نجاد بغدادی، احمد بن سلمان: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '،م' به '، م') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱۵۱: | خط ۱۵۱: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[الرد علی من یقول القرآن مخلوق]] | |||
[[مسند عمر بن الخطاب]] | [[مسند عمر بن الخطاب]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۵
| نام | نجاد بغدادی، ابوبکر احمد بن سلمان |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | سلمان |
| متولد | 253ق |
| محل تولد | بغداد |
| رحلت | 348ق |
| اساتید |
ابراهیم بن اسحاق بن حسن حربی؛ ابراهیم بن عبدالله، ابومسلم کجی؛ احمد بن ابوخیثمة، زهیر بن حرب؛ احمد بن محمد بن عیسای برتی؛ احمد بن ملاعب مخرمی؛ اسماعیل بن اسحاق قاضی؛ بشر بن موسی، ابوعلی اسدی |
| برخی آثار | مسند عمر بن الخطاب |
| کد مؤلف | AUTHORCODE45857AUTHORCODE |
ابوبکر احمد بن سلمان نجاد بغدادی (253-348ق) از علمای اهل تسنن، ائمه فقیه و محدث آنان که اساتید فراوانی به خود دید و شاگردان و تألیفات زیادی داشت. او برای آموختن حدیث نزد ابوداود سجستانی و هلال بن علاء رقی سفر کرد.
ولادت
احمد بن سلمان بن حسن بن اسرائیل بن یونس، ابوبکر نجاد فقیه بغدادی حنبلی در سال 253ق در بغداد که آن زمان مرکز علم و ادب بود به دنیا آمد.[۱]
ویژگی‌ها و سجایای اخلاقی
وی بسیار متواضع بود، به‌طوری‌که نزد محدثین می‌رفت درحالی‌که کفش‌هایش را در دست گرفت بود. به وی می‌گفتند چرا کفش را به پا نمی‌کنی؟ می‌گفت دوست دارم در طلب حدیث رسول خدا(ص) پابرهنه سیر کنم. وی اکثر اوقات روزه بود و عمرش را در طلب و نشر علوم حدیث و فقه وقف کرد.[۲]
ابواسحاق طبری درباره وی گفته: «کان النجاد یصوم الدهر و یفطر کل لیلة علی رغیف فیترک من لقمة، فإذا کان لیلة الجمعة تصدق برغیفه و التفی بتلک اللقم التی استفضلها» و همچنین ذهبی از او با عبارات: «الامام المحدث الحافظ الفقیه المفتی شیخ العراق» یاد می‌کند.[۳]
اطلاعات علمی
او برای آموختن حدیث نزد ابوداود سجستانی سفر کرد و از آخرین شاگردانش بود. همچنین نزد هلال بن علاء رقی رفت تا حدیث بیاموزد. نجاد در طلب حدیث و فقه عنایت تامه داشت تا جایی که امام در فقه و رأس در روایت شد.[۴] وی روزهای جمعه در مسجد منصور دو درس داشت یکی قبل از نماز و دیگری پس‌ازآن که یکی برای فتوای در فقه بر مذهب احمد بن حنبل بود و دیگری برای املای حدیث. وقتی وی املای حدیث می‌کرد، جمعیت آنقدر زیاد می‌شد که تا درهای مسجد نیز می‌رسید و راه عبور و مرور بسته می‌شد.[۵]
اساتید
وی اساتید زیادی را دید که در اینجا برخی از آن‌ها ذکر می‌شود:
- ابراهیم بن اسحاق بن حسن حربی؛
- ابراهیم بن عبدالله، ابومسلم کجی؛
- احمد بن ابوخیثمة، زهیر بن حرب؛
- احمد بن محمد بن عیسای برتی؛
- احمد بن ملاعب مخرمی؛
- اسماعیل بن اسحاق قاضی؛
- بشر بن موسی، ابوعلی اسدی؛
- جعفر بن ابوعثمان طیالسی؛
- جعفر بن محمد بن شاکر صائغ؛
- حارث بن محمد بن ابواسامة؛
- حسن بن علی بن شبیب معمری؛
- حسن بن مکرم بزار؛
- حسین بن هیثم بن ماهان ابوالربیع کسائی رازی؛
- سلیمان بن أشعث، ابوداود سجستانی؛
- عبدالله بن احمد بن حنبل؛
- عبدالله بن محمد بن عبیدالله، ابوبکر ابن ابی الدنیا؛
- عبدالملک بن محمد، ابوقلابه رقاشی؛
- محمد بن اسماعیل بن یوسف سلمی، ابوإسماعیل ترمذی؛
- محمد بن سلیمان باغندی؛
- محمد بن شاذان بن یزید؛
- محمد بن عبدالله بن سلیمان حضرمی معروف به مطین؛
- محمد بن عبدوس سراج؛
- محمد بن عثمان بن ابی شیبه؛
- محمد بن غالب تمتام؛
- محمد بن هیثم، ابوالأحوص عکبری؛
- محمد بن یونس کدیمی؛
- معاذ بن مثنی بن معاذ، ابومثنی عنبری؛
- هارون هاشمی؛
- هلال بن علاء رقی؛
- یحیی بن ابی طالب جعفر بن زبرقان؛
- یزید بن جهور؛
- یعقوب بن یوسف مطوعی؛
- ابویحیی ناقد.[۶]
راویان از وی
برخی از کسانی که از وی اخذ روایت کرده‌اند عبارتند از:
- احمد بن جعفر بن حمدان بن مالک ابوبکر قطیعی؛
- احمد بن عبدالله بن حسین بن اسماعیل ضبی محاملی؛
- احمد بن موسی بن مردویه ابوبکر اصفهانی؛
- حسن بن احمد بن ابراهیم ابوعلی ابن شاذان بزاز؛
- حسن بن حامد بن علی بن مروان، ابوعبدالله وراق؛
- حسن بن حسن بن علی بن منذر ابوالقاسم قاضی؛
- حسین بن عمر بن برهان، ابوعبدالله غزّال؛
- حمد بن محمد بن ابراهیم ابوسلیمان خطابی بستی؛
- عبدالرحمن بن عبیدالله بن عبدالله، ابوالقاسم حُرفی؛
- عبدالعزیز بن جعفر بن احمد، ابوبکر فقیه معروف به غلام خلیل؛
- عبدالله بن محمد بن عقیل، ابومحمد بارودی؛
- عبدالملک بن محمد بن عبدالله، ابوالقاسم ابن بشران؛
- عبدالواحد بن عبدالعزیز بن حارث ابوالفضل تمیمی؛
- عبدالله بن محمد، ابوعبدالله ابن بطه؛
- علی بن عمر بن احمد ابوالحسن دارقطنی؛
- علی بن محمد بن عبدالله ابوالحسین ابن بشران؛
- عمر بن احمد بن عثمان بن شاهین؛
- محمد بن احمد بن محمد، ابوالحسن ابن رزقویه؛
- محمد بن اسحاق، ابوعبدالله ابن مندة؛
- محمد بن حسین بن محمد بن فضل، ابوالحسین قطان؛
- محمد بن عباس بن احمد، ابوالحسن ابن فرات؛
- محمد بن عبدالله بن محمد، ابوعبدالله حاکم؛
- محمد بن فارس بن محمد، ابوالرح ابن غوری؛
- محمد بن یوسف بن یعنقوب ابوبکر رقی؛
- و....[۷]
وفات
ابوبکر ابن نجاد، در اواخر عمر نابینا شد و در روز یا شب سه‌شنبه ده روز باقی مانده از ذیحجه سال 348ق در نودوپنج سالگی از دنیا رفت. وی صبح آن روز در مقبره باب حرب کنار قبر بشر بن حارث به خاک سپرده شد.[۸]
آثار
برخی از آثار وی عبارت است از:
- الأمالي؛
- جزء التراجم؛
- حدیث؛
- ذکر من کانت له الآیات من هذه الأمة و من تكلم بعد الموت من أهل الیقين؛
- الرد علی من يقول القرآن مخلوق؛
- السنن؛
- الفوائد؛
- الفوائد الحسان المنتقاة عن شیوخ الثقات؛
- کتاب الخلاف؛
- مسند عمر بن الخطاب؛
- المسند؛
- مسند المقلين من الصحابة.[۹]
پانویس
منابع مقاله
محفوظ الرحمن زین‌الله، مسند عمر بن الخطاب، تألیف ابوبکر احمد بن سلمان نجاد بغدادی، چاپ اول، مکتبة العلوم و الحکم، مدینه منوره، 1415ق / 1994م.