مهج الدعوات و منهج العبادات (ابن طاووس): تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '،ا' به '، ا') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ها ' به 'ه‌ها ') |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
نویسنده، سندهای این روایت‌ها و دعاها را نیاورده و به نام راویت‌کننده از معصوم(ع) بسنده کرده است. همچنین، دعاها را بدون درج زمان و مکان صدورشان آورده است. | نویسنده، سندهای این روایت‌ها و دعاها را نیاورده و به نام راویت‌کننده از معصوم(ع) بسنده کرده است. همچنین، دعاها را بدون درج زمان و مکان صدورشان آورده است. | ||
[[اعلمی، حسین|حسین اعلمی]] در پاورقی‌هایش برخی | [[اعلمی، حسین|حسین اعلمی]] در پاورقی‌هایش برخی واژه‌ها را معنا کرده است و جز نوشتن شرح حالی برای [[ابن طاووس، احمد بن موسی|ابن طاووس]]<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 5</ref> و درج فهرست مطالب کتاب، کار دیگری روی آن انجام نداده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 476</ref> | ||
[[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] این اثر را پس از اینکه خود، با بهره‌گیری از دعای معصومان(ع) یک دوره ریاضت طولانی را گذرانده بود، نوشته است. از‌این‌رو، مهج الدعوات نتیجۀ تجربۀ خودسازی او از ثمره‌های دعاها و ذکرهایی است که در کتاب‌های دیگر می‌دیده است و او آن متن‌های پراکنده را بیرون کشیده و یکجا ارائه داده است. دلیلی که [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] را برای کتابت مهج الدعوات برانگیخته است، یکی، پراکندگی آن دعاها و حرزها در کتاب‌های گوناگون و دیگری، نامأنوس‌بودنشان با یکدیگر بوده است. وی می‌گوید: چون این قدر منتخب، همگی در رساله‌های متفرقه و بیاض‌های متعدده نقل شده بود و از یکدیگر متفرق و با هم در کمال وحشت بودند و طالبان آن‌ها را چندان انتفاع و بهره‌ای به سهولت حاصل و میسر نبود، بدین خاطر، خواستم -به عون الله تعالی- که وحشت آن‌ها را به مؤانست و تفرقه‌گی آن‌ها را به جمعیت مبدل ساخته. همۀ آن‌ها را در رساله‌ای جمع نمایم. زیرا که هرگاه، همگی در کتابی مجتمع و محفوظ باشند، از برای راغبانش انفع و بهتر خواهد بود و از جهت طالبان ادعیه اسهل و نیکوتر می‌باشد. <ref>ر.ک: ابن طاووس، ص 14</ref> | [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] این اثر را پس از اینکه خود، با بهره‌گیری از دعای معصومان(ع) یک دوره ریاضت طولانی را گذرانده بود، نوشته است. از‌این‌رو، مهج الدعوات نتیجۀ تجربۀ خودسازی او از ثمره‌های دعاها و ذکرهایی است که در کتاب‌های دیگر می‌دیده است و او آن متن‌های پراکنده را بیرون کشیده و یکجا ارائه داده است. دلیلی که [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] را برای کتابت مهج الدعوات برانگیخته است، یکی، پراکندگی آن دعاها و حرزها در کتاب‌های گوناگون و دیگری، نامأنوس‌بودنشان با یکدیگر بوده است. وی می‌گوید: چون این قدر منتخب، همگی در رساله‌های متفرقه و بیاض‌های متعدده نقل شده بود و از یکدیگر متفرق و با هم در کمال وحشت بودند و طالبان آن‌ها را چندان انتفاع و بهره‌ای به سهولت حاصل و میسر نبود، بدین خاطر، خواستم -به عون الله تعالی- که وحشت آن‌ها را به مؤانست و تفرقه‌گی آن‌ها را به جمعیت مبدل ساخته. همۀ آن‌ها را در رساله‌ای جمع نمایم. زیرا که هرگاه، همگی در کتابی مجتمع و محفوظ باشند، از برای راغبانش انفع و بهتر خواهد بود و از جهت طالبان ادعیه اسهل و نیکوتر می‌باشد. <ref>ر.ک: ابن طاووس، ص 14</ref> | ||
نسخهٔ ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۹
| مهج الدعوات و منهج العبادات(ابن طاووس، علی بن موسی) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن طاووس، علی بن موسی (نويسنده) اعلمی، حسین (مقدمه‌نويس) |
| ناشر | مؤسسة الأعلمي للمطبوعات |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1424ق - 2003م |
| چاپ | 2 |
| شابک | - |
| موضوع | دعاها |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف2م9 1382 267/55 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مهج الدعوات و منهج العبادات، نوشته رضی‌الدین ابوالقاسم علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن طاووس، مشهور به ابن طاووس است که با مقدمه، و پاورقی‌های حسین اعلمی به چاپ رسیده است. کتاب از حرزها قنوت‌ها، دعاها و عوذه‌هایی از چهارده معصوم(ع)، برخی از پیامبران و اولیای خدا شکل یافته است.
نویسنده، سندهای این روایت‌ها و دعاها را نیاورده و به نام راویت‌کننده از معصوم(ع) بسنده کرده است. همچنین، دعاها را بدون درج زمان و مکان صدورشان آورده است.
حسین اعلمی در پاورقی‌هایش برخی واژه‌ها را معنا کرده است و جز نوشتن شرح حالی برای ابن طاووس[۱] و درج فهرست مطالب کتاب، کار دیگری روی آن انجام نداده است.[۲]
ابن طاووس این اثر را پس از اینکه خود، با بهره‌گیری از دعای معصومان(ع) یک دوره ریاضت طولانی را گذرانده بود، نوشته است. از‌این‌رو، مهج الدعوات نتیجۀ تجربۀ خودسازی او از ثمره‌های دعاها و ذکرهایی است که در کتاب‌های دیگر می‌دیده است و او آن متن‌های پراکنده را بیرون کشیده و یکجا ارائه داده است. دلیلی که ابن طاووس را برای کتابت مهج الدعوات برانگیخته است، یکی، پراکندگی آن دعاها و حرزها در کتاب‌های گوناگون و دیگری، نامأنوس‌بودنشان با یکدیگر بوده است. وی می‌گوید: چون این قدر منتخب، همگی در رساله‌های متفرقه و بیاض‌های متعدده نقل شده بود و از یکدیگر متفرق و با هم در کمال وحشت بودند و طالبان آن‌ها را چندان انتفاع و بهره‌ای به سهولت حاصل و میسر نبود، بدین خاطر، خواستم -به عون الله تعالی- که وحشت آن‌ها را به مؤانست و تفرقه‌گی آن‌ها را به جمعیت مبدل ساخته. همۀ آن‌ها را در رساله‌ای جمع نمایم. زیرا که هرگاه، همگی در کتابی مجتمع و محفوظ باشند، از برای راغبانش انفع و بهتر خواهد بود و از جهت طالبان ادعیه اسهل و نیکوتر می‌باشد. [۳]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- متن کتاب.
- ابن طاووس، مهج الدعوات و منهج العبادات، ترجمه طبسی، محمدتقی بن علی نقی طبسی، انتشارات رایحه، چاپ شفق، تهران، 1379ش.