عرفی شیرازی، جمالالدین محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام کامل = | | نام کامل =محمد بن خواجه زینالدین علی بن جمالالدین شیرازی | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = | ||
| لقب = | | لقب =جمالالدین | ||
| تخلص = | | تخلص =عرفی | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| نام پدر = | | نام پدر =خواجه زینالدین علی | ||
| ولادت = | | ولادت =963ق | ||
| محل تولد = | | محل تولد =شیراز | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| رحلت = | | رحلت =999ق | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن =هند | ||
| طول عمر = | | طول عمر = | ||
| نام همسر = | | نام همسر = | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| علایق پژوهشی = | | علایق پژوهشی = | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| آثار = | | آثار =[[کلیات اشعار مولانا عرفی شیرازی]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
نسخهٔ ۲۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۲۶
| عرفی شیرازی، جمالالدین محمد | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | محمد بن خواجه زینالدین علی بن جمالالدین شیرازی |
| لقب | جمالالدین |
| تخلص | عرفی |
| نام پدر | خواجه زینالدین علی |
| ولادت | 963ق |
| محل تولد | شیراز |
| رحلت | 999ق |
| مدفن | هند |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | کلیات اشعار مولانا عرفی شیرازی |
محمد بن خواجه زینالدین علی بن جمالالدین شیرازی (963-999ق)، مقلب به جمالالدین و متخلص به عرفی، از مشاهیر و شعرای قرن دهم هجری در شیراز، صاحب مثنوی «فرهاد و شیرین».
ولادت
عرفی، شاعر خیال‌پرداز سبک هندی، در سال 963ق، در شیراز متولد شد[۱].
نام و نسب
نام و نسب او را به‌گونه‌های مختلف ضبط کرده‌اند که به نظر می‌رسد جمالالدین معروف به «جمالالدین سیدی» پسر خواجه زینالدین بلو (زین بلو) پسر جمالالدین سیدی، صحیح‌تر باشد[۲].
تحصیل
عرفی در زادگاه خود به تحصیل علم و دانش پرداخت و به‌قدر توان در موسیقی و خط نسخ مهارت به دست آورد. از جوانی به سرودن شعر تمایل داشت و دیری نپایید که در شیراز شهرت یافت و به محافل ادبی آن شهر، همچون محفل ادبی که در دکان طراحی میر محمود طرحی شیرازی برگزار می‌شد، راه پیدا کرد و در آنجا با شاعرانی چون غیرتی شیرازی، عارف لاهیجی، قیدی شیرازی، تقیای شوشتری و تقی‌الدین اوحدی بلیانی آشنایی یافت[۳].
مهاجرت به هندوستان
در اوان جوانی از راه دریا به هندوستان مهاجرت کرد[۴]. عبدالباقی می‌‌گوید: سبب ورود او به هند، تشجیع و تشویق امرای هند بود. عرفی در هند با فیضی دکنی برخورد کرده و مصاحبت او را اختیار نموده است. او سپس به‌واسطه دکنی با حکیم مسیح‌الدین ابوالفتح گیلانی آشنا شد و در قصیده‌ای او را مدح گفت. ابوالفتح گیلانی نیز او را به عبدالرحیم خان خانان، سپهسالار ادب‌پرور جلال‌الدین اکبر شاه، معرفی کرد و از آنجا در سلک مداحان ویژه اکبر شاه در لاهور درآمد. عرفی همچنان در لاهور به سر برد تا درگذشت و پس از چندی پیکر او را به نجف منتقل کردند[۵].
وفات
وی در سال 999ق، در هند بدرود حیات گفت[۶].
آثار
«کلیات» اشعار عرفی مشتمل بر چهارده هزار بیت، شامل قصیده، غزل، رباعی، مثنوی و قطعه است. او دو مثنوی به نام‌های «مجمع الابکار» و «فرهاد و شیرین» و ساقی‌نامه‌ای در قالب مثنوی و رساله‌ای به نثر در موضوع تصوف به نام «نفیسه» نیز نگاشته است[۷].
پانویس
منابع مقاله
بهمنی، یدالله؛ شادی، مهران، «صور خیال و صنایع ادبی در غزلیات عرفی شیرازی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مطالعات زبانی بلاغی، پاییز و زمستان 1390- شماره 4، به آدرس: https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/943800