تاریخ جمهوری ارمنستان: تفاوت میان نسخه‌ها

از بهار سال 1918م، تا زمستان 1920م، مردم ارمنستان به مدت دو سال و نیم، تلاش مجدانه‌ای در جهت برپایی حکومتی مستقل مبذول داشتند. این حکومت نخستین موجودیت سیاسی آنان پس از گذشت پانصد سال به شمار می آمد و مشلات بسیار و حل نشدنی بر سر راهش قرار داشت؛ اما این ملت که مشتقات بی سابقه‌ای سال های 1916-1915م را متحمل شده بود، سخت کوشید تا به موفقیت همگانی دست یابد. اگرچه ارمنی‌ها کاملا نامنتظر به استقلال رسیده بودند، اما دیری نپایید که دریافتند، عامل اساسی صیانت ذات و تجدید حیاتشان همین استقلال است. اکنون با گذشت نیم قرن آشکار شده است که آن لحظه‌ی تاریخی، برای دستیابی ارمنی‌ها به استقلال پایدار، رویدادی بی موقع بوده است. چرا که آن فرصت در مقایسه با ملل آسیا و آفریقا بسیار زود، و در برابر تجربه‌ی مردم بالکان، بسیار دیر برای امنی‌ها پیش آمده بود. این واقعیت که نه ترکیه‌ی ناسیونالیست و نه اتحاد شوروی، ارمنستانی مستقل را در قلمرو رومانف و عثمانی سابق بر نمی تابیدند و قوای متفق و ایالات متحده نیز در به ثمر رساندن برنامه ها و تعهداتشان با شکست مواجه شده بودند و ارمنی‌ها خود به تنهایی برای دفاع از کشور قلیل و ضعیف بودند، عواملی بود که منجر به از هم پاشیدن جمهوری ارمنستان شد.