد. | ||
نسخهٔ ۱۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۵۲
| ابن حنش، محمد بن یحیى | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابن حَنَش، ابوعبدالله شرف‌الدین محمد بن یحیى بن احمد بن حنش |
| لقب | شرف‌الدین |
| نام پدر | یحیى بن احمد |
| ولادت | ح 650ق |
| محل تولد | یمن |
| رحلت | 719ق |
| مدفن | الطفة |
| مذهب | زیدی |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | یحیى بن احمد، عبدالله بن على بن احمد اَكْوع |
| شاگردان | امام مهدی محمود بن مطهر بن یحیى، مرتضى بن مفضل |
| برخی آثار | یاقوتة الغیاصة الجامعة لمعاني الخلاصة النافعة بالأدلة القاطعة، التمهید و التیسیر في تحصیل فوائدالتحریر |
ابن حَنَش، ابوعبدالله شرف‌الدین محمد بن یحیى بن احمد بن حنش (ح 650 - 719ق/1252- 1319م)، فقیه و متكلم زیدی یمنى.
پدر وی یحیى و نیای او احمد بن سلطان حنش از فقیهان یمن بوده‌اند.
اساتید
ابن حنش نزد پدر خود یحیى بن احمد (د 697ق/1298م) و عبدالله بن على بن احمد اَكْوع، دانش آموخت. وی تمایل داشت كه بین اصول و فروع جمع كند و مشكلات علمى را علت‌یابى نموده و تفاوت‌های متشابهات را دریابد. از این رو او را چراغ راهنمای طالبان علم و زبان متكلمان و امام مجتهدان نامیده‌اند. شوكانى وی را مردی زاهد و عابد و فصیح و حاضرجواب و ذوفنون دانسته است.
شاگردان
از شاگردان معروف وی، امام مهدی محمود بن مطهر بن یحیى (د 729ق/1329م) از پیشوایان زیدیه و مرتضى بن مفضل و جماعتى دیگر از بزرگان را مى‌توان نام برد.
وفات
وفات وی در ظفار در سال 719ق واقع شد و در الطفة در كنار قبر پدرش به خاك سپرده شد.
آثار
1. یاقوتة الغیاصة الجامعة لمعاني الخلاصة النافعة بالأدلة القاطعة، شرح بر كتاب الخلاصة النافعة احمد بن حسن رصّاص كه گاه با عنوان الأنوار المتألقة الساطعة في تلخیص فوائدالخلاصة النافعة شناخته مى‌شود. نسخه‌هایى از آن در آمبروزیانا و مكتبة الغربیة یمن وجود دارد؛
2. التمهید و التیسیر في تحصیل فوائدالتحریر، كه شوكانى آن را التمهید و التفسیر لفوائدالتحریر و بروكلمان آن را التمهید و التبصیر ضبط كرده‌اند. نسخه‌ای از جلد دوم این كتاب در آمبروزیانا موجود است؛
3. الیواقیت المضیئة في غرائب فقه‌الأئمة الزیدیة، نسخة آن در جامع الكبیر صنعا موجود است. هیچ‌كدام از آثار نامبرده تاكنون به چاپ نرسیده است.[۱]
پانویس
- ↑ رفیعى، على، ج3، ص376
منابع مقاله
رفیعى، على، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.