۱۱۸٬۷۱۶
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'آزادیخواهی' به 'آزادیخواهی'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '،ف' به '، ف') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'آزادیخواهی' به 'آزادیخواهی') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
'''خیزشهای قهرآمیز''' | '''خیزشهای قهرآمیز''' | ||
پس از قیام 15 خرداد 42 گروههای مسلمانی چون هیأت مؤتلفه اسلامی و سپس حزب ملل اسلامی شروع به خیزشهای قهرآمیز کردند.از شگردهای استعمار انگلیس و نیز شوروی در سده پیشین این بود مهرههای خود را با ماسک | پس از قیام 15 خرداد 42 گروههای مسلمانی چون هیأت مؤتلفه اسلامی و سپس حزب ملل اسلامی شروع به خیزشهای قهرآمیز کردند.از شگردهای استعمار انگلیس و نیز شوروی در سده پیشین این بود مهرههای خود را با ماسک آزادیخواهی به رخنه در جنبشهای اسلامی وا می‌داشتند و به دست آنها گروه‌هایی را می‌ساختند و شماری از | ||
مردم تشنه مبارزه را به دنبال آنان راه می‌انداختند و به نام دموکراسی، | مردم تشنه مبارزه را به دنبال آنان راه می‌انداختند و به نام دموکراسی، آزادیخواهی، سوسیالیسم یا ناسیونالیسم به بیراهه می‌کشاندند. بدین‌گونه جنبشهای اسلامی را با شکست رو به رو می‌ساختند و بزرگترین آسیبها را بر کشورهای اسلامی و ملتهای اسلامی وارد می‌کردند. در پی اوج اندیشه مبارزه قهرآمیز اسلامی توسط گروه‌هایی چون مؤتلفه، شماری از مارکسیست ها و لیبرالیستها به مبارزه قهرآمیز روی آوردند که از مهمترین آنها گروه سیاهکل، چریکهای فدایی خلق و سازمان مجاهدین خلق بود که مهمترین آنها سازمان مجاهدین خلق بود. یکی از شگردهای روشنفکران و ماسونها در سده پیش این بود که با چهرهای به ظاهر اسلامی به صحنه آمده و در برابر نهضتهای اسلامی به کارشکنی بپردازند و منافقانه شعارهای انقلابی سر دهند و به نام دین،به رهبران روحانی از پشت خنجر بزنند. از این رو به تشکیل سازمانی نظامی به نام مجاهد دست زدند. نام سازمانی گروه در دورانی سازمان آزادیبخش ایران خوانده می‌شد و سپس سازمان مجاهدین خلق نام گرفت و سرانجام ملت ایران با پی بردن به ماهیت این گروه نام سازمان منافقین را برای آنان برگزید. | ||
از ویژگیهای این گروه گرایش به مارکسیسم، غربزدگی، دوری گزینی از اسلام شناسان راستین، اندیشه التقاطی (در هم آمیختن جهانبینی اسلامی با ایدئولوژی مارکسیستی)، فساد اخلاقی و… بود. | از ویژگیهای این گروه گرایش به مارکسیسم، غربزدگی، دوری گزینی از اسلام شناسان راستین، اندیشه التقاطی (در هم آمیختن جهانبینی اسلامی با ایدئولوژی مارکسیستی)، فساد اخلاقی و… بود. | ||