دیوان کاتبی نیشابوری (ترشیزی): تفاوت میان نسخه‌ها

دیوان کاتبی نیشابوری (ترشیزی) (نمایش مبدأ)

۱ بایت حذف‌شده ، ‏۵ ژوئن ۲۰۲۴

بدون خلاصۀ ویرایش

۱۴۶٬۵۳۱

ویرایش

@@ خط ۵۰: / خط ۵۰: @@
 هنروری کاتبی نه‌تنها در قصاید و مثنوی‌های وی متجلی است، که در وادی غزل نیز مورد توجه شاعران هم‌روزگار و پس از خود شده است. غزلیات او به رسم غزل‌گویان زمانه‌اش، چون شیخ کمال خجندی، بیشتر شش و هفت بیتی است و در سادگی به زبان اهل کوی و برزن می‌ماند؛ در قطعه‌ای می‌گوید:
-{{شعر}}{{ب|''جهتی هست که اکثر غزلم شش بیت است ''|2='' بشنو این معنی و جز فرد جهان مشمارم''}}{{ب|''پنج نیست مرا رسم ولی شش اولی ''|2='' تا بدانند که در شعر یکی دینارم''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: حیدری یساولی، علی، ص137</ref>.
+{{شعر}}{{ب|''جهتی هست که اکثر غزلم شش بیت است ''|2='' بشنو این معنی و جز فرد جهان مشمارم''}}{{ب|''پنج نیست مرا رسم ولی شش اولی ''|2='' تا بدانند که در شعر یکی دینارم''<ref>ر.ک: حیدری یساولی، علی، ص137</ref>}}{{پایان شعر}}
 غزل‎های کاتبی با این ابیات در پشیمانی از گناه و امید به رحمت و بخشش الهی آغاز شده است: