انتقاد و انتقادپذیری: تفاوت میان نسخه‌ها

انتقاد و انتقادپذیری (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۴۴

۲ بایت اضافه‌شده ، ۲۶ فوریه

جز

جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'ه‌ای '

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۰۶٬۳۳۳

ویرایش

@@ خط ۴۰: / خط ۴۰: @@
 باید دانست که انتقاد عامل ضروری برای رشد و اصلاح فرد و جامعه می‌باشد. [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام خمینی]] با همین رویکرد، ضرورت انتقاد را چنین بیان  می‌کند: «انتقاد باید بشود، تا انتقاد نشود اصلاح  نمی‌شود یک جامعه، عیب هم در همه جا هست.» این نوع نگریستن به انتقاد آن را از شرّی  اجتناب‌ناپذیر به خیری ضروری و هدیه‌ای الهی تبدیل  می‌کند.
-انتقاد این آگاهی را به ما  می‌دهد که بدانیم در وجود یا رفتارمان چه  کاستی‌هایی وجود دارد و ما را به اصلاح آنها برمی‌انگیزد. امامان معصوم نه‌تنها به استقبال انتقاد می‌رفتند، بلکه آن را چونان هدیه ای ارزنده، قلمداد  می‌کردند. [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]]  فرمودند: «آن که عیب تو را از تو پنهان دارد، دشمن توست و آن که عیب تو را بر تو آشکار سازد، دوستدار تو است».
+انتقاد این آگاهی را به ما  می‌دهد که بدانیم در وجود یا رفتارمان چه  کاستی‌هایی وجود دارد و ما را به اصلاح آنها برمی‌انگیزد. امامان معصوم نه‌تنها به استقبال انتقاد می‌رفتند، بلکه آن را چونان هدیه‌ای ارزنده، قلمداد  می‌کردند. [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]]  فرمودند: «آن که عیب تو را از تو پنهان دارد، دشمن توست و آن که عیب تو را بر تو آشکار سازد، دوستدار تو است».
 با توجه به تعریف کارکردی که از انتقاد شد، انتظار می‌رود که همگان از آن استقبال کنند، ولی اغلب از آن گریزان هستند و علت آن ترس از مواجهه با خویشتن می‌باشد. و هر کسی دنبال آن است که تصویر  بی‌نقصی از خود ارائه دهد.