۱۰۷٬۱۰۹
ویرایش
شناخت‌نامه ابوجعفر النقیب: زندگانی، آرا و اندیشه‌ها (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۸
، ۱۴ مارسبدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'بحث هایی ' به 'بحث‌هایی ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''شناخت‌نامه ابوجعفر النقیب: زندگانی، آرا و اندیشه‌ها'''، تألیف دکتر مصطفی | '''شناخت‌نامه ابوجعفر النقیب: زندگانی، آرا و اندیشه‌ها'''، تألیف دکتر [[جواد، مصطفی|مصطفی جواد]]، و ترجمه دکتر [[حسن‌بگی، علی|علی حسن‌بگی]]؛ زندگی «ابوجعفر یحیی بن زید علوی» - مشهور به نقیب البصره یا ابوجعفرالنقیب که از عالمان و دانشورانی است که [[ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابی‌الحدید]] - شارح [[نهج‌‌البلاغة (صبحی صالح)|نهج‌البلاغه]] - محضر علمی او را درک کرده - را به تصویر می‌کشد. | ||
نقیب البصره علاوه بر تسلط و اشراف بر دانش‌های کلام، تاریخ، فقه الحدیث، ادبیات و ...، به ارائه‌ی تحلیل‌های عمیق و نو از حدیث و رویدادهای صدر اسلام می‌پردازد و در این عرصه از پژوهشگران کم نظیر است. | نقیب البصره علاوه بر تسلط و اشراف بر دانش‌های کلام، تاریخ، فقه الحدیث، ادبیات و ...، به ارائه‌ی تحلیل‌های عمیق و نو از حدیث و رویدادهای صدر اسلام می‌پردازد و در این عرصه از پژوهشگران کم نظیر است. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
ابن | [[ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابی‌الحدید]] از معدود عالمان و دانشمندان مشهور معتزلی قرن هشتم هجری است که در بسیاری از دانش‌های آن روزگار، دارای تألیفاتی است. شرح نهج البلاغه‌ی وی یکی از ماندگارترین کتاب های اوست. [[ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابی‌الحدید]] در شرح نهج البلاغه از منابع گوناگون شفاهی و مکتوب بهره برده است. یکی از عالمان و دانشورانی که وی محضر علمی او را درک کرده، ابوجعفر یحیی بن ابی زید علوی مشهور به نقیب البصرة یا ابوجعفر النقیب است. [[ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابی‌الحدید]] در شرح خود بارها این شخصیت را با عبارت‌ها و تعبیرات گوناگون ستوده است. گفتنی است با همه مهارت و ورزیدگی ابوجعفر النقیب در دانش‌های آن روز از قبیل کلام، تاریخ، فقه الحدیث، ادبیات و ...، تألیفی از او به جای نمانده است؛ لذا تنها راه دست یابی به افکار و اندیشه‌های او رجوع به شرح [[نهج‌‌البلاغة (صبحی صالح)|نهج البلاغه]]<nowiki/>ی شاگر فاضلش [[ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابی‌الحدید]] است. | ||
ابوجعفر النقیب دو ویژگی دیگر نیز دارد که او را از بقیه‌ی هم طرازان خود ممتاز کرده است؛ یکی اعتدال و میانه روی است که با وجود آنکه در عصری می زیست که بازار مجادلات کلامی داغ بوده و زمینه برای موضع گیری‌های تند و خارج از انصاف فراهم بوده است هیچ گاه از جاده اعتدال و انصاف خارج نگشته است. وی در بحث‌هایی که با شاگرد فاضلش ابن ابی الحدید دارد در عین تقابل عقیدتی که میان آن دو آشکارا دیده می‌شود هیچ گاه زبانش را آلوده به ناسزا نکرده است و دیگری حریت و آزاداندیشی اوست که در ارائه‌ی دیدگاه‌های خود، هیچ گاه در بند تعصبات فرقه‌ای نشده بلکه تلاشش در رسیدن به حقیقت بوده است؛ شاید بتوان ادعا کرد که او در قرن ششم و اوایل قرن هفتم تجسم اعتدال، عقل گرایی و آزاداندیشی بوده است. | ابوجعفر النقیب دو ویژگی دیگر نیز دارد که او را از بقیه‌ی هم طرازان خود ممتاز کرده است؛ یکی اعتدال و میانه روی است که با وجود آنکه در عصری می زیست که بازار مجادلات کلامی داغ بوده و زمینه برای موضع گیری‌های تند و خارج از انصاف فراهم بوده است هیچ گاه از جاده اعتدال و انصاف خارج نگشته است. وی در بحث‌هایی که با شاگرد فاضلش ابن ابی الحدید دارد در عین تقابل عقیدتی که میان آن دو آشکارا دیده می‌شود هیچ گاه زبانش را آلوده به ناسزا نکرده است و دیگری حریت و آزاداندیشی اوست که در ارائه‌ی دیدگاه‌های خود، هیچ گاه در بند تعصبات فرقه‌ای نشده بلکه تلاشش در رسیدن به حقیقت بوده است؛ شاید بتوان ادعا کرد که او در قرن ششم و اوایل قرن هفتم تجسم اعتدال، عقل گرایی و آزاداندیشی بوده است. | ||