تقیه بنت غیث: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۴۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۴
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ــ' به 'ـ')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸۵: خط ۸۵:
}}
}}


 
'''تَقیّه بِنْتِ غَیْث، ام‌علی'''(505-579ق/1111-1183م)، از بانوان شاعر و ادیب شامی، ملقب به ستُّ‌النِعَم(بانوی نعمتها). وی در خانواده‌ای اهل دانش در دمشق زاده شد. جدش ابوالحسن علی بن عبدالسلام(د 478ق) از شاعران صور و پدرش ابوالفرج غیث معروف به ابن اَرْمنازی(د 509 ق)، خطیب و کاتب بود.
تَقیّه بِنْتِ غَیْث، ام‌علی(505-579ق/1111-1183م)، از بانوان شاعر و ادیب شامی، ملقب به ستُّ‌النِعَم(بانوی نعمتها). وی در خانواده‌ای اهل دانش در دمشق زاده شد. جدش ابوالحسن علی بن عبدالسلام(د 478ق) از شاعران صور و پدرش ابوالفرج غیث معروف به ابن اَرْمنازی(د 509 ق)، خطیب و کاتب بود.


==زندگی‌نامه==
==زندگی‌نامه==
خط ۹۴: خط ۹۳:
==در کلام بزرگان==
==در کلام بزرگان==


علاوه بر سلفی، کسانی چون صفدی، منذری و ابوالحسن مقدسی، ضمن نقل حدیث از او، به مقام شاعری وی اذغان کرده، او را ستوده‌اند.
علاوه بر سلفی، کسانی چون [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدی]]، [[منذری، عمر بن مسعود|منذری]] و [[ابوالحسن مقدسی]]، ضمن نقل حدیث از او، به مقام شاعری وی اذغان کرده، او را ستوده‌اند.


بنا به قول عمادالدین کاتب، ابوالقاسم حمزۀ مخزومی مغربی در 571ق/1175م در دمشق عماد را ملاقات کرد و دفتری از اشعار تقیه را به او هدیه داد. عماد متذکر می‌شود که تقیه با خط خود بر روی دفتر نوشته بود که حمزۀ مخزومی این اشعار را در 561 ق، مستقیماً از وی شنیده است.
بنا به قول [[عمادالدین کاتب، محمد بن محمد|عمادالدین کاتب]]، [[ابوالقاسم حمزۀ مخزومی مغربی]] در 571ق/1175م در دمشق عماد را ملاقات کرد و دفتری از اشعار تقیه را به او هدیه داد. عماد متذکر می‌شود که تقیه با خط خود بر روی دفتر نوشته بود که حمزۀ مخزومی این اشعار را در 561 ق، مستقیماً از وی شنیده است.


بنا به‌ گفتۀ سلفی (ص 322)، همسر تقیه ـ فاضل بن سعدالله ـ نیز اهل شعر بود و به همراه دو فرزندش در مدرسۀ عادلیه دانش آموخت. ظاهراً یکی از فرزندان او به نام ابن محدث پس از مدتی محضر سلفی را ترک گفت و خاطر او را بیازرد. تقیه در قصیده‌ای مفصل، از این اقدام فرزندش عذرخواهی کرد.
بنا به‌ گفتۀ سلفی (ص 322)، همسر تقیه ـ فاضل بن سعدالله ـ نیز اهل شعر بود و به همراه دو فرزندش در مدرسۀ عادلیه دانش آموخت. ظاهراً یکی از فرزندان او به نام ابن محدث پس از مدتی محضر سلفی را ترک گفت و خاطر او را بیازرد. تقیه در قصیده‌ای مفصل، از این اقدام فرزندش عذرخواهی کرد.