رسائل العشاق و وسائل المشتاق: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'می توان' به 'می‌توان') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ش های ' به 'ش‌های ') |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتاب پیش رو که نویسنده آن را در عهد سلاطین خوارزمشاهی پدید آورده، نتیجه‌ی بررسی هایی است که از اوایل دهه‌ی نود خورشیدی آغاز شد. این کتاب علاوه بر | کتاب پیش رو که نویسنده آن را در عهد سلاطین خوارزمشاهی پدید آورده، نتیجه‌ی بررسی هایی است که از اوایل دهه‌ی نود خورشیدی آغاز شد. این کتاب علاوه بر ارزش‌های متعدد و متنوع آن، گنجینه ای از اشعار و سروده‌های کهن فارسی است که دلیل اصلی توجه نگارنده به آن، در واقع همین وجه بوده است. امید است در آینده بتوان در مطالعات شعرشناسی به این مأخذ کهن و کم نظیر - که آینه ای از وضعیت شعر فارسی در خراسان بزرگ پیش از هجمه‌ی مغولان به این خطه است - توجه بیشتری نشان داد و آن را از منظرهای گوناگون، از جمله مطالعه در وضعیت ادب منظوم در ادواری چون سامانی، غزنوی اول، سلجوقی، غزنوی دوم و خورزمشاهی، و همچنین مطالعات رباعی شناسی و جز آن، به دقت بررسی نمود. این اثر به عنوان کهن ترین اثر بر جای مانده در موضوع نامه نگاری عاشقانه به زبان فارسی؛ حاوی یکصد نامه در بیان احوال عاشق و معشوق و وقایع میان ایشان است که در قالب یک آئین نامه یا «ترسل نامه» در کنار هم عرضه شده است. بهره گیری نویسنده از سروده‌های بسیار، به منظور تأثیرگذاری بیشتر و عمق بخشی بر نوشته‌ی خویش است.<ref> [https://historylib.com/books/2649 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
نسخهٔ ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۹
| رسائل العشاق و وسائل المشتاق | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیفی نیشابوری، علی بن احمد (نویسنده) |
| ناشر | انتشارات دکتر محمود افشار |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۳۹۹ |
| کد کنگره | |
رسائل العشاق و وسائل المشتاق تألیف علی بن احمد سیفی نیشابوری؛ این اثر کهن ترین نگارش برجای مانده در موضوع نامه نگاری عاشقانه به زبان فارسی است. چون نویسنده‌ی آن از ادبا و سرایندگان اواخر عهد سلجوقی و عهد خوارزمشاهیان است. او در این کتاب - که حاوی یکصدنامه در بیان احوال عاشق و معشوق و وقایع میان ایشان است - از سروده‌های بسیاری بهره برده تا به نوشته‌ی خویش عمق و تأثیر بیشتری بخشد. از این رو کتاب حاضر، گنجینه ای از اشعار کهن فارسی نیز به حساب می آید که می‌توان از آن در مطالعات شعرشناسی استفاده کرد.
گزارش کتاب
کتاب پیش رو که نویسنده آن را در عهد سلاطین خوارزمشاهی پدید آورده، نتیجه‌ی بررسی هایی است که از اوایل دهه‌ی نود خورشیدی آغاز شد. این کتاب علاوه بر ارزش‌های متعدد و متنوع آن، گنجینه ای از اشعار و سروده‌های کهن فارسی است که دلیل اصلی توجه نگارنده به آن، در واقع همین وجه بوده است. امید است در آینده بتوان در مطالعات شعرشناسی به این مأخذ کهن و کم نظیر - که آینه ای از وضعیت شعر فارسی در خراسان بزرگ پیش از هجمه‌ی مغولان به این خطه است - توجه بیشتری نشان داد و آن را از منظرهای گوناگون، از جمله مطالعه در وضعیت ادب منظوم در ادواری چون سامانی، غزنوی اول، سلجوقی، غزنوی دوم و خورزمشاهی، و همچنین مطالعات رباعی شناسی و جز آن، به دقت بررسی نمود. این اثر به عنوان کهن ترین اثر بر جای مانده در موضوع نامه نگاری عاشقانه به زبان فارسی؛ حاوی یکصد نامه در بیان احوال عاشق و معشوق و وقایع میان ایشان است که در قالب یک آئین نامه یا «ترسل نامه» در کنار هم عرضه شده است. بهره گیری نویسنده از سروده‌های بسیار، به منظور تأثیرگذاری بیشتر و عمق بخشی بر نوشته‌ی خویش است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران