اقبال‌نامه نظامی گنجوی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '↵↵| ' به ' | ')
    جز (جایگزینی متن - 'ه ها' به 'ه‌ها')
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    | تصویر =NUR10026J1.jpg
    | تصویر =NUR10026J1.jpg
    | عنوان =اقبال نامه نظامي گنجوي (متن علمي و انتقادي): از روي قدیمی ترين نسخه هاي خطي قرن هشتم با ذکر اختلاف نسخ و شرح ابيات و معني لغات و ترکيبات و کشف الابيات
    | عنوان =اقبال نامه نظامي گنجوي (متن علمي و انتقادي): از روي قدیمی ترين نسخه‌هاي خطي قرن هشتم با ذکر اختلاف نسخ و شرح ابيات و معني لغات و ترکيبات و کشف الابيات
    | عنوان‌های دیگر =
    | عنوان‌های دیگر =
    |پدیدآورندگان  
    |پدیدآورندگان  

    نسخهٔ ‏۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۸

    اقبال نامه نظامي گنجوي (متن علمي و انتقادي): از روي قدیمی ترين نسخه‌هاي خطي قرن هشتم با ذکر اختلاف نسخ و شرح ابيات و معني لغات و ترکيبات و کشف الابيات
    اقبال‌نامه نظامی گنجوی
    پدیدآوراننظامی، الیاس بن یوسف (نویسنده) زنجانی، برات (مصحح)
    ناشردانشگاه تهران
    مکان نشرايران - تهران
    سال نشر1381ش.
    چاپچاپ يکم
    شابک964-03+4539-3
    موضوعنظامی، الیاس بن یوسف، 530؟ - 614؟ق. اقبال نامه - نقد و تفسير شعر فارسي - قرن 6ق. - تاريخ و نقد
    زبانفارسی
    کد کنگره
    ‏‎‏/‎‏ز‎‏9‎‏الف‎‏7 / 5126 ‏PIR‎‏

    اقبال‌نامه نظامی گنجوی (متن علمی و انتقادی)، متن مثنوی «اقبال‌نامه»، بخش دوم اسکندرنامه (بخش دوم شرف‌نامه)، یکی از پنج مثنوی مجموعه «خمسه نظامی»، سروده الیاس بن یوسف نظامی گنجوی (530-591ق)، شاعر معروف ایرانی در قرن ششم هجری است که به‌صورت علمی و انتقادی، همراه شرح ابیات، معنی لغات و ترکیبات و کشف‌الابیات، با تصحیح برات زنجانی، به چاپ رسیده است.

    «اسکندرنامه»، چهارمین مثنوی نظامی است که شامل دو قسمت می‌باشد: «شرف‌نامه» و «اقبال‌نامه» که هر دو را به ‌نام نصرةالدین ابوبکر بن محمد بن ایلدگز، در سال‌های 588 و 593ق، سروده است[۱]. اسکندرنامه از‌ نظر‌ آیین‌ و آداب و رسوم مختلف دارای اهمیت فراوانی است. نظامی در اقبال‌نامه بیشتر سخنان حکیمانه که بین‌ اسکندر و سایر حکیمان چون سقراط و ارسطو گفته می‌شود را به تصویر کشیده است[۲].

    اقبال‌نامه دنباله شرف‌نامه است که به‌مناسبت کلمه «خرد» در بیت اول‌ و خردنامه‌های حکما در وسط، به خردنامه معروف شده است و مشتمل بر 3680 بیت است که شامل سفرها و فتوحات دریایی اسکندر می‌باشد.

    نظامی در اقبال‌نامه‌، اسکندر‌ را یک فیلسوف فرمانروا و یک پیامبر الهی معرفی می‌کند و خواسته با این کار، بین نبوت و حکومت، ارتباطی برقرار ‌کند و در آن به سخن از علم و حکمت‌ و پیامبری‌ اسکندر و مجالس او با حکمای بزرگ و زندگانی وی می‌پردازد[۳].

    اقبال‌نامه به‌روشنی می‌رساند که شاعر گنجه با حکمت یونان آشنایی‌ کاملی‌ داشته است. در اقبال‌نامه، نظامی از فلسفه جهان‌بینی، دانش و خرد و توصیف مجالس علمی اسکندر با دانشمندان و پیروزی‌های سفر دوم او سخن به میان می‌آورد[۴].

    اشعار اقبال‌نامه با نیایش پروردگار و نعت پیامبر(ص) آغاز می‌شود و سپس با افسانه‌هایی چون افسانه ارشمیدس با کنیزک چینی، افسانه ماریه قبطیه، افسانه خراسانی و فریب دادن خلیفه دنباله می‌یابد[۵]. از دیگر داستان‌ها و حکایات کتاب می‌توان به ذوالقرنین دانستن اسکندر، داستان او با شبان دانا[۶] و احوال وی با سقراط[۷] یا گفتگوی حکیم هند با وی و هفت حکیم دیگر[۸] اشاره کرد.

    پانویس

    1. ر.ک: زنجانی، برات، ص20
    2. ر.ک: احمدپور، مهدیه؛ صراطی، ژیلا، ص1
    3. ر.ک: همان، ص16
    4. ر.ک: همان
    5. ر.ک: متن کتاب، ص11-34
    6. ر.ک: همان، ص26
    7. ر.ک: همان، ص47
    8. ر.ک: همان، ص52-57

    منابع مقاله

    1. متن کتاب.
    2. زنجانی، برات، مقدمه «شرف‌نامه نظامی گنجوی (متن علمی و انتقادی)»، تصحیح برات زنجانی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، 1380.
    3. احمدپور، مهدیه؛ صراطی، ژیلا، «آیین جشن و سرور در اسکندرنامه نظامی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، ادبیات فارسی، بهار 1397- شماره 39

    وابسته‌ها